Jaho tekst pryvodzić sajt Katalickaj carkvy ŭ Biełarusi:
- Hłybokapavažanyja śviatary, kansekravanyja asoby, vierniki Minska-Mahiloŭskaj archidyjacezii, usie ludzi dobraj voli!
1. Voś iznoŭ pa Božaj miłaści my śviatkujem adno z samych značnych i lubimych śviataŭ — Božaje Naradžeńnie. Jak šmat pryjemnych uspaminaŭ i emocyj vyklikaje ŭ nas hetaje śviata. My ŭspaminajem svajo dziacinstva, kali čakali i nie mahli dačakacca Kaladaŭ; kali śpiašalisia ŭ kaścioł, kab zaśpiavać radasnaje «Chvała na vyšyniach Bohu, a na ziamli supakoj ludziam dobraj voli» i pakłanicca Niemaŭlatku Jezusu, jaki znachodziŭsia ŭ jaślach; kali pad śviatočna ŭpryhožanaj jołkaj znachodzili padarunki i doŭha ich razhladali.
Tradycyja abmieńvacca kaladnymi padarunkami isnuje i ŭ naš čas, i pa mahčymaści jaje treba padtrymlivać. Radujučysia z atrymanych padarunkaŭ i zasiarodžvajučy svaju ŭvahu na materyjalnych rečach, my adnačasova pavinny pamiatać ab toj lubovi, jakoj inšy čałaviek takim čynam dzielicca z nami.
2. Va ŭračystaść Božaha Naradžeńnia my stanovimsia śviedkami taho, jak Boh adorvaje nas zaŭsiody aktualnym padarunkam, jakim źjaŭlajecca ŭciełaŭlony Božy Syn. Jezus Chrystus — heta toj dar, jaki nikoli nie zaviaršajecca i praciahvajecca ŭ zaŭsiody aktualnaj tajamnicy ŭciełaŭleńnia Boha. U hetym dary prajaŭlajecca biaźmiežnaja luboŭ Boha da čałavieka. Jana, jak recha, paŭtarajecca praz stahodździ ŭ skiravanych da pastuškoŭ słovach anioła: «Nie bojciesia, ja abviaščaju vam vialikuju radaść, jakaja budzie dla ŭsiaho narodu, bo naradziŭsia vam siońnia ŭ horadzie Davida Zbaŭca, jakim jość Chrystus Pan» (Łk 2, 10-11).
Praz słužeńnie Kaścioła Jezus prychodzić da nas, i takim čynam Jon na ŭsie časy zastajecca padarunkam, bo Jaho luboŭ biaźmiežnaja, bo Jon — heta Božaja łaska siarod nas, heta śviatło, jakoje nikoli nie haśnie i jakoje aśviatlaje ciemru našaha žyćcia. Jon dobra razumieje našu čałaviečuju słabaść, bo staŭsia adnym z nas, i prabyvaje z nami ŭ sakramentach, asabliva ŭ Eŭcharystyi, Božym słovie, dabračynnaści i inšaj dziejnaści Kaścioła. Jon viedaje našy słabaści i smutak, našy nadziei i imknieńni i padtrymlivaje ŭ žyćci.
3. Jezus — heta dar dla ŭsich nas, pačynajučy ad biednych biblijnych pastuchoŭ i zakančvajučy karalami. Jezus — heta dadzieny nam Syn Božy, jaki achviaravaŭ siabie samoha za nas na drevie kryža. Jon dar dla kožnaha čałavieka paasobku i dla ŭsich ludziej razam uziatych, niezaležna ad ich nacyjanalnaści, koleru skury, pachodžańnia, movy, tradycyj i h.d. Jon viadzie nas ź ciemry hrachu ŭ śviatło Božaj łaski. Tamu Jezus — heta dar, jaki nikoli nie pamianšajecca i nie zaviaršajecca.
