Ігар Бабкоў. ***Вызваляючы месца таму, што ня мае імя...
10.09.2008 / 11:40
* * *
Вызваляючы месца таму, што ня мае імя
Забываючы шэпты восені, цені платану
Захлынаючыся далёкім-далёкім ветрам
Я трымаю ў пустых далонях сны акіяну
Падымаючы веі сьляпому соннаму Богу
Аплятаючы хмелем горад, даўна нямілы
Я вяртаюся ў нівеч сініх сівых пагоркаў
Над якімі плывуць нябёсаў белыя крылы
* * *
Штодзённа ў рубрыцы «Літаратура» на сайце НН — новыя творы і мініятуры. Чытайце для сэрца, чытайце для розуму, чытайце для мовы.