Аўтары адзначаюць, што «Айчына» найперш адрасаваная дзецям і падлеткам. Але гэта не значыць, што яна будзе не цікавая дарослым, гэтая кніга — для кожнай беларускай сям’і.
«Калі мы працавалі над ёй, то ўяўлялі сваю аўдыторыю, і гэта наклала адбітак на сам тэкст, на яго стылістыку. Кожны аповед сканчваецца гістарычнай віктарынай, — распавядае Уладзімір Арлоў. — Што да мастацкага афармлення, то стаўка была зробленая на маляваныя ілюстрацыі, у адрозненне ад «Краіны Беларусь», дзе ілюстрацыйны матэрыял аўтэнтычны: мініяцюры лепапісавых хронік, гравюры, фотаздымкі…».
«Айчына» насамрэч маляўнічая: на 223 старонках размешчаныя 200 малюнкаў, сярод якіх 65 партрэтаў гістарычных асоб і каля 40 гістарычных панарам, што можна разглядаць гадзінамі.
«Усе ілюстрацыі створаныя Паўлам Татарнікавым. Гэта выдатная праца нашага найлепшага сучаснага мастака, які працуе з гістарычнай тэмай, — адзначае спадар Уладзімір. — Мне, аўтару кнігі, які ўжо шмат разоў меў справу з гэтымі ілюстрацыямі, і сёння надзвычай цікава іх вывучаць. Часам бяру лупу і разглядваю дэталі на панарамах нашых старажытных гарадоў. Мяне, як хлопчыка, які калісьці любіў гуляць у «жаўнерыкаў», хвалюе малюнак грунвальдскага поля. Бліскучая, на маю думку, панарама Клецка, пад якім князь Міхаіл Глінскі здабыў перамогу над татарамі ў 1506 годзе».
Пра кожную ілюстрацыю можна сказаць, што гэта выдатны мастацкі твор. Спадар Уладзімір гартае старонкі і пералічвае: панарама Хацінскай бітвы, дзе святкаваў вікторыю наш вялікі гетман Ян Кароль Хадкевіч; панарама бітвы пры Салісе, напэўна, адзіная ў нашай гісторыі марская перамога, якую атрымаў той самы гетман. А вось адна з залаў вялікакняскай канцылярыі, што месцілася ў віленскім Ніжнім замку. Тут мы бачым канцлера Яўстаха Валовіча, ягонага пераемніка на гэтай пасадзе, пакуль яшчэ падканцлера Льва Сапегу, вялікага пісара Габрыэля Войну з іншымі высокімі ўрадоўцамі.
Адна з залаў вялікакняскай канцылярыі, што месцілася ў віленскім Ніжнім замку. Фота tut.by
«Ніякіх ілюстрацый на гэтую тэму раней наогул не існавала. Тут Павел Татарнікаў неверагодна дакладна, да драбніц, перадаў агульную атмасферу, — акцэнтуе пісьменнік і гісторык. — У цэнтры залы стаіць шасцігранны стол-піраміда — вынаходка таго часу. Дарэчы, калісьці, да рэканструкцыі галоўпаштамта ў Мінску, такая піраміда была і там. На малюнку мы бачым пісараў розных аддзелаў. Апрача большасці, якія працуюць на дзяржаўнай старабеларускай мове, у левым кутку —пісары лацінскага аддзела, бліжэй да нас — татарскі і арабскі пісары. Злева стаіць варта, бо тут знаходзяцца дакументы дзяржаўнай значнасці. Дапамагаюць варце і каты, якія таксама знаходзяцца на вялікакняскай службе, ахоўваючы дакументы ад мышэй і пацукоў. Дарэчы, такая практыка ў некаторых архіўных установах захавалася і дагэтуль. У віктарыне, якая традыцыйна завяршае апавяданне, ёсць пытанне і пра гэтых чатырохлапых службоўцаў».
«Айчына: маляўнічая гісторыя. Ад Рагнеды да Касцюшкі» — гэта толькі першая частка. Цяпер ідзе праца над другой, што будзе ахопліваць перыяд ад страты радзімаю нашых продках сваёй незалежнасці у 1795 годзе да аднаўлення незалежнасці Беларусі ў 90-я гады XX ст.
Спадар Уладзімір выказвае падзяку за выдатную працу рэдактару кнігі Змітру Санько, дызайнеру і мастацкаму рэдактару Віталю Катовічу, карэктару Марыі Кавальчук і малодшаму рэдактару Уладзі Бурымскай. І, вядома, гэтага цудоўнага падарунка ўсім нам не было б без фундатара кнігі Паўла Бераговіча.
Аўтограф-сесія з удзелам Уладзіміра Арлова, Паўла Татарнікава і фундатара Паўла Бераговіча пройдзе ў «Акадэмкнізе» ў чацвер, 19 студзеня, ад 17.00 да 20.00.
Замовіць кнігу
