Ilustratyŭnaje fota.
Heta pryvatny vypadak maładoj minčanki. Ale padobnyja historyi zdarajucca zusim nie redka. Ani — 26, Mišu — 2 hady i try miesiacy. Z mužam jana raźviałasia, kali toj pačaŭ mocna pić. Užo druhi hod sama haduje dzicia (pra historyju maładoj mamy NN pisała hod tamu).
«NN»: Syn padros. Ciapier jon nie tolki poŭzaje, ale i biehaje. Składana adnoj ź im spraŭlacca?
Ania: Kali paraŭnoŭvać z tym, što było hod tamu, stała ciažej. Raniej u dziciaci byŭ načny son 10-12 hadzin i ŭdzień 2-3 hadziny spaŭ. Hetaha času chapała, kab papracavać i pa domu jašče niešta zrabić. A ciapier dniom jon śpić hadzinu, i ja pracuju hetuju hadzinu i jašče z 21 da 24.
Usie chatnija spravy my robim razam: myjem, hatujem, prybirajem. Miša sam imkniecca dapamahać mnie. Ciapier u syna mianiajecca charaktar. Kali raniej jon moh čymści sam zajmacca, to ciapier patrabuje majoj uvahi: i prosta za čytańniem pobač ź im nie pasiadziš. Ale stała značna cikaviej. Dzicia dobra idzie na kantakt ź inšymi ludźmi, dziakujučy hetamu my možam ź im naviedvać roznyja mierapryjemstvy. Niekatoryja dzieci nie lubiać šumnyja miescy — siadziać uvieś čas na rukach u baćkoŭ. A Miša lubić z usimi kantaktavać.
«NN»: Naviedvajecie vyklučna dziciačyja mierapryjemstvy?
Ania: Kali jość takija, to tak. Bo kali navat tam jamu nie spadabajecca prahrama, to jość dzieci, ź jakimi Miša budzie hulać. Ale chodzim i na darosłyja vystavy, naprykład. Sočym za tym, što adbyvajecca. Bo ceły dzień prasiadzieć doma albo na dziciačaj placoŭcy — zvarjacieć možna.
Dvojčy na tydzień my naviedvajem Centr raźvićcia, u nas byli muzyčnyja zaniatki, na malavańnie raz na tydzień chodzim. Štodnia niedzie byvajem.
«NN»: A ŭ Centry raźvićcia što dzieci vyvučajuć u takim uzroście?
Ania: Malujuć, tancujuć, vučacca adroźnivać kolery… Pa sutnaści, hetym moža zajmacca mama, i ja zajmałasia. Ale doma takaja prablema, što niešta pastajanna adciahvaje ŭvahu dziciaci. Zdajecca, jon siadzić z taboj i słuchaje što ty jamu čytaješ, ale ŭžo praź imhnieńnie biažyć hulać z paravozikam. I takaja biehanina, dumaju, prynosić minimalnuju karyść. A ŭ centry jość vykładčyk, jakoha Miša słuchaje. U dadatak, tam jašče i inšyja dzieci — spracoŭvaje kalektyvizm.
«NN»: Zaniatki biaspłatnyja?
Ania: Kaniečnie nie. Ja vybrała biudžetny varyjant — za 360 tysiač na miesiac. Našyja zaniatki tańniejšyja za siarednija pa Minsku, bo jany prachodziać u dziaržaŭnym haradskim instytucie raźvićcia adukacyi. I pa damovie ja budu płacić hetuju sumu ciaham usich dzieviaci miesiacaŭ. A ŭ inšych miescach niama harantyi, što cana nie pavysicca.
«NN»: Nie dumała ŭžo addać syna ŭ dziciačy sadok?
Ania: Chacieła advieści jaho ŭ adaptacyjnuju hrupu: mierkavała, što heta taki anałah sadka. Nasamreč na 1-1,5 hadziny dva razy na tydzień dzicia zastajecca z mamaj u hrupie, dzie jašče dziesiać dziaciej z baćkami. I tam ich vučać, naprykład, lapić. Navošta mnie heta, kali Miša ŭžo chodzić u Centr raźvićcia.
«Kali źjaŭlajecca niejki mužčyna…»
Ania: U mianie praca pamianiałasia: ciapier ja nie zajmajusia toj nudotaj [Ania viarstała rekłamu na sajcie, źbirała materyjały dla artykułaŭ — NN]. My chodzim na mierapryjemstvy, zatym ja pišu pra ich dla dziciačych sajtaŭ (u takim razie dla nas naviedvańnie biaspłatnaje), dla ich ža pišu artykuły na «mamskija» temy, zajmajusia kopipastam. Praca jość, i takoha, kab ja hadzinu siadzieła i adpačyvała, kaniečnie, niama. Dapamahajuć baćki. Kali jany na dzień zabirajuć Mišu, ja starajusia vykanać abjom pracy na try dni.
«NN»: Były muž nie płaciŭ alimienty. Vyrašyłasia prablema?
