Унучка Шушкевіча Стася Гліннік расказвае пра тое, што падкасіла дзеда.
«Мне падаецца, ён бы пражыў нашмат больш, але так здарылася, што некалькі год таму памёр яго стрыечны брат, а на пахаванні памерла яго сястра. За тры дні ён страціў дзвюх блізкіх асоб. І пасля гэтага яго стан пачаў пагаршацца. Ён быў вельмі прывязаны для блізкіх людзей, быў вельмі эмпатычнай асобай», — дзеліцца Стася.
Апошнім часам Шушкевіч часта трапляў у шпіталь.
«Сыходзіў ён дзесьці паўтара месяца. І я зразумела, што гэта ўжо амаль канец, калі першы раз за ўсё жыццё дзед паскардзіўся на самаадчуванне. Бо нават калі ён хварэў, заўсёды казаў, што ўсё нармальна.
Мы размаўлялі, гэта быў адзін з апошніх разоў, і ён сказаў, як ніколі ў жыцці не гаварыў: «Памятай, што я для Беларусі зрабіў ўсё, што мог». Я зразумела, што гэта было такое падсумаванне. Ён пасля гэтай размовы зноў трапіў у шпіталь, пасля яшчэ выйшаў, быў дома і там правёў апошнія дні.
Мне было дзіўна глядзець здымкі з інтэрв'ю, дзе ён схуднеў, для мяне дзед заўсёды быў дужым чалавекам. І мне падаецца, яму самому было агідна, што ён слабы, гэта выклікала ў ім унутраную спрэчку. Бо ён усё жыццё быў галоўным, справы сям'і вырашаў, справы краіны. І стан, калі ты не можаш сам рабіць, для яго быў невыносны. Ён калі ўжо не ўставаў, прасіў прынесці моркву, каб яе чысціць.
І ўжо стала зразумела, што гэта канец, калі ён запытаў, каб ксёндз прыйшоў», — згадвае ўнучка.
Многіх акадэмікаў, вядомых дзеячаў мастацтва і чыноўнікаў хавалі на Усходніх могілках. Шушкевічу месца там улады не прапанавалі. Першага кіраўніка незалежнай Беларусі пахавалі на Паўночных могілках, побач з яго маці і іншымі блізкімі. Але нават там не выдзелілі нармальнага месца.
«Месца пахавання — гэта адзінае месца каля агарожды. І цяпер яны не даюць выкупіць месца побач — мы думалі паставіць там лаўку, каб можна было прыходзіць і сядзець, — заўважае Стася Гліннік. — Гэта зменіцца — памяць пра дзеда назаўсёды, а пра Лукашэнку — не».
Глядзець цалкам:
