Насамрэч, Расія ўжо акупавала Латвію. Толькі гэта адбылося незаўважна. Мы можам пра гэта меркаваць толькі па ўскосных прыкметах, якія прыкметныя і адчувальныя, толькі калі паглядзець з боку. Пажадана узважана і больш-менш аб'ектыўна піша Лата Лапса. Тэкст прыводзіць Delfi.
Трызненне не проста хворага, а вельмі-вельмі хворага сабакі, праўда? Тым больш, у такі дзень як пазаўчора [Дзень Незалежнасці, 18.11.1918] — парад, сонца, ускладанне кветак, традыцыйнае прэзідэнцкае «э-э-э-м-м-м», канцэрты, сцягі, салют, святло паходняў, адухоўленасць, словы і смс з віншаваннямі. Мы ж такія магутныя, творчыя і г.д.
Адна бяда — усё гэта толькі фасад. Вонкавы бок. Тое, што кідаецца ў вочы, але неабавязкова з'яўляецца рэальнасцю. А рэальнасць з той жа лёгкасцю можа быць цалкам іншай.
Назаву розныя «дробязі», якія мне ўдалося накідаць у адзін агульны файл у вольны час ўсяго за некалькі дзён, - «дробязі», якія, мякка кажучы, цяжка вытлумачальныя, калі глядзець на іх з пункту гледжання рэалізацыі інтарэсаў незалежнай, самастойнай дзяржавы. Затое якія выдатна ўпісваюцца ў думку, вынесеную ў загаловак гэтага артыкула.
Для пачатку ўсяго пару пытанняў. Чаму, напрыклад, Расія не скупляе ўсё латвійскія СМІ, якія спатрэбіліся б ёй для паспяховага кампаставання мазгоў народа? Зразумела, што гэта было б няцяжка і нядорага. Дык чаму ж замест гэтага Расія дазваляе латвійскім рускамоўным газетам адной за другой вылятаць у трубу? І чаму Расіі больш не трэба нават рыжскае «Дынама», якое яна раней апасродкавана ўтрымоўвала?
І чаму Расія, напрыклад, перад чарговымі выбарамі проста не робіць тут мега-кампанію за 5-10-20 мільёнаў, не забруджвае ўсе СМІ і публічную прастору крамлёўскай прапагандай і не атрымлівае ў Сейме 51 «прарасійскага» дэпутата? Бо гэта таксама няцяжка. Тым больш, што пакуль паўразбураны БПБК разварушыць, пройдуць месяцы, калі не гады …
А зараз некалькі фактаў. Чытаць далей.
