Паэт Анатоль Івашчанка пераклаў на беларускую мову верш украінскай паэткі Настассі Дзмітрук «Никогда мы не будем братьями». Пераклад змешчаны ў Фэйсбуку Таварыства ўкраінскай культуры пры Саюзе беларускіх пісьменнікаў.
Больш ніколі братамі ня будзем мы
ні цяперака, ні ў будучыні.
Няма духу ў вас свабоднага –
нам ня быць з вамі нават зводнымі.
Вы сябе ахрысьцілі «старшими» –
мо й малодшыя мы, ды ня вашыя.
Безаблічныя, хоць і шматлікія.
Вы агромністыя, мы – вялікія..
А вы цісьнеце… вы ўсё «маетесь»,
ды падавіцеся сваёй зайздрасьцю.
Воля – слова вам незнаёмае,
вы зь дзяцінства ў вязьніцы замкнёныя.
У вас дома «маўчаньне – золата»,
а ў нас тут кактэйлі Молатава.
Так, у нас цячэ кроў гарачая,
што ж вы нам за «радзіна» сабачая?
Страхам вочы ў нас не засьмечаныя,
і бяз зброі мы – небясьпечныя.
Пасталеўшы, зрабіліся сьмелыя,
ўсе у снайпераў пад прыцэламі.
Каты нас на калені ставілі,
але мы, як адзін, паўсталі ўсе.
І дарма пацукі хаваюцца –
сваёй злосьцю яны падавяцца.
Вам шлюць новыя зьверху зага́ды,
а ў нас да нябёс барыкады.
У вас Цар, у нас – Дэмакратыя.
Не скажу ўжо ніколі «браты» я вам.
Верш украінскай паэткі Анастасіі Дзмітрук «Никогда мы не будем братьями», у якім яна звярталася да расійцаў, стаў сёлета папулярны папулярны ў інтэрнэце. Літоўскія музыканты з Клайпедскага хора паклалі гэты верш на музыку.