Jezus, jak Božy dar čałaviectvu, pryjšoŭ na našu ziamlu, kab nas pryvieści ŭ nieba. Jon ciarpieŭ, kab nas vybavić ad viečaha ciarpieńnia. Jon pamior na kryžy, kab nas vyratavać ad viečnaj śmierci. Jon prynios na ziamlu boskaje žyćcio, kab adnavić stračany žyvatvorčy zapaviet čałavieka z Boham. Jon prajšoŭ šlacham čałaviečaha žyćcia, pa jakim iduć usie ludzi. Jon pakazaŭ nam darohu ŭ Božaje Vaładarstva.
Tamu my sapraŭdy ščaślivyja, bo majem taki vialiki dar, jakoha nichto nie moža ŭ nas adabrać. Jezus — heta nikoli nie hasnučaje sonca, jakoje aśviatlaje naš žyćciovy šlach.
Hety Božy dar my atrymali nie ŭ pryhožaj upakoŭcy, ale ŭ prostych jaślach. Tam Boh pakinuŭ nam svoj kaladny padarunak, pieraviazany nie załacistaj stužkaj, ale luboŭju, jakaja pryviała Jaho na dreva kryža. Adnak śmierć nie zmahła źniščyć hety najbolš kaštoŭny padarunak Boha čałaviectvu. Jon svajoju Božaj mocaj vyjšaŭ ź ciomnaj mahiły, bo hety žyvy dar nam dadzieny nazaŭsiody.
Takim čynam, u Jezusie my atrymali nieabchodnyja dla zbaŭleńnia duchoŭnyja bahaćci. Jezus vyzvalaje nas ad śmierci viečnaj i viadzie ŭ viečnaje žyćcio. Ab hetym vielmi dobra nahadvaje śviaty apostał Pavieł u Pasłańni da Rymlanaŭ: «Raspłata za hrech — śmierć, a dar Boha — žyćcio viečnaje ŭ Chryście Jezusie» (Rym 6, 23). Hety dar dadzieny nie pad prymusam, ale ź lubovi da čałavieka (par. Jan 3, 16). Jon dadzieny nam, kab adradzić parušanyja hrachom suviazi pamiž Boham i čałaviekam.
4. Budučy daram, Jezus adnačasova źjaŭlajecca zadańniem dla kožnaha z nas, kab my Im žyli i adorvali inšych. My paklikany nieści śviatło Chrysta ŭ śviet, jaki rospačliva patrabuje Božaj lubovi. Radujučysia z hetaha atrymanaha ad Boha daru, my pavinny radavacca ź pieradavańnia Jaho inšym asobam. Błahasłaŭlonaja Maci Tereza z Kalkuty lubiła kazać, što, moža, my i nie majem čaho dać inšamu čałavieku, ale zaŭsiody možam adaryć jaho luboŭju. A takich ludziej u sučasnym śviecie šmat.
Niezdarma Śviaty Ajciec Francišak u hałavu vuhła słužeńnia Kaścioła ŭ sučasnym śviecie, u jakim tak šmat roznych biedaŭ, niaščaściaŭ i trahiedyj, stavić słužeńnie lubovi. My pavinny dapamahać patrabujučym materyjalna i duchoŭna, kab radaść Božaj lubovi dasiahnuła i ich. My adkaznyja za toje, kab hety dar byŭ dastupny ŭsim i kab usie ź jaho karystalisia.
Tamu Božaje Naradžeńnie pavinna stać śviatam abmienu darami pamiž Boham i čałaviekam. Boh daje nam najbolš kaštoŭny dar, jakim jość Jaho Adzinarodny Syn, a my pavinny prasłaŭlać Jaho svajoj malitvaj, prykładnym chryścijanskim žyćciom i słužeńniem inšym. Dla hetaha najpierš nieabchodna samim bačyć hety dar, jaho pryniać i im žyć.
