Фота minsk1067.livejournal.com

Фота minsk1067.livejournal.com

Беларускі партал Onliner.by некалькі дзён таму апублікаваў відэарэпартаж, у якім журналіст Аляксей Носаў правёў «тэст-драйв» новых схемаў метро, прадубляваных беларускай лацінкай. Пры гэтым падвопытным выступаў адзін чалавек — амерыканец Скот Крыстафэрсан, які гуляе за баскетбольную каманду «Цмокі-Мінск».

    Той самы рэпартаж

Пасля віртуальнай «бойкі» ў некалькі сотняў каментароў, «эксперымент» Onliner.by быў дапоўнены каментаром намесніцы старшыні ўпраўлення геадэзіі і картаграфіі Ірыны Ціханавай, якая дастаткова зразумела растлумачыла, што ў Беларусі ёсць ладная сістэма перадачы геаграфічных назваў з дапамогай сімвалаў лацінскага алфавіта.

Праз абурэнне Глеба Лабадзенкі з нагоды здзеку з мовы, Onliner.by вырашыў «перайсці на асобы» і заўпэўніў, што з мовы ніхто не здзекваецца ды ўвогуле партал абедзвюма рукамі за беларускую мову ў метро, але назвы павінны быць напісаны такім чынам, каб замежнікі, якія валодаюць англійскай моваю, «былі ў стане іх прачытаць і агучыць», бо інакш «падобная транслітэрацыя губляе ўсялякі сэнс».

Але давайце пра ўсё па парадку.

Памылка рэпарцёра Анлайнера была ў тым, што выбарка падобнага «эксперыменту» не можа складацца з аднаго чалавека, прадстаўніка адной моўнай культуры.
Я ніколі не паверу, што ў Мінску акрамя амерыканца нельга знайсці прадстаўнікоў іншых моўных культураў: нарвегаў, шведаў, фінаў, немцаў, французаў. Жыхары Заходняй Еўропы звычайна даволі добра валодаюць англійскай, але якім бы быў вынік прачытання назваў? Жыхары ж Ўсходняй Еўропы будуць адчуваць сябе сярод дыякрытычных знакаў беларускай лацінкі як дома.
Па-трэцяе, ці задавала сабе рэдакцыя Onliner.by пытанне: «Чаму як Акадэмія Навук Беларусі, так і ААН зацвердзілі такую лацінку?» Адказ, дарэчы, ёсць у тым жа анлайнераўскім матэр’яле: мэтай Метрапалітэну было прыстасаваць надпісы для прачытання і агучвання людзьмі, якія ў паўсядзённым жыцці выкарыстоўваюць лацінскі алфавіт. А беларуская лацінка… абсалютна дакладна перадае з дапамогай лацінскіх літараў вымаўленне беларускай мовы.

Onliner.by пра гэта не напісаў ні слова — напэўна, журналісты партала проста не ведаюць гэтага. Галоўная ж праблема была сфармулявана вакол «незразумеласці» («тарабаршчыны», «іерогліфаў» — так многія называлі дадзеную з’яву ў каментарах) лацінкі і «няздольнасці» носьбітаў англійскай мовы прачытаць іх.

Маё асабістае меркаванне наконт гэтага — менавіта тут Onliner.by абразіў большую частку еўрапейцаў.
Англійская мова — адна з нешматлікіх, графічная сістэма якой заснаваная на лацінскім алфавіце і ў якой адсутнічаюць дыакрытычныя знакі. Большасці моваў запазычаных лацінскіх літараў было недастаткова, таму яны стваралі новыя на аснове раманскіх. Такія сімвалы выкарыстоўваюцца ў французскай, нямецкай, шведскай, нарвежскай, чэскай, ісландскай, літоўскай мовах… Лягчэй, напэўна, пералічыць тыя, у якіх гэтых сімвалаў няма.
Лацінка — не праблема для замежнікаў. Лацінка — гэта, на жаль, праблема, у першую чаргу, для некаторых беларусаў. Не могуць зрабіць нечытальнай лацінку чатыры літары (ž, č, ŭ, š) ды адзін знак (нахільная рысачка зверху, якае пазначае мяккасць зычнага). Цікава, колькі часу патрабуецца чалавеку, каб запомніць правілы чытання чатырох (!) літараў?
З уласнага досведу скажу: каб вывучыць абсалютна незнаёмыя арабскія літары падчас знаходжання ў Ліване, мне спатрэбілася тры гадзіны.

