— Ян, ты сваю кар’еру пачынаў з АНТ, пасля цябе закінула на «Белсат», а пасля на Nexta. Гэта проста супрацьлеглая плынь. Ці ёсць табе розніца — працаваць за хлусню ці за праўду?
— Я б не сказаў, што я пачынаў сваю кар’еру з АНТ, таму што я там быў суфлёрам, як бы гэта не тое, каб вельмі журналістыка. Плюс я працаваў на праграме «Наша раніца» і там ніякай прапаганды не рабіў. Гэта была хутчэй падпрацоўка. Праўду, канечне, прыемней казаць, чым хлусіць.
Я тады быў малады, гэта былі часы «Мінскага дыялогу», плюс я тады не сказаць каб быў вельмі палітызаваны, у тым сэнсе, у якім можна цяпер казаць, то-бок для мяне гэта не было праблемай. На той момант там [на АНТ] працавала шмат людзей «недзяржаўных» поглядаў, было некалькі анархістаў, і маргіналы тусаваліся на дзяржаўным тэлебачанні. Усё было ок, я над гэтым не рэфлексаваў.
— Хто з пралукашэнкаўскіх экспертаў вядомы табе? З кім ты быў у таварыскіх адносінах у мінулым?
— З Лазуткіным і Пецем Пятроўскім. Лазуткін, падаецца, быў раней нават, можна сказаць, таленавіты, спрабаваў касплэіць Лімонава, пісаў кніжкі а-ля сацрэалізм. Быў у камуністычнай партыі, але ўсе гэта ўспрымалі як перформанс. А потым так нешта паплавіла яго.
Пеця [Пятроўскі] заўжды быў такі, скажам так, імпазантны. Нейкая ў яго была свая праўда. Раней, наколькі я памятаю, калі мы пазнаёміліся, ён пазіцыянаваў сябе як кансерватар-традыцыяналіст, і потым нешта на БССР яму ёкнула, і ён стаў такім, як мы яго ведаем.
Мне падаецца, што ён цалкам не змяніўся, калі яго Фэйсбук паглядзець, ён там часам спрачаецца з іншымі лукашэнкаўскімі «экспертамі», там нейкую сваю праўду піша, асабліва калі яны Каліноўскага пачынаюць тапіць, а Пеця лічыць, што Каліноўскі — гэта сацыялістычны герой. Некалькі разоў, калі Пецю ўжо пачало плавіць, ён пачынаў казаць: «Лукашэнка — новы Вітаўт», я сказаў, што для мяне гэта ўжо занадта постмадэрністычна. Тады і разышліся нашы шляхі.
— Раскажы пра сваю эвалюцыю. Як ты ад нецікаўнасці да палітыкі, таварыскіх адносін з такімі людзьмі раптам трапляеш у Nexta?
— У Nexta я трапіў пасля «Белсата». Я цікавіўся палітыкай на такім маргінальна-нігілістычным узроўні. Азаронак любіць нагадваць, што я ў НБП [Нацыянал-бальшавісцкай партыі] быў у дзяцінстве. Мне было 15-18 гадоў, але чамусьці мне там не спадабалася, хоць там было весела, калі шчыра казаць. Мяне цікавіла ўсё гэта, але класічная палітыка, мэйнстрымная здавалася мне сумным заняткам, я любіў, каб было весела.
Чытаў розных там аўтараў, аналітыкаў, кніжкі і неяк дзесьці так у 2018-2019 годзе зразумеў: тое, што адбываецца ў нашай прасторы, гэта не ок, і што далей будзе толькі горш. Таксама мне спадабалася ідэя Інтэрмарыума — аб’яднання Польшчы, Украіны, Беларусі і краін Балтыі ў адзіны блок. Тады мы пазнаёміліся з Севярынцам. Пасля я пераехаў у Варшаву, там пайшоў на «Белсат», і панеслася.
— Я ведаю, што ты, перад тым, як пераехаць у Польшчу і пайсці на Белсат, атрымліваў карту паляка. Навошта?
— Why not? З картай паляка прасцей пераехаць у Польшчу. Я пазіцыяную сябе беларусам польскага паходжання, у мяне гэта не выклікае ніякага дысанансу. Калі ў Беларусі цяпер не тое, каб вельмі разгуляешся і яна фактычна знаходзіцца ў стане калоніі Расіі, ну не магу я там знаходзіцца. І калі ў мяне ёсць такі інструмент, які дапаможа мне пераехаць у краіну, блізкую мне культурна, дзе таксама жыве багата беларусаў, дык why not?
Інтэрв'ю цалкам:
