Хвароба разумных мужчын, якія шмат церпяць

Фота: pixabay.com

Як часта сустракаецца прастатыт

Каля 25% мужчын на працягу жыцця адчуваюць сімптомы, якія дазваляюць паставіць ім гэты дыягназ.

Кожны дзясяты мужчына мае такія сімптомы прастатыту, якія ім рэальна перашкаджаюць жыць.

Каля 75% мужчын, якія памерлі раптоўна ад розных прычын, у тым ліку і пасля ДТЗ, як паказала выкрыццё, мелі сімптомы прастатыту, хоць скаргаў у іх не было.

Адэнома прастаты часцей сустракаецца ў мужчын пасля 50. Прастатыт жа часцей бывае ў маладых мужчын і ў мужчын сярэдняга ўзросту.

Якія бываюць віды прастатыту

Існуе чатыры выгляду прастатыту.

Бессімптомны прастатыт. Гэты від прастатыту звычайна выяўляецца ў двух выпадках: пры абследаванні на бясплоддзе і пры анатаміраванні.

Востры бактэрыяльнай прастатыт. Сустракаецца надзвычай рэдка. Суправаджаецца высокай тэмпературай, вострымі болямі ў вобласці малога таза і іншымі сімптомамі. Лечаць яго ў стацыянары.

Хранічны бактэрыяльны прастатыт. Сімптомы нагадваюць сімптомы адэномы прастаты: ёсць праблемы з мочавыпусканнем, можа быць дыскамфорт у жываце, пахвіне, паясніцы. Прычыны часцей за ўсё — прыроджаныя або набытыя анатамічныя або фізіялагічныя дэфекты мочавыводзячых шляхоў. Часам — інфекцыі, якія маюць месца ў людзей з імунадэфіцытам, аўтаімуннымі захворваннямі, як ускладненне пры сухотах нырак.

Бактэрыяльныя прастатыты (як востры, так і хранічны) сустракаюцца вельмі рэдка, у 2—5% усіх выпадкаў прастатыту. 95% прастатытаў не маюць ніякіх адносінаў да інфекцыі. І прастатыт, дарэчы, не адносіцца да захворванняў, якія перадаюцца палавым шляхам.

Хранічны абактэрыяльны прастатыт. Яго называюць сіндромам хранічнага тазавага болю. Гэта самы распаўсюджаны від прастатыту, на яго прыпадае каля 95% усіх выпадкаў гэтай хваробы.

Асноўны яго сімптом — болі ў пахвіне, тазе, палавым органе і г.д. Болі хвалююць пры ім мужчыну больш, чым праблемы з мочавыпусканнем.

Прыкладна ў чвэрці хворых на хранічны прастатыт ёсць хранічныя запаленчыя захворванні кішачніка, праблемы з мачавым пузыром або ў семявыносячай пратоцы.

Прычыны хранічнага прастатыту

Як часта бывае з вельмі распаўсюджаным захворваннем, медыцынская навука не дае выразнага адназначнага адказу на пытанне, у чым яго прычына. Пералічваецца мноства фактараў, якія могуць прыводзіць да хранічнага прастатыту, але пры гэтым сам механізм да канца не зразумелы.

Можна правесці асацыяцыю з мігрэнню, якую складана апісаць і растлумачыць. Тут нешта падобнае, толькі ў ніжняй частцы цела. І таксама вялікае значэнне мае стан нервовай сістэмы, праца сасудаў. Таму ў прастатыту ёсць сувязь са станам нервовай сістэмы: у разумных, рэфлексуючых мужчын, а таксама калі чалавек нервуецца, адчувае стрэсы, прастатыт выяўляецца часцей.

Таксама значнымі фактарамі развіцця хваробы разглядаюцца перанесеныя інфекцыі мочавыводзячых шляхоў і іншыя інфекцыі — нырак, парапрактыт. Сурʼёзным фактарам рызыкі лічыцца катэтарызацыя мачавога пузыра як магчымага спосабу занясення інфекцыі.

