Na Myšcy, adrazu za Michałovam, pačynajucca dosyć vialikija plosy. Letam, piać hadoŭ tamu, na ich paśviłasia da dźviuch socień kačak i paru dziasiatkaŭ čaplaŭ; zajcaŭ kala ich stała było hałoŭ 15 i andatraŭ pad sotniu.
Siońnia abyšoŭ vakoł. Uzrovień zaśmiečanaści žudasny. Znajšoŭ tolki šeść andatravych nor.
Śladoŭ drobnych drapiežnikaŭ nie bačyŭ naohuł, a byli ž i šaški, i łaski, i navat jeŭrapiejskaja norka.
Zajcy i čapli źnikli jašče letaś, adyšli vyšej pa race za novabudoŭlu Michałova-2.
Kurapatki i pierapiołki ź dzierkačami paŭciakali ad sabakavodaŭ i katoŭ.
Akuni, a potym i vierchavodki, śledam i krasnapiorki źnikli. Zastalisia ratany i karasi.
Karaś ŭvieś pabity karpavymi vošami. Ale adzin nieŭmiraniec jašče łović.
Kab nie kidali śmiećcie i nie padpalvali travu, usio b heta žyło i radavała saboju.
