Фота: katemangostar / freepik.com
У даследаванні, вынікі якога апублікаваныя ў часопісе Neuropsychopharmacology, 66 добраахвотнікам давалі альбо прэпарат СІЗЗС — эсцыталапрам, альбо плацэба на працягу не менш як трох тыдняў. Потым удзельнікам прапанавалі кагнітыўныя тэсты.
Амаль ва ўсіх тэстах, піша The Guardian, у тым ліку ў тых, што ацэньваюць увагу і памяць, прэпарат не аказаў ніякага ўплыву на вынік. «Прэпарат не робіць нічога дрэннага для пазнавальных здольнасцяў — з гэтага пункту гледжання ён вельмі добры», — кажа галоўная аўтарка працы, прафесарка Кембрыджскага ўніверсітэта Барбара Саакян.
Аднак добраахвотнікі, якія прымалі СІЗЗС, былі менш успрымальныя да навучання з замацаваннем, якое патрабуе, каб людзі рэагавалі на станоўчы ці адмоўны вынік. Удзельнікам паказвалі на экране два варыянты: A і B. Выбар A прыводзіў да ўзнагароды чатыры разы з пяці, тады як B — толькі адзін раз з пяці. Пасля некалькіх хадоў людзі вучацца выбіраць А. Час ад часу верагоднасці мяняліся месцамі, і ўдзельніку трэба было адаптавацца да новых умоў. Група СІЗЗС рабіла гэта значна больш павольна.
Па словах прафесаркі Саакян, такі вынік — у некаторым сэнсе, неад'емны эфект працы антыдэпрэсантаў. «Яны здымаюць частку эмацыйнага болю, што адчуваюць людзі, якія хварэюць на дэпрэсію, але, на жаль, здаецца, яны пазбаўляюць таксама і часткі задавальнення».
Прафесарка Кэтрын Хармер з Оксфардскага ўніверсітэта заявіла, што артыкул дае важную інфармацыю пра дзеянне прэпаратаў СІЗЗС і можа дапамагчы ў распрацоўцы лекаў, у якіх будзе менш пабочных эфектаў. Хармер таксама адзначыла: «Мяне непакоіць тое, што людзі ўбачаць гэта даследаванне і падумаюць, што гэта паведамленне: не прымайце лекі. Аднак гэтая выснова тычыцца не ўсіх — усе людзі ўнікальныя, і лячэнне па-ранейшаму мае тэрапеўтычны эфект».
у Баларусі для "лекавання" дэпрэсіі выкарыстоўваецца ЭСТ, ад якога адмаўляюцца ў цывілізаваным свеце
"Американский писатель Эрнест Хемингуэй в 1961 г. покончил жизнь самоубийством после лечения ЭСТ в больнице сети медицинских учреждений Майо[68]. Лечение ЭСТ усугубило его состояние, резко ухудшилась память, Хемингуэй не мог больше писать[68][69]:48. Он сказал своему биографу: «Какой был смысл в том, чтобы разрушать мой мозг, стирать мою память, которая представляет собой мой главный капитал, и выбрасывать меня на обочину жизни? Это было блестящее лечение, только вот пациента потеряли»[68].В интервью журналу «Хьюстон Кроникл» в 1996 г. Мелисса Холидей, актриса в известном сериале «Спасатели Малибу» и модель журнала «Плейбой», отметила, что это лечение, которое она получила в 1995 году, разрушило её жизнь. «Я пережила изнасилование, но электрошоковая терапия хуже. Если вы это не испытали, я не смогу вам этого объяснить»[70]."