5. Na žal, my nie zaŭsiody cenim hety Božy dar. Adnojčy na śviata Božaha Naradžeńnia małaja dziaŭčynka padaryła svajmu starejšamu bratu vydatna ŭpryhožanuju ŭpakoŭku. Kali chłopčyk jaje raskryŭ, to ŭbačyŭ, što jana pustaja. Zrazumieła, jon nie byŭ zadavoleny i navat z horyčču skazaŭ, što najpierš nieabchodna štości pakłaści ŭnutr upakoŭki i tolki potym davać. Dziaŭčynka zirnuła na jaho sa ślaźmi na vačach i skazała: «Ale ž pakunak nie pusty. Ja pasłała tudy moj pavietrany pacałunak. Heta najlepšy padarunak, jaki ja mahu achviaravać svajmu lubimamu bratu». Brat byŭ vielmi ŭzrušany słovami svajoj siastry i prasiŭ u jaje prabačeńnia za svaju nietaktoŭnaść.
Padarunak našaha niabiesnaha Ajca — heta nie niabačny pavietrany pacałunak, ale realny pacałunak nieba ź ziamloj, jakim jość uciełaŭlony Syn Božy. U tajamnicy ŭciełaŭleńnia Boh ź niabiosaŭ zyšoŭ na hrešnuju ziamlu, kab abjavicca nam z čałaviečym sercam i tvaram. Pakornyja pastuški i karali z Uschodu ŭbačyli Jaho, a hanarlivyja kiraŭniki Vybranaha narodu nie zmahli, chacia Boh byŭ pobač ź imi.
6. My adznačajem śviata Božaha Naradžeńnia ŭ asablivy čas historyi śvietu, u jakim kolkaść prablem i vyklikaŭ nie pamianšajecca, ale imkliva pavialičvajecca. Siońnia našy vočy skiravany na hetaje małoje Dzicia, jakoje naradziłasia dla nas (par. Is 9, 6) i dla našaha zbaŭleńnia. Źjaŭlajučysia abjaŭleńniem Boha čałaviectvu, Jano niasie śviatło ŭ ciemru našaha času.
Ciomnymi staronkami žyćcia sučasnaha śvietu i jaho kryvaciečnymi ranami źjaŭlajucca kryzis Boham ustanoŭlenaha, adzinaha i nieparušnaha instytutu siamji i devalvacyja najbolš kaštoŭnaha Božaha daru, jakim źjaŭlajecca dar žyćcia; demahrafičny kryzis; praktyka eŭtanazii, jakaja ŭsio bolš raspaŭsiudžvajecca; nie dazvolenyja Božym zakonam ekśpierymienty z embryjonami; repraduktyŭnyja technałohii; hiendernaja ideałohija; zbrojnyja kanflikty i terarystyčnyja akty; sacyjalnaja niespraviadlivaść; rastučy ŭ niekatorych krainach śvietu pieraśled chryścijan i navat ich hienacyd; maralnaja razbeščanaść moładzi i jaje zhublenaść u žyćci; biespracoŭje; mihracyja; biednaść i h.d.
Vielmi niebiaśpiečnym źjaŭlajecca narastajučy kryzis viery i libieralnyja tendencyi, jakija ŭsio bolš prajaŭlajucca, prystasavać vučeńnie Kaścioła da śvieckich standartaŭ sučasnaha śvietu. U toj ža čas, jak navučaje Papa Benedykt XVI, Kaścioł pavinien pastajanna abnaŭlać namahańni adarvacca ad schilnaści da śvieckaści i adkryvacca na Boha, kab nie zasochnuć u karani va ŭmovach usio bolšaj erozii jaho kaściolnaha charaktaru. Historyja pakazvaje, što kali Kaścioł stanovicca mienš śvieckim, to jaho misijnaje śviedčańnie źjaŭlajecca bolš jarkim.
