Maci jeździła siońnia na rajonnuju alimpijadu pa rasiejskaj movie i litaratury ŭ jakaści člena kamisii, jakaja padvodziła vyniki. Raspaviadaje, što siarod prapanavanych zadańniaŭ niekatoryja byli nastolki składanyja, što ich nie zmahła ŭpeŭniena samastojna vykanać nivodnaja ź piaci nastaŭnic vyšejšaj katehoryi sa šmathadovym piedahahičnym stažam, jakija ŭ tuju kamisiju ŭvachodzili. Daviałosia admysłova telefanavać u Minski abłasny instytut raźvićcia adukacyi, kab daviedacca, jakija varyjanty pravilnyja. Dzie ŭžo tut dzieciam niaščasnym z tymi zadańniami spravicca? Tym bolš kali jany majuć padrychtoŭku nastolki «bliskučuju», što ź dzieviaci ŭdzielnikaŭ alimpijady navat na pytańnie, jaki tvor zakančvajecca słovami «Ach! Božie moj! Čto staniet hovoriť kniahinia Maŕja Aleksievna!», pravilna nie adkazaŭ nivodzin čałaviek (a tvor sa školnaj prahramy!).
Čarhovy raz pierakonvajusia, što našyja šmatlikija navukova-mietadyčnyja instytuty, jakija zajmajucca prablemami adukacyi, isnujuć u paralelnym ad realnaści śviecie. Pa papierach u ich, vidać, prachodzić, što ŭzrovień školnaj adukacyi ŭ Biełarusi dziakujučy ŭ tym liku i ich namahańniam z hoda ŭ hod prahresuje, što viedy sučasnych vučniaŭ na hałavu vyšejšyja za viedy tych, što vučylisia hadoŭ z 20—30 tamu. Značyć, i patrabavańni da takich vunderkindaŭ musiać być na ŭzroŭni jak minimum kandydackich dysiertacyj. Žyćcio ŭ takim utulnym prydumanym śviecie praciahvajecca, pavodle maich nazirańniaŭ, užo šmat hadoŭ. Bo pra padobnyja kazusy čuju ŭžo daloka nie pieršy raz.
X
