Трагедыя каля ГЦ «Замак», у якой загінула 11-гадовая дзяўчынка, шакавала кожнага. Хтосьці патрабуе самага суровага пакарання для вадзіцеля, які здзейсніў наезд, іншыя вінавацяць у ДТЗ ДАІ, частка людзей выказваюць спачуванне сем'ям загінулага дзіцяці і сваякам аўтамабіліста. Auto.tut.by знайшоў сям'ю кіроўцы грузавіка і пагутарыў са сваякамі пасля аварыі.
«Бацька вінаваты, ён і сам гэтага не адмаўляе. Мы чакаем суда»
Аварыя адбылася ў суботу, 2 снежня, на пешаходным пераходзе на праспекце Пераможцаў, каля ГЦ «Замак». Грузавік ЗІЛ заехаў у пешаходаў, калі яны перасякалі праезную частку па пешаходным пераходзе на зялёны сігнал святлафора. Загінула 11-гадовая дзяўчынка, яшчэ чацвёра атрымалі траўмы. Грузавіком кіраваў 55-гадовы кіроўца, на момант аварыі ён быў цвярозы.
Адна з версій, якую разглядае следства, — у грузавіка не спрацавалі тармазы. Высветлілася, што апошні раз аўтамабіль праходзіў тэхагляд у 2015 годзе.
Да моманту трагедыі кіроўца, які здзейсніў ДТЗ каля ГЦ «Замак», жыў разам са сваёй жонкай у сціплай пяціпавярхоўцы ў прыгарадзе сталіцы. У пары ёсць трое дарослых сыноў, але жывуць яны асобна ад бацькоў, таму жонка аўтамабіліста Ірына Васільеўна дома знаходзіцца часцей за ўсё адна. Каб падтрымаць маці, сыны прыязджаюць да яе пасля працы і ў выходныя.
— Што ж тут скажаш пра тое, як жыву … Не сплю, не ем, усё думаю толькі пра гэта, нават на працы думкі да падзей вяртаюцца… — сказала жанчына, выціраючы слёзы.
Пазней да размовы далучыліся сярэдні і малодшы сыны Яўген і Дзяніс.
Яўген распавёў, што бацька пачаў займацца грузаперавозкамі з яго падачы тры гады таму. Мужчына таксама займаецца перавозкамі. Яўген аддаў бацьку старэнькі ЗІЛ. Бацька вырашыў паспрабаваць і зарэгістраваўся індывідуальным прадпрымальнікам: пачаў развозіць тавары па крамах.
— Гэты ЗІЛ зарэгістраваны на мяне, але за яго тэхстанам глядзеў бацька. Ды вось нешта, мабыць, не надгледзеў …
Хлопцы не лезлі ў справы бацькі і не даведваліся, як ідуць справы з машынай і ці пройдзены тэхагляд — у кожнага былі свае справы, праца і сем'і.
— Нам не хочацца, каб гэтую гісторыю зноў абмяркоўвалі. Гэтага было дастаткова, калі толькі адбылася аварыя, — прызнаўся малодшы Дзяніс. — Ніякія артыкулы нам не дапамогуць. Бацька вінаваты, ён і сам гэтага не адмаўляе. Мы чакаем суда, які быццам бы павінен адбыцца ў канцы студзеня-лютым.
Хлопец згадвае, што адразу пасля ДТЗ бацька патэлефанаваў яму і Дзяніс панёсся на месца аварыі.
— Я бачыў, што адбывалася на месцы аварыі пасля наезду, якія людзі прыходзілі, як працавала міліцыя, медыкі. Але гэта здарэнне абрасло чуткамі і здагадкамі, якія потым з'явіліся ў СМІ.
Зараз члены сям'і кіроўцы трымаюць сувязь са следчым, які вядзе гэтую справу, таму ведаюць многія нюансы, звязаныя з яго расследаваннем, але распаўсюджваць іх не маюць права.
— Нам цяпер вельмі цяжка, мама вельмі перажывае і плача. Ёй, напэўна, цяжэй, чым усім нам, яна нават у краму лішні раз выходзіць не хоча — усе суседзі ведаюць пра тое, што адбылося.
«Не ведаю, як трэба пачаць размову з людзьмі, у якіх загінула дзіця …»
У сям'і зараз вельмі шмат праблем, якія трэба вырашаць. Хутка ім трэба будзе гаварыць з пацярпелымі — бацькамі загінулай дзяўчынкі, калі, вядома, тыя захочуць мець зносіны.
— Не ўяўляю, як у нас атрымаецца размаўляць з людзьмі, у якіх нядаўна не стала дзіцяці… Тут ніякіх слоў не падбярэш… Выказаць спачуванне? Прасіць прабачэння? А як пры гэтым загаварыць пра грашовую кампенсацыю? Бо ўсім зразумела, што ніякімі паперкамі-грашыма не заменіш свайго роднага любімага чалавека, а тым больш дзіця… Мы ўсе збіраем грошы, але ўсё роўна гэта вельмі вялікая сума, якой у нас няма.
Хлопцы распавялі, што нядаўна іх бацька даслаў з СІЗА ліст. Паведамляе, што ў яго ўсё нармальна. У камеры ён знаходзіцца з такімі ж, як і ён сам, — кіроўцамі, якія трапілі за краты за ДТЗ, або людзьмі, якія зрабілі эканамічнае злачынства. Адпетых крымінальнікаў там няма.
— Вядома, тата ў лісце больш звяртаўся да мамы. Просіць яе трымацца…
Auto.tut.by пагутарыў і з суседзямі гэтай сям'і. Усе яны ў шоку ад таго, што адбылося і не разумеюць, як такое магло здарыцца з такім добрым чалавекам.
— Дваццаць гадоў мы жывём у адным доме. Вядома, у госці мы адзін да аднаго не хадзілі, віталіся па-суседску, маглі пагутарыць. Было бачна, што гэта добрая сям'я — не п'яніцы, не скандалісты, працаўнікі, ветлівыя вельмі. Вядома, Ірына цяпер пазбягае лішні раз выходзіць на вуліцу, ёй цяпер вельмі цяжка. Але нам усім вельмі шкада, што такое здарылася. Але мы нікога не асуджаем, бо ў такую сітуацыю можа патрапіць кожны чалавек, ад гэтага ніхто не застрахаваны…
Кіроўцу грузавіка выстаўленае абвінавачванне па ч. 2 арт. 317 КК РБ (Парушэнне ПДР асобай, якая кіравала транспартным сродкам, што пацягнула па неасцярожнасці смерць чалавека). Ён змешчаны пад варту.