Асаблівасці дыягназавання

Прастатыт — дыягназ выключэння. У хворага, які скардзіцца на хранічныя тазавыя болі, трэба выключыць наяўнасць іншых небяспечных захворванняў — шукаюць рак мачавога пузыра, запаленчыя працэсы ў мочавыводзячых шляхах, запаленчыя працэсы ў нырках, рак прастаты, рак прамой кішкі і г.д. І калі нічога не знаходзяць, застаецца дыягназ выключэння — хранічны прастатыт. Хвораму робяць УГД, пальцавае рэктальнае даследаванне для дэталізацыі дыягназу.

Лячэнне

Прастатыт сустракаецца даволі часта, а прынцыпы дыягностыкі гэтай хваробы даволі расплывістыя, таму нядобрасумленныя фармацэўты добра зарабляюць на шырока разрэкламаваных і неэфектыўных прэпаратах, чаму спрыяюць і мужчынскія асаблівасці характару (нелюбоў да медыцыны і недысцыплінаванасць у выкананні прызначэнняў дактароў).

Пры бактэрыяльных прастатытах, што відавочна, выпісваюць антыбіётыкі. Аднак многія медыкі пішуць, што нават калі гаворка ідзе пра ўпершыню дыягназаваны хранічны абактэрыяльны прастатыт, антыбіётыкі таксама шмат каму дапамагаюць. Таму ёсць здагадка, што існуе нейкі інфекцыйны агент, якога медыцына да гэтага часу не ідэнтыфікавала і які можа мець да гэтага дачыненне.

Антыбіётыкі пры лячэнні хранічнага прастатыту выкарыстоўваюць доўгім курсам, як правіла, не менш за 6—12 тыдняў.

Яшчэ адна рэч. Калі ў мужчыны ўзнікаюць праблемы мочапалавой сістэмы, ён пачынае сябе накручваць, часта развіваюцца панічныя настроі, дэпрэсія, таму, як гэта ні дзіўна, антыдэпрэсанты — адна з самых эфектыўных груп прэпаратаў пры лячэнні хранічнага прастатыту.

З немедыкаментозных спосабаў лячэння мала што зʼяўляецца аб’ектыўна эфектыўным.

На думку многіх медыкаў, рэальна дапамагае масаж прастаты, які робяць у кабінеце спецыяліста. Але слухайце свой арганізм. Калі вам рэальна ад яго лягчэй, можаце працягваць, калі толку няма — спыняйце.

Тое ж тычыцца цёплых ваннаў.

У навуковай літаратуры няма даследаванняў, якія б паказвалі на прамую сувязь сімптомаў хранічнага прастатыту з рэгулярнасцю палавога жыцця, але практычна ўсе ўролагі настойваюць на тым, што рэгулярная эякуляцыя — найважнейшая ўмова ў прафілактыцы і лячэнні хранічнага прастатыту.

Гэтак жа ставяцца спецыялісты і да таго, што неабходна піць дастатковую колькасць вадкасці. А вось алкаголь, вострая ежа, кафеін — не ідуць на карысць. Хаця тут не абавязкова цалкам іх выключаць, дастаткова не злоўжываць.

Фактары рызыкі

Акрамя ўжо згаданых фактараў, якія спрыяюць развіццю прастатыту, важным правакацыйным фактарам зʼяўляецца падняцце цяжараў з поўным мачавым пузыром, а таксама доўгае сядзенне на месцы, асабліва ў спалучэнні з вібрацыяй. Гэта тычыцца дальнабойшчыкаў і веласіпедыстаў.

Яшчэ адзін важны фактар рызыкі — нясвоечасовае мачавыпусканне. То-бок не варта, як кажуць, трываць.

Атлусценне — таксама адносіцца да фактараў рызыкі.

Міф

Не існуе непасрэднай сувязі паміж прастатытам і імпатэнцыяй. Іншая справа, што хранічны боль пры прастатытах, які проста адцягвае, хвалюе чалавека, прыводзіць да праблем з патэнцыяй.