Fota Siarhieja Hudzilina.
Mnie niekali skazali, što «pad kaściołam» sustrecca nielha, bo lepiej hučyć «kala kaścioła». Moža zdarałasia kamu čuć i ŭ škole takija zaŭvahi? Voś tak adnu dobruju staruju kanstrukcyju vyciaśniaje inšaja, adnolkavaja z rasiejskim litaraturnym standartam.
A kłasiki šyroka ŭžyvali hetuju kanstrukcyju.
Pryjšoŭ sałdat i skazaŭ, što furmanka padjedzie pad chatu. (Kuźma Čorny, «Pošuki budučyni»)
Rassoŭvajučy jaje, na hustym častakole płota biehała śviatło ad lichtara, vyśviečvała siudy, pad chatu, vuzkuju raskisłuju ściežku. (Viačasłaŭ Adamčyk, «Čužaja baćkaŭščyna»)
Vo hetym zavułačkam, a paśla kala sadu piarejdziem bulbu, i tam, pad kaściołam na bierazie, moj domik. (Vasil Bykaŭ, «Dažyć da śvitańnia»)
A narodnaja mova i pahatoŭ nikoli nie pytałasia b dazvołu na ŭžyćcio takoha zvarotu.
Tyja vyciahnuli jaho z vady dy zavieźli pad matku. (Žychar Lidčyny 1919 h. n.)
Tut moŭca skaračaje dumku: «zavieźci pad matku» značyć «zavieźci pad matčynu chatu, da matčynaj chaty».
My źbirali hryby pad Maryjaj. (Heta značyć, kala chaty Maryi.)
Schadzi pad dziadźku, mo ty tam zhubiŭ svoj telefon. (Heta značyć, schadzi da dziadźkavaj siadziby, pašukaj kala dziadźkavaj siadziby.)
A kali my chočam sustrecca ŭ pachavalni pad kaściołam, to tak i skažam: «sustreniemsia ŭ pachavalni, u sklepie, u krypcie kaścioła».
