Fota Siarhieja Bałaja
«Salidarnaść» prajšłasia pa minskich dvarach, kab vyśvietlić ŭ kamunalnikaŭ, nakolki abhruntavanaja «śmiećcievaja» prablema, ahučanaja aficyjnym lideram.
Tolki ŭ biełarusaŭ pačała ŭvachodzić u zvyčku asobny zbor śmiećcia, jak Alaksandr Łukašenka raskrytykavaŭ ajčynnuju druhsyravinu i mietady jaje zboru.
Na naradzie pa pytańni ŭdaskanaleńnia sistemy zboru druhasnaj syraviny i jaho pierapracoŭki kiraŭnik dziaržavy zajaviŭ, što «pa-raniejšamu ŭ dvarach šmatpaviarchovak možna ŭbačyć pierapoŭnienyja kantejniery sa śmiećciem, zvalenym ŭ adnu kuču. Praŭda, kantejniery zrabili roznakalarovyja».
… Z taho momantu, jak na vulicach Minska rastaŭ śnieh, prajšło zusim trochi času, ale kamizelki dvornikaŭ i rabotnikaŭ kamunalnych haspadarak, jakija farbujuć, padmiatajuć i čyściać vulicy, bačnyja praktyčna na kožnym kroku.
«Sami bačycie, chto choča, toj vynosić asobna, — pakazvaje na try kalarovych kantejniery dvornik ŭ rajonie Maskoŭskaha aŭtavakzała. — Pahladzicie kolki płastykavych butelek u pakiecie — ludzi śpiecyjalna źbirajuć. Viadoma, u śviaty nichto nie hladzić, ale toj, chto choča vykidvać śmiećcie paasobna, tak i robić».
Pavodle słovaŭ surazmoŭcy, usio zaležyć ad kankretnaha čałavieka. Inšy ŭ kantejnier na chadu padpaleny niedakurak kinie.
«Za dvanaccać hadoŭ paśpieŭ pierakanacca, što ŭsio zaležyć tolki ad ludziej, — kanstatuje prafiesijny zmahar za čyściniu. — U našym i prylehłych dvarach, usio parkujucca tak, kab śmiećciavoz moh padjechać da kantejnieraŭ. A krychu dalej — heta prablema. Nichto nie hladzić na toje, što mašyny zabłakavali padjezd śmiećciavoza. Ničoha, chutka leta i hramadzianie sami pačnuć cierabić ŽES za drennaha pachu i antysanitaryju».
Hałoŭnaj biadoj dvornik ličyć adsutnaść elemientarna pačućci pavahi da svajoj ziamli i pafihizm.
«Za što nas, dvornikaŭ, krytykavać? Možna padumać, my sami hety śmiećcie raskidvali pad voknami, asabliva na vychodnych, kali butelki laciać, — iranizuje mužčyna z nahody krytyki Łukašenki. — Nu i pra zarobki našy lepš pramaŭčać. Heta raniej možna było iści ŭ dvorniki — kapciorka svaja, ciapło, siadzi — čytaj. Pracy było značna mienš».
U adnym z ŽESaŭ Zavadskoha rajona da pytańnia ab abhruntavanaść krytyki pastavilisia naściarožana.
«Chto jaho viedaje. Moža ŭ kahości i kučy ŭ dvary, a ŭ nas usio ŭ paradku: kantejniery vyvoziać svoječasova i navat, pahladzicie, «šklany» kantejnier zabity butelkami pad zaviazku, — jak by apraŭdvajučysia, raspaviali ŭ ŽESie.
«Ź śmiećciem byvajuć prablemy, čaściej z vyvazam. Dvary ŭ nas, pahladzicie, maleńkija, voś i staviać mašyny, nie hrebujuć. A potym śmiećciavoz padjechać być nie moža. Nu i paśla śviataŭ pačynajecca. Nie pavierycie, da hetaha času jalinki vykidvajuć».
Sapraŭdy, dvor dvaru roźnica. Dzieści samotny kantejnier tak začynieny pryparkavanymi aŭto, što ciažka ŭjavić, jak da jaho dabirajecca kiroŭca hruzavoha śmiećciavoza. Ale navat paśla taho, jak śnieh syjšoŭ, brudu i śmiećcia na vulicach stalicy nie stolki, kab heta kidałasia ŭ vočy. Da prykładu, našmat bolš pustych butelek i pakietaŭ adrazu pad haŭbcami šmatpaviarchoŭki ŭ sierabranka.
«A śmiećciepravod — heta hałaŭny bol luboha dvornika. Vykidvajuć paduški, pakiety z papieraj, kidajuć usiaredzinu niepatušanyja cyharety. Dumajecie, lohka prabić trubu, u jakoj zasieła paduška? A kali jana pačynaje tleć ad vykinutaha «byčka», — pytajecca čarhovy dvornik. — A nasiakomyja, jakija byli źnikli, a znoŭ prychodziać ź śmiećciepravoda…
Iznoŭ ža, pa słovach pracaŭnikoŭ ŽESaŭ, vychodzić, što ŭsio zaležyć ad žycharoŭ dy ich akuratnaści.
«Voś chtości ramont kapitalny robić, što zdarajecca časta, a ŭsio bujnoje śmiećcie — doški, ramy — sprabuje zapchać u kantejnier».
«A toje, što potym hety kantejnier ŭ mašynu zahruzić nierealna, nichto nie dumaje. Nu, a kali čałaviek vyrašyŭ źbirać śmiećcie paasobna, to jon tak i budzie rabić. U nas heta nie redkaść. Pryjemna bačyć, kali ludzi sami sočać, kab usio było akuratna. I ŭ padjeździe, i kala śmiećcievych kantejnieraŭ», — padsumavaŭ surazmoŭca ź vienikam.
