Pazvaniŭ ja 1 studzienia svajoj byłoj susiedcy. Naša siamja mnohim joj abaviazanaja, tak stałasia. Pavinšavaŭ, pažadaŭ dobraha zdaroŭja i što tam jašče na Novy hod zyčać. Abyšoŭ usie zmročnyja temy. Usio, jak štohod.
I tabie taho ž, Mikoła, adkazała jana — jana na hadoŭ 20 za mianie starejšaja. «I hałoŭnaje, kab u nas nie było ŭzrušeńniaŭ. Nu ty razumieješ, pra što ja», — padkreślena skazała jana.
Uzrušeńniaŭ — heta značyć, revalucyi, majdanu, niestabilnaści. Imienna tyja ŭzrušeńni, ad jakich zaścierahaje TV i radyjo. Jana viedaje, što rablu ŭ «Našaj Nivie» i pohlady našaj siamji viedaje. Tamu, viadoma, heta byŭ namiok. A ja viedaju, što jana ŭ žyćci nie čytała «Našaj Nivy» i čytać nie budzie.
Možna było mnie adkazać: «Tak, nie daj boh Pucin novuju vajnu pačnie». Abo «tak, hetyja devalvacyi rost cen užo nievynosnyja». Ale pramaŭčaŭ ja.
U hetaj žančyny adzin syn sioleta trapiŭ u turmu za narkotyki. Rabić nie chacieŭ, chacieŭ lohkaha zarobku. I ŭziali bałbiesa ŭ pieršy ž miesiac «dylerstva».
A dačka kinuła dvuchhadovaje dzicia na dzieda-babu i pajechała na zarobki ŭ Maskvu. I ŭžo try hady nie pakazvajecca doma. Tolki pa skajpie zvonić. Hrošy zarablaje, nie choča adryvacca.
Jakich jašče ty ŭzrušeńniaŭ baišsia, žančyna? Što tabie jašče horšaha moža stacca ŭ žyćci? Tvajmu synu śviecić 15 hadoŭ. Tvaja dačka zaniataja saboj. U ciabie kaniec śvietu zdaryŭsia doma, a ty ŭsio molišsia, kab nie było «ŭzrušeńniaŭ», chryścišsia, kali prajazdžaješ u zamierzłym aŭtobusie kala nieatynkavanaj, novaj pravasłaŭnaj carkvy.
