Выйшла кніга «Палескі архіў. Лінгвістычныя, этнаграфічныя і гістарычныя матэрыялы» Вячаслава Вярэніча.
«Палескі архіў» ствараўся цягам 25 гадоў падчас экспедыцый, у якіх аўтар абследаваў каля 140 населеных пунктаў Беларусі (Піншчына, Мазыршчына, Нараўляншчына) і Украіны (Ровеншчына, Чарнігаўшчына). Пераважная большасць матэрыялаў архіва — анамастыка. У абследаваных вёсках запісаны афіцыйныя прозвішчы, прозвішчы вясковыя, назвы палёў, сенажацяў, балот, рэк, геаграфічных аб’ектаў. Асобна падаецца лексіка жыхароў Лунінеччыны і Століншчыны. На мясцовай гаворцы апісаны працэс ганчарства ў вёсцы Гарадная Столінскага раёна. Змешчана шмат іншага этнаграфічнага матэрыялу. Друкуецца таксама невялікі «Палескі слоўнік», назвы хвароб на мясцовым дыялекце.
Вячаслаў Вярэніч (1924-1999) — вучоны-лінгвіст, кандыдат філалагічных навук. Займаўся найперш даследаваннем беларуска-польскіх моўных, культурных і іншых сувязяў. Працаваў у Інстытуце мовазнаўства Акадэміі навук Беларусі. Правёў дыялектычныя экспедыцыі ў Лунінецкі раён і Ніжнюю Сілезію (Польшча). У 1967 стварыў спецыяльную групу з навукоўцаў Беларусі, Літвы, Латвіі, Расіі, Украіны, Узбекістана, якая займалася вывучэннем польскіх гаворак на тэрыторыі СССР. Па гэтым прыкладзе ён меркаваў стварыць групу для даследавання Піншчыны. Ідэя не атрымала падтрымкі. В. Вярэніча можна лічыць адным з ініцыятараў комплекснага даследавання пасляваеннага Палесся.