Ania: Byŭ sud, jaki abaviazaŭ jaho płacić alimienty, i jon vypłaciŭ, zdajecca, adzin raz i źnik. Paśla mnie telefanavaŭ i bažyŭsia, što ŭsiu sumu vypłacić. Kab tolki ja znoŭ nie źviartałasia ŭ sud. A ŭsio rabiłasia dla taho, kab jon moh pradać svaju kvateru, bo praz zapazyčanaść pa alimientach jon hetaha nie zrabiŭ by. Kvateru pradaŭ, ale my ničoha nie atrymali. Zatym try miesiacy płaciŭ alimienty. Ciapier zvolniŭsia z pracy, i my nijakich hrošaj znoŭ nie bačym. Chacia jość sudovaja pastanova, u jakoj paznačana suma — na 22 kastryčnika jon vinien byŭ na Mišu 16442209 rubloŭ i na mianie 2857741 rubloŭ. Vialikuju častku ad zarobku jon pavinien addavać nam: 25% — heta alimienty, try bazavyja vieličyni — na mianie pakul ja ŭ dekrecie, jašče 20 pracentaŭ ad sumy doŭhu na Mišu i takuju ž častku ad doŭhu na mianie — heta kštałtu štrafnych sankcyj.
«NN»: Jak Miša biez baćki raście: adčuvajecca, što jamu nie chapaje mužčyny ŭ siamji?
Ania: Bačna, što nie chapaje. Kali źjaŭlajecca niejki mužčyna — elektryk zojdzie ci moj znajomy — to jon adrazu choča ź im pabavicca. Ciapier jon skiravaŭ svaju ŭvahu na dzieda — jon dla Mišy i siabra, i nastaŭnik.
«NN»: Kolki składaje dapamoha na dzicia?
Ania: Pa-mojmu, 1 900 000 rubloŭ. Ja nie pomniu, bo nie traču hetyja hrošy — pieravodžu ŭ dalary i adkładaju na budučyniu Mišy. Ja navat nie viedaju dakładna, kolki ŭžo naźbirałasia. Nie pieraličvaju, kab nie spakušacca. Bo ŭźnikaje žadańnie pajechać adpačyć albo kupić niešta niepatrebnaje.
«NN»: Zarablaješ dastatkova, kab utrymlivać siabie i syna?
Ania: U lubym vypadku mnie dapamahajuć baćki. Bo z našymi cenami samoj nierealna na ŭsio zarabić. Charčavańnie, adukacyju, vychavańnie, zabavy ja starajusia apłočvać sama. A što tyčycca adzieńnia, my nabyvajem jaho pa zamiežnych katałohach albo baćki za miažoj pakupajuć na źnižkach.
«NN»: Što zabiraje najbolš hrošaj ź siamiejnaha biudžetu?
Ania: Raniej heta było adzieńnie, pakolki Miša imkliva ros da hodzika. Ciapier jon taksama raście, ale niama takoha skačka. I ja starajusia pakupać krychu na vyrast rečy. Ježu asobna dla Mišy ja nie pakupaju — charčujemsia razam.
«Sprabavali svatać»
«NN»: Za hety čas były muž nie sprabavaŭ viarnucca ŭ siamju?
Ania: Byli sproby pjanym hołasam pa telefonie mnie patłumačyć, jak mocna jon mianie kachaje, jakaja ja cudoŭnaja mama i jak jamu patrebny syn. Ale za hety čas Mišu jon bačyŭ razy try pa chvilin piać — kali zachodziŭ zabrać svaje rečy. Dumaju, hetym usio skazana. Užo i nie ŭjaŭlaju, jak ź im možna žyć.
«NN»: Syn patrabuje da siabie šmat uvahi i času. Asabistaje žyćcio niejak naładžvaješ?
Ania: Paśla razvodu ja navat pra heta nie dumała. Dni tak chutka pralatajuć, i ty tolki paśpiavaješ asensavać, što dziciaci było paŭtara hoda, jak jamu ŭžo dva… Za ŭvieś čas ja była na adnym dni naradžeńnia: viarnułasia ŭ 23 hadziny — kavaleraŭ nie było.
Chacia zalacaŭsia adzin małady čałaviek z majho padjezda. Chłopčyk hadoŭ 23. Sprabavaŭ usio mianie zaprasić na spatkańnie, ale ja admaŭlałasia. Zatym jaho mama abchodžvała mianie i pahavorvała, jak by cudoŭna było, kab Miša staŭ jaje ŭnukam. Chadzili ŭsio leta za nami. A ciapier i nie vitajucca.
«NN»: U amierykanskich filmach adzinokija taty i mamy ź dziećmi vyklikajuć da siabie pavyšanuju ŭvahu supraćlehłaha połu. U nas nie spracoŭvaje?
Ania: Ničoha padobnaha, heta tolki ŭ kino. Chacia moža my źjaŭlajemsia nie ŭ tych miescach, kab «łavić na žyŭca». Pakul ja takoj mety pierad saboj nie staviła. Dumaju, niešta moža źmianicca, kali ja vyjdu z adpačynku — koła znosinaŭ pamianiajecca i pašyrycca. Usio naładzicca.
«NN»: Za dva hady nie zadumvałasia, što chacieła b nie chłopčyka naradzić, a dziaŭčynku?
Ania: Nie. Maje baćki i były muž adzinahałosna chacieli ŭnučku i dačku. A dla mianie byŭ važny sam fakt, što narodzicca dzicia. Mahčyma, jak adzinokaj maci, mnie praściej było b vychoŭvać dziaŭčynku. Ale ja rada, što ŭ mianie jość Miša. Ni razu nie paškadavała, što naradziła.
Dapamoha na dziaciej da 3 hadoŭ
| na pieršaje dzicia | 1 946 300 rubloŭ u miesiac |
| na druhoje i nastupnych | 2 224 300 |
| na dzicia-invalida | 2 502 400 |
Adzinarazovyja vypłaty pry naradžeńni
| na pieršaje dzicia | 11 280 700 |
| na druhoje i nastupnych | 15 793 000 |
| pry pastanoŭcy na ŭlik da 12-tydniovaha terminu ciažarnaści | 1 128 100 |