Апошняй кропляй сталі схемы метро Дэлі, Сеула, Шанхая і Кіева ў якасці прыкладу «правільнай» транскрыпцыі. Але ж у Індыі англійская мова — дзяржаўная. А ў Паўднёвай Карэі ды Кітаі выкарыстоўваюць свой алфавіт ды іерогліфы, таму там выкарысталі запіс з дапамогай англійскага варыянта лацінскага алфавіта, які, дарэчы, далёкі ад гучання моваў.

У Кіеве ж надпісы зроблены з дапамогай фанетычнай транскрыпцыі, якая, у адрозненне ад беларускай лацінкі, толькі спрабуе капіяваць гучанне арыгінала, але не адпавядае яму на 100%.
Адрозненне беларусаў ад украінцаў у тым, што ў нашых паўднёвых суседзяў няма ўласнай лацінічнай традыцыі, а ў беларусаў ёсць — Багушэвіч і Купала пісалі на лацінцы. Уласную гісторыю нельга перапісваць з нуля кожныя 50 гадоў!
Дзе ж карты метро Стакгольма, Осла, Парыжа? Яны таксама прыстасаваныя для замежнікаў: легенда картаў перакладзеная на англійскую, але свае алфавіты ніхто не мадыфікаваў для амерыканцаў (а дакладней для адзінага прысутнага ў відэа амерыканца).

Незразумеласць лацінкі для Скота Крыстафэрсана — факт, які нельга адмаўляць: у англійскай няма дыякрытычных знакаў, тым больш шмат амерыканцаў не бачаць сэнсу ў вывучэнні замежных моваў. Іх часткова можна зразумець: навошта вучыць чыю-небудзь іншую мову, калі ўвесь свет разумее тваю?

З іншага боку, наўрад ці колькасць карэнных носьбітаў англійскай мовы будзе найбольшай сярод агульнай масы турыстаў. Для большасці ж з іх англійская мова будзе замежнай. А ведаючы дзве еўрапейскія мовы, можна вельмі лёгка зразумець прынцыпы вымаўлення і напісання калі не ўсіх, дык, напэўна, большасці астатніх моваў Еўропы.
Менавіта ў гэтым выпадку білінгвы і полілінгвы маюць перавагу.

Тое, што замежнікі пад час знаходжання ў Беларусі не змогуць вывучыць чатыры літары падаецца зусім малаверагодным, тым больш турыстам уласціва цікавіцца мясцовым. Галоўнае — сістэматычна выкарыстоўваць лацінку пры запісах геаграфічных назваў, а таксама ў картах.

Onliner.by зрабіў важную справу, узняўшы гэтую тэму, але пры тым несвядома прынізіў беларускую мову.

Між тым існуюць рэчы, з якіх нельга кпіць. Сёння мы маем столькі свабоды, колькі не мелі ніколі: можна ганьбіць любых ўчорашніх герояў сёння, сённяшніх — сёння, сённяшніх і ўчорашніх — заўтра… Але кпіць з любое мовы — табу. Паспрабуйце парагатаць з любой у прысутнасці носьбітаў — і ацаніце рэакцыю. Тым і тлумачыцца рэзкая рэакцыя каментатараў сайта.
Клас
0
Панылы сорам
0
Ха-ха
0
Ого
0
Сумна
0
Абуральна
0

Хочаш падзяліцца важнай інфармацыяй ананімна і канфідэнцыйна?