«Nie ŭ majoj kampietencyi razvažać na palityčnyja temy». Jak rasijanie adpačyvajuć u Krymie
Niahledziačy na zakryćcio aeraportaŭ na poŭdni Rasii (i ŭ aneksavanym Krymie) i vajnu, uletku ŭ adpačynak u Krym usio roŭna adpravilisia niekalki sotniaŭ tysiač rasijan. Z pačatku žniŭnia na paŭvostravie ŭžo adbyłosia niekalki vybuchaŭ, jakija Minabarony RF nazyvaje dyviersijaj, ale heta nie paŭpłyvała na płany ludziej i nie prymusiła ich admianić adpačynak. «Choład» pahavaryŭ z turystami ŭ Krymie ab tym, što jany dumajuć pra vajnu i ci nie strašna im adpačyvać tak blizka da zony bajavych dziejańniaŭ.
20.08.2022 / 18:12
«Padumała: «Nu kapiec, jak zvyčajna, mnie šancuje»
Safija, 25 hadoŭ, apieratar PK u kampanii, jakaja pastaŭlaje pradukty i bytavuju chimiju. Cvier — Jeŭpatoryja
U kancy lipienia my z chłopcam spantanna vyrašyli pajechać u adpačynak. My nie pieražyvali, mnie było ŭsio roŭna na vajnu. Prosta chaciełasia adpačyć na mory.
9 žniŭnia, kali adbyŭsia pieršy vybuch, ja była jašče ŭ Cviery. Padumała: «Nu kapiec, jak zvyčajna, mnie šancuje». Pierad našym adjezdam maci maładoha čałavieka pačała mocna pieražyvać, ale ja była spakojnaja.
Dabiralisia na mašynie. Ja ŭ Krymie pieršy raz, tamu nie mahu skazać, jak tut u inšy čas, ale abstanoŭka była spakojnaja. Jak byccam ničoha i niama, zvyčajnaje žyćcio. Usie hetak ža adpačyvajuć, probak na vyjezd z Kryma taksama niama. Chacia byli čutki, što ludzi valić pačali, asabista ja takoha nie zaŭvažyła.
Pra novyja vybuchi ja daviedałasia nie adrazu. My navat ničoha nie čuli. Paru razoŭ źviarnuli ŭvahu na maleńkija vajskovyja samaloty ŭ pavietry, jakija vielmi chutka lotali nad nami, dy i ŭsio. Ja ŭvohule zaraz starajusia niejak nie pahłyblacca ŭ hetuju temu [vajny], prosta chočacca adpačyć.
Zjazdžać raniej my nie źbirajemsia, navat, naadvarot, dumajem ab tym, kab padoŭžyć adpačynak. Dy i naohuł, usio, z kim ja maju znosiny, jeździać i ŭsio ok.
«Ja ŭ hetym nie ciamlu i ŭ sutnaść unikać mnie ni da čaho»
Kaciaryna, 38 hadoŭ, chatniaja haspadynia. Biełharad — Navafiodaraŭka
Moj adpačynak byŭ niezapłanavanym: my z mužam zachacieli pajechać, razabralisia z pracaj, sabrali rečy i zjechali. Pierad pajezdkaj nie pieražyvała, naadvarot, radavałasia: «Usio dobra — ja jedu ŭ doŭhačakany vodpusk!»
U Krym dabiralisia na asabistym aŭta. Maja siamja była ŭ Navafiodaraŭcy ŭ momant vybuchu. My bačyli dym, čuli vybuchi i sireny śpiecsłužbaŭ. Ale bolš pry nas ničoha nie adbyvałasia — usio spakojna.
Ja asabista ničoha z hetaj nahody nie dumaju — nie ŭ majoj kampietencyi razvažać na palityčnyja temy i temy, jakija tyčacca ŭzbrojenych sił RF. Ja ŭ hetym nie ciamlu i ŭ sutnaść unikać mnie ni da čaho. Adno skažu: mnie nie strašna, bo ja ŭpeŭnienaja ŭ svajoj krainie.
Paśla vybuchaŭ ničoha nie pamianiałasia. Jak byli zabity ŭviečar kaviarni, atrakcyjony ŭ parku i nabiarežnaja, tak usio i zastalisia.
[16 žniŭnia] kali byli streły ŭ Džankoi, nas užo ŭ Krymie nie było. My zjechali, jak i płanavali, paśla dvuchtydniovaha vodpusku adrazu na pracu. My z Biełharada, i naš horad taksama abstrelvajuć. Ale ja absalutna nie chvalujusia za situacyju! Ja patryjot svajoj krainy, vielmi lublu svoj horad i nikudy adsiul nie zjedu. Ciapier adčuvaju siabie ŭ poŭnaj biaśpiecy».
Bolš raspoviadaŭ možna pačytać tut.