У сакавіку яе адхілілі ад працы ў сувязі з выяўленай інваліднасцю III групы і непрадастаўленнем індывідуальнай праграмы рэабілітацыі. У наступным месяцы яна атрымала тую самую індывідуальную праграму рэабілітацыі інваліда, аднак яе звольнілі.
Жанчына звярнулася ў суд, яна прасіла прызнаць адхіленне ад працы і звальненне незаконным, аднавіць яе на працы, спагнаць сярэдні заробак за час вымушанага прагулу, кампенсацыю маральнай шкоды памерам у 5 тысяч рублёў, судовыя выдаткі па аплаце дапамогі прадстаўніка (700 рублёў).
У выніку суд Партызанскага раёна горада Мінска прызнаў адхіленне пазоўніцы ад працы незаконным і спагнаў з інтэрната на карысць жанчыны заробак за час вымушанага прагулу ў 8 189 рублёў, кампенсацыю маральнай шкоды (200 рублёў), выдаткі па аплаце юрыдычнай дапамогі (700 рублёў), а таксама пастанавіў аднавіць яе на працы.
Усяго было спагнана 9 089,54 рублёў, а таксама дзяржпошліна ў даход дзяржавы ў памеры 670,48 рублёў.
Адказчык, не пагадзіўшыся з рашэннем суда першай інстанцыі, падаў апеляцыйную скаргу, у якой прасіў адмяніць рашэнне суда першай інстанцыі.
Аднак суд пастанавіў, што была зробленая правільная выснова аб адсутнасці ў наймальніка падстаў для звальнення. Аднак іск і кампенсацыя пералічаныя: на карысць жанчыны будзе спагнаны сярэдні заробак за час вымушанага прагулу памерам 7 тысяч 360 рублёў 10 капеек, дзяржаўная пошліна ў даход дзяржавы ў памеры 629 рублёў.