7. Pryčynaj hetych i inšych prablem źjaŭlajecca toje, što samadastatkovy čałaviek adkinuŭ Boha i nie žadaje žyć pavodle Jaho zakonu, a taksama pryniać praŭdu ab tym, što Boh nie stamlajecca lubić čałavieka i čakaje ŭzajemnaj lubovi. Samym niebiaśpiečnym va ŭsim hetym jość toje, što maralnyja anamalii sučasnaści rasceńvajucca jak prahres na šlachu da stvareńnia novaha suśvietnaha paradku, budavanaha nie na chryścijanskich kaštoŭnaściach, ale na antykaštoŭnaściach.
Na samoj ža spravie hety prahres, kali ažyćciaŭlajecca nie zhodna z maralnymi normami, stanovicca duchoŭnym rehresam. Palapšajecca jakaść žyćcia sučasnaha čałavieka, ale ŭ im niama Boha. Usio bolš aŭtastradaŭ, ale pa ich Boh nie prychodzić da ludziej. Budujucca novyja pryhožyja pałacy kultury i sportu, univiersitety, kancertnyja zały i handlova-zabaŭlalnyja kompleksy, stadyjony, ale tam nie znojdziem Boha. Srodki masavaj kamunikacyi, asabliva internet, našu vielizarnuju płanietu pieratvaryli ŭ maleńkuju viosku, ale nie abjadnali ludziej, bo tam adsutničaje Boh.
8. Pierad abliččam vyklikaŭ našaha času, jakija prapahandujucca jak prahres, siońnia my vyznajom vieru ŭ toje, što dla nas naradziŭsia Zbaŭca, jaki spadarožničaje na šlachach našaha žyćcia, historyi našaha narodu i śvietu. Heta toj samy Pan, jaki kazaŭ, što Jaho paśladoŭniki pavinny być Jaho śviedkami ŭ najbolš składanych situacyjach (par. Mc 10, 18).
Ciapier my pieražyvajem rašučy momant historyi chryścijanstva, kali treba skazać naša rašučaje «tak» Bohu i Jevanhiellu, baranić pryncypy našaj viery, jak heta rabili našy prodki ŭ raniejšyja časy, asabliva ŭ časy hanieńniaŭ. My zaŭsiody pavinny pamiatać, što śviatło Chrysta śviecić u ciemry i ciemra jaho nie ahornie (par. Jan 1, 5). Papa Benedykt XVI vučyć, što Zbaŭca staŭ adnym z nas, našym spadarožnikam na darohach historyi. Nieabchodna tolki ŭchapicca za ruku, jakuju Jon praciahvaje nam.
Hetaj rukoj jość prapanavanaja ŭsim narodam Dobraja Navina (par. Łk 2, 10). Na biełaruskuju ziamlu Jevanhielle było pryniesiena bolš za tysiaču hadoŭ tamu. Jano stała Božym daram našamu narodu i praciahnutaj nam Božaj rukoj, a taksama zaprašeńniem uchapicca za jaje, bo Jezus ničoha nie adbiraje, a tolki daje śviatło žyćcia i adorvaje svajoj łaskaj.
Śviaty Iryniej jašče ŭ II stahodździ kazaŭ, što Boh staŭsia takim, jakimi my źjaŭlajemsia, kab my stali takimi, jakim Jon jość. A pavodle Tertulijana, Boh tak pryniziŭ siabie, kab čałaviek moh stać vialikim. U hetych słovach kryjecca sens Božaha Naradžeńnia. Boh u svajoj biaźmiežnaj lubovi da čałavieka staŭsia čałaviekam, kab adbudavać nadłamanaje, ačyścić zabrudžanaje i vylečyć chvoraje.
9. U apošnija hady padrychtoŭka da śviataŭ Božaha Naradžeńnia adznačajecca kamiercyjnaściu. Heta znak našaha času. Jašče daloka pierad Kaladami, amal što z uračystaści Usich Śviatych, heta značyć z 1 listapada, mahaziny ŭpryhožvajucca jołkami, zapalvajecca śviatočnaja iluminacyja i raspačynajecca kaladny rasprodaž. Niaredka heta supravadžajecca adpaviednaj muzykaj. Takim čynam Advent stračvaje svajo pieršapačatkovaje značeńnie być časam duchoŭnaj padrychtoŭki da śviataŭ Božaha Naradžeńnia.
