Jak žyvie ŭ Minsku pasoł Turcyi ź siamjoj
U rezidencyi pasła Turcyi Mustafy Azdžana pabyvaŭ Smartpress.
25.01.2023 / 14:02
Usie fota: Smartpress
Pasoł žyvie ŭ Biełarusi z žonkaj Elviraj, dvuma synami: Kiemalu 16 hadoŭ, Emiru — 11. Jany vučacca ŭ Minskaj mižnarodnaj himnazii na ruskaj movie.
Elvira — tatarka, jakaja žyła ŭ Azierbajdžanie i vučyłasia ŭ savieckaj ruskamoŭnaj škole. U Azierbajdžanie para paznajomiłasia.
Jašče ŭ rezidencyi žyvuć chamiačycha Kienia i kotka Sonia, jakuju pryvieźli z Ankary. Zvyčajnaja dvarovaja kotka, jana naradziłasia na zadnim dvary ŭ kaminie, jaki nie vykarystoŭvaŭsia. «Samych dobrych kacianiat razabrali, a nam — što zastałosia», — žartuje pasoł.
Hałoŭnaje zachapleńnie haspadara doma — rybałka. Jon kaža, što dla jaho heta nie chobi, a styl žyćcia. «My navat adpačynak płanujem zychodziačy z hetaha», — raspaviadaje jon.
I tut Biełaruś jamu nadta blizkaja. «Takoj kolkaści rybakoŭ, jak u Biełarusi, ja nie bačyŭ nidzie ŭ śviecie: ni ŭ Irłandyi, ni ŭ Niamieččynie, ni ŭ Anhlii, ni ŭ Turcyi. Niaprostyja klimatyčnyja ŭmovy nie pałochajuć biełaruskich rybakoŭ. Ja hetym zachaplajusia. U Turcyi pry tempieratury nie toje što nul hradusaŭ, a nižej za +10 vy nikoha nie zavabicie pajechać na rybałku», — kaža jon.
Pasoł vałodaje ŭsimi technikami łoŭli, ale najbolš lubić śpininhavuju.
Samuju bujnuju rybu jon złaviŭ u Biełarusi na Łašanskim vadaschoviščy. Heta byŭ taŭstałobik vahoj 22 kh, daŭžynioju 115 sm.
Elvira — prezident mižnarodnaha žanočaha kłuba, i na inšyja chobi, kaža, nie zastałosia času. Kłub abjadnoŭvaje žonak pasłoŭ, dypłamataŭ, zamiežnych pradstaŭnikoŭ. Jany zajmajucca dabračynnaściu. Naprykład, u śniežni praviali maštabny kaladny kirmaš.
Jašče Elvira źbiraje staradaŭnija jełačnyja cacki. Kuplaje ich na błyšynych rynkach.
U siamji lubiać tureckija stravy, naprykład, rysavuju dałmu (rys sa śpiecyjami i razynkami ŭ vinahradnym liści). Haspadar doma vielmi sumuje ŭ Biełarusi pa śviežazłoŭlenaj marskoj rybie.
Śniadanak u siamji — najbolš lubimy čas. U niadzielu jon asablivy: sudžuk (tradycyjnaja kaŭbasa sa śpiecyjami), śviežy simit (typu abaranka z kunžutam), mienemien (smažanyja jajki z tamatami). Taki śniadanak zaciahvajecca da abiedu. U turkaŭ vyvozić siamju na niadzielnyja śniadanki bolš papularna, čym vychad na viačeru, raspaviadajuć haspadary.
Kuchar Uhur raspaviadaje, što najčaściej hatuje dla ambasadara stravy na hryli, supy i navat boršč. Ale vialikaja kolkaść smažanych straŭ i straŭ na hryli nie vielmi karysnyja dla straŭnika. Tamu haspadar rezidencyi čas ad času addaje pieravahu bolš karysnaj biełaruskaj kuchni. Lubić chaładnik i hrybny sup.
Volny čas siamja lubić pravodzić na pryrodzie: na mory, la ŭźbiarežža, u łodcy.
Jašče ŭ Biełarusi jany adkryli dla siabie prahułki pa pryhožych parkach. «U vas kraina ŭzrušajučych farbaŭ. Raniej ja dumała, što takich farbaŭ nie byvaje, što mastaki pierabolšvajuć, ale apuskajecca niejki nievierahodny zachad sonca: ružovy, aranžavy, fijaletavy, i heta jak adkryćcio. Moža, dla vas heta štodzionnaść, a muž kaža: pamiataješ, my takoje bačyli na karcinie», — raspaviadaje Elvira.
Taksama sužency lubiać mastacki muziej, halerei. Havorać, što ŭražany talentami biełaruskich mastakoŭ.
U Biełarusi pasoł Tureččyny pravioŭ užo try hady. «Z usich krain, u jakich mnie davodziłasia pracavać (Šviejcaryja, Niamieččyna, Azierbajdžan, Irłandyja), ja źjazdžaŭ z dobrymi ŭspaminami. U Biełarusi ja taksama pravioŭ šmat cudoŭnych dzion», — kaža Mustafa Azdžan.