Пяць з паловай гадзін беларускі прэзідэнт вёў гутарку з расійскімі журналістамі. На гэты раз было параўнальна мала традыцыйных пытанняў у стылі «Аляксандр Рыгоравіч, парайце, як выхаваць сына?» І «Як вам удаецца захоўваць такую форму?», Але шмат ўкраінскай тэматыкі. Прычым калі апошняе было прадказальна, то агульная танальнасць прэс-канферэнцыі для многіх стала сюрпрызам.
Звычайна расійскіх журналістаў збіраюць, каб распавесці пра сяброўства Беларусі з іх рэгіёнамі, непарушнае славянскае братэрства і каварны Захад, насуперак якому гэтае братэрства будзе жыць заўжды.
Але на прэс-канферэнцыі 17 кастрычніка канцэнтрацыя папрокаў, крытыкі і калючасцяў ў адрас Расеі была небывалай.
Давайце загінаць пальцы. Па-першае, Аляксандр Лукашэнка пасля добрага дзясятка адказаў на пытанні пра Майдан і Крым за апошнія паўгода канчаткова адтачыў сваю пазіцыю. Такім чынам, Майдан — гэта, вядома, дрэнна, антыканстытуцыйна і наогул ім кіравалі з-за мяжы. Але вось толькі вінаватым — галоўным і адзіным (!) — чарговай ўкраінскай рэвалюцыі беларускі прэзідэнт назваў свайго былога ўкраінскага калегу Віктара Януковіча, якога цяпер сцеражэ Масква.
Далей — больш. Аляксандр Лукашэнка цяпер адназначны: Крым забралі незаконна.
Так, Украіна сама падставілася, але тэрытарыяльная цэласнасць вышэй за ўсё. Бо ядзерную зброю Беларусь з Украінай менавіта пад гарантыі цэласнасці аддавалі 20 гадоў таму, нагадаў Лукашэнка, дадаўшы, што гэта самае галоўнае, пра што ён шкадуе за гады свайго прэзідэнцтва. Ці баімся мы падобнай пагрозы з усходу? Не! — заяўвіў кіраўнік дзяржавы і пажартаваў, што гэта Расея павінна хвалявацца за Бранск і Смаленск, якія калісьці нам належалі.
Раней на прамое пытанне аб прызнанні Крыма расійскай тэрыторыяй прэзідэнт адказваў: «Дэ-факта прызнаём». Сёння: «Не трэба нас дзяўбаць, як з Абхазіяй».
І тут жа Аляксандр Лукашэнка распавядае доўгую гісторыю пра тое, як расійскія кіраўнікі (да якіх ён звяртаецца ў сваёй прамове на «ты») адмовілася падставіць плячо Беларусі, калі тая папрасіла кампенсацыю за прызнанне Паўднёвай Асеціі і Абхазіі шэсць гадоў таму.
Вайна на ўсходзе Украіны. Вядома, трэба спыняць кровапраліцце, кажа Лукашэнка.
Але вось ні ДНР, ні ЛНР без расійскай падтрымкі ўжо б не было.
Тэзіс, вядома, бясспрэчны, ды вось толькі нечакана смелы, улічваючы, што наша ваенная саюзніца свой удзел у канфлікце адмаўляе.
Лукашэнка распавёў гасцям, што Саюзная дзяржава расчароўвае яго грамадзян і ў гэтым вінавата менавіта расійскае кіраўніцтва, якое ў новым саюзе не хоча здымаць для Беларусі нафтавыя выключэнні, ды яшчэ і наровіць забраць нам належнае падатковымі манеўрамі.
Паводле слоў Лукашэнкі, такія паводзіны дзе-нідзе называецца «імперскімі амбіцыямі». Зноў застаецца толькі пагадзіцца і працягнуць здзіўляцца нечаканай шчырасці самага вернага саюзніка Масквы.
Расія, вуснамі кіраўніка дзяржавы, не мае рацыі і ў спрэчцы з Малдовай. Маўляў, нельга закрываць свой рынак для маленькай краіны толькі за тое, што тая захацела ў Еўропу. «У адзіночку застацца і вылузвацца перад светам — смерці падобна», — заявіў Лукашэнка.
Прэзідэнт таксама падкалоў Уладзіміра Пуціна, які, будучы ў Мінску на саміце, папракнуў Беларусь у рээкспарце забароненай польскай прадукцыі.
Тады расейскі лідэр паказаў на камеры фатаграфію, на якой, як сказаў Лукашэнка, былі нейкіх «два пальцы». Потым і зусім назваў здымак «лажей», якую падсунулі Пуціну карумпаваныя расійскія мытнікі. Ды і наогул абвінавачванні Беларусі ў рээкспарце — гэта прапаганда ў інтарэсах «лабістаў, жулікаў, якія вырабляюць аналагічную прадукцыю ў Расеі».
Ды і наогул ўвялі сваё эмбарга і нават не папярэдзілі, працягваў сваю крытыку Лукашэнкі.
Прэзідэнт паскардзіўся на правал мадэрнізацыі «у суседняй краіне», у якой зараз «з абсталяваннем бяда», Беларусь апынулася вымушана закупляць заходнія тэхналогіі для нашага завода газетнай паперы. Тыя ж праблемы былі з мадэрнізацыяй айчыннай Бярозаўскай ГРЭС, дзе прыйшоў расейскі амбасадар, парэкамендаваў звязацца «з гэтымі». А зараз «як звязаліся, развязацца не можам», і дзесяць чалавек у турме.
Дасталася Расіі і за ваеннае супрацоўніцтва.
Маўляў, Амерыка свайму саюзніку Ізраілю дапамагае абаронку развіваць, а мы вымушаныя расійскае ўзбраенне закупляць за свае грошы. «Вы ведаеце, у тым, што мы пакуль не ўмеем рабіць, дапамагаюць, на жаль, іншыя, не расейцы», — панаракаў прэзідэнт.
Што гэта быў за паток антырасейскага адкрыцьця, застаецца загадкай.
Ці то занятасць Пуціна Украінай расслабляе. Ці то і напраўду так накіпела, што стрымлівацца цяжка. Але калі мы і надалей будзем так дзякаваць «старэйшаму брату» за доўгачаканыя саступкі па нафтавых пошлінах і толькі што выдадзеныя ім крэдыты, то еўразійскае кіно абяцае быць цікавым.