Padobna było i dźvie tysiačy hadoŭ tamu, kali Jezus naradziŭsia ŭ Betlejemie. Judeja była akupavana rymskimi vojskami. Zhodna z zahadam impieratara ciažarnaja Maryja razam ź Juzafam nakiravałasia ŭ Betlejem na pierapis nasielnictva. U takich abstavinach, kali natoŭpy ludziej išli ŭ roznyja harady, a handlary taksama vykarystoŭvali nahodu, kab zarabić, u vialikaj pakory ŭ stajni dla žyviołaŭ pryjšoŭ na śviet Zbaŭca. Tam Boh staŭsia takim, jakimi my źjaŭlajemsia.
Śviet tady nie zaŭvažyŭ i nie zrazumieŭ važnaści padziei, jakaja adbyłasia, padobna jak siońnia jon nie zaŭvažaje i nie razumieje sapraŭdnaha sensu Kaladaŭ. Kab heta adbyłosia, my pavinny pryniać praŭdu našaj viery ab uciełaŭleńni Boha i stać jaje pasłancami, jak imi stali betlejemskija pastuški i mudracy z Uschodu.
10. Anioły skazali pastuškam: «Nie bojciesia!» (Łk 2, 10) Siońnia Kaścioł paŭtaraje hetyja słovy: «Nie bojciesia! Boh siońnia nam daje svajho Syna, kab byŭ śviatłom, jakoje aśviatlaje našyja składanyja žyćciovyja šlachi. Prymiem Jaho, kab na Jaho Jevanhielli budavać naša žyćcio». Tolki tady my zmožam stać takimi, jakim źjaŭlajecca Boh.
Niemaŭlatka Jezus pakazvaje nam siłu lubovi Boha da čałavieka. U Im Boh daŭ nam najbolš kaštoŭny padarunak, kab vyratavać nas z pałonu złoha ducha. Jon źjaŭlajecca klučom da ščaścia i vyrašeńnia prablem sučasnaha śvietu. Našy sercy pavinny stać jaślami, dzie Boh adorvaje nas najkaštoŭniejšym daram svajho Syna i Jahonaj łaski. Tamu ŭ našych štodzionnych kłopatach nie zabudziemsia zasiarodzić svoj pozirk na Niemaŭlaci Jezusie, kab Jon nas źmianiŭ i ŭmacavaŭ.
11. Sa śviatam, darahija braty i siostry!
Vinšuju ŭsich vas!
Vinšuju inšych chryścijan, jakija siońnia z nami śviatkujuć śviata Rastva Chrystova. Vinšuju pravasłaŭnych i žadaju im pośpiechaŭ u duchoŭnaj padrychtoŭcy da Božaha Naradžeńnia pavodle Julijanskaha kalendara! Niahledziačy na roźnicu tradycyj, my abjadnanyja adnoj praŭdaj ab uciełaŭleńni Syna Božaha, jak samaha kaštoŭnaha daru čałaviectvu, i imknieńniem da jaho śviedčańnia ŭ sučasnym śviecie, kab vylečyć jaho ad isnujučych duchoŭnych patałohij.
Vinšuju ŭsich ludziej dobraj voli! Jezus — adziny Zbaŭca śvietu, i tamu naša śviata supolnaje.
Niachaj naša Baćkaŭščyna stanie jaślami, dzie zaŭsiody naradžajecca Chrystus, kab Jon svajoj łaskaj byŭ daram kožnamu z nas.
Biełaruś, nie bojsia pryniać Chrysta, nie bojsia žyć Jahonaj praŭdaj, bo ŭ Im naša zbaŭleńnie, naša radaść, ščaście i nadzieja!
Dzielačysia z usimi vami tradycyjnaj apłatkaj, ad usiaho serca błahasłaŭlaju ŭ imia Ajca, i Syna, i Ducha Śviatoha. Amen.
