Шэсць гадоў таму Афанасій пераехаў жыць у Беларусь з Украіны. Мужчына закрыў бізнэс на радзіме з-за вайны, а потым пасяліўся ў краіне азёр і бульбы. Афанасій кардынальна змяніў род дзейнасці, працуе ў сферы фармацэўтыкі і грае на гуслях, праводзячы сеансы медытацыі. Гісторыяй яго сям'і дзеліцца Светлагорскае выданне «Ранак».
Ва Украіне ў Афанасія быў свой сямейны бізнэс: піцэрыі і пункты фаст-фуду. Але з-за вайны ў краіне сваю справу прыйшлося закрыць.
— Хоць я ішоў да гэтага 15 гадоў, адукацыя ў мяне кухар-кандытар 4-га разраду і інжынер-тэхнолаг харчовых вытворчасцяў, таму было крыўдна.
Будучай жонцы Афанасія прапанавалі працу ў Беларусі. Гэта паспрыяла пераезду. Калі першы раз апынуўся ў Менску, Афанасій адчуў сябе як дома.
— У жонкі былі тыя ж адчуванні. Мінск прыняў нас ветліва. Потым у кампаніі, дзе працуе жонка, прапанавалі зрабіць праекты і прадставіць свае ідэі біялагічна актыўных дабавак. Адным з умоў было тое, што чалавека з каманды-пераможцы возьмуць на працу ў гэты холдынг.
Праект мужа і жонкі стаў найлепшым, і Афанасію прапанавалі пасаду ў офісе. Але са з'яўленнем у сям'і дзіцяці муж і жонка вырашылі пераехаць у правінцыю.
— Мы зразумелі, што сталічны рытм жыцця нам не падыходзіць. На адзін праезд ад дома да працы сыходзіла паўтары гадзіны.
Муж і жонка прыехалі ў Светлагорск.
— Самі мы выраслі ў маленькіх, спакойных раёнах, таму жыццё ў Светлагорску нагадвае моманты з дзяцінства.
Зараз Афанасій завочна вучыцца на ведычнага псіхолага ва ўкраінскай ВНУ.
— Гэта вышэйшая духоўная навучальная ўстанова, я даўно хацеў развівацца ў гэтым кірунку і, магчыма, пасля заканчэння акадэміі буду займацца прыватнай псіхалагічнай практыкай.
У родзе, кажа Афанасій, у яго былі духоўнікі, знахары і зёлкі.
— З бабуляй мы разам збіралі травы для лячэбных настоек, яна любіла рабіць расклады на картах. Мне заўсёды гэта было цікава.
Цяпер Афанасій праводзіць анлайн-медытацыі, з дапамогай гусляў дапамагае расслабіцца людзям па той бок экрана.
— Калі я пачынаю граць, то і сам расслабляюся. А жонцы з сынам дастаткова некалькі хвілін маёй ігры, яны маментальна засынаюць. Раней гусляры пад гэты інструмент не проста быліны адбівалі, але яшчэ, як прынята цяпер казаць, праводзілі сеанс гукатэрапіі.
Вучачыся граць на гуслях, Афанасій адразу вызначыў, што гэта будзе не народная музыка, а медытатыўная.
— Магчыма, з часам з'явіцца нешта народнае, нават з тэкстамі. А пакуль прыемна дапамагаць людзям: расслабляючыся, яны змагаюцца з хваробамі.
Афанасій ведае, што зрабіў правільны выбар, вяртацца ў бізнэс, звязаны з грамадскім харчаваннем, ён больш не хоча, хоць гатаваць для родных любіць.
— Перамены — гэта заўсёды выдатна. Ёсць такі выраз: «Зло, запрэжанае ў фурманку дабра». Нават калі ў жыцці здараецца нешта негатыўнае, падумай, для чаго гэта з табой здарылася і што можа даць у будучыні. Магчыма, потым будзе больш плюсаў, проста цяпер ты іх не бачыш.
