Vystup Alaksandru Łukašenki na Rastvo Chrystova mieŭ častku, pryśviečanuju carkvie, śviataram i dziaržavie. U joj kiraŭnik dziaržavy ŭ miakkaj formie zaklikaŭ Pravasłaŭnuju carkvu dabicca bolš samastojnaha statusa, zastajučysia, adnak, u ramkach Maskoŭskaha patryjarchata. My vyłučyli tłustym pryncypovyja momanty «pasłańnia» Alaksandra Łukašenki.
Pavodle słoŭ kiraŭnika dziaržavy, jon nie razumieje tezisa «carkva pa-za dziaržavaj i adździelenaja ad dziaržavy». «Siońnia carkva ŭ Biełarusi pieratvaryłasia ŭ adzin z apiryščaŭ našaj dziaržavy, jaki zabiaśpiečvaje razam ź inšymi zacikaŭlenymi orhanami ŭłady i arhanizacyjami bałans našaha hramadstva»
«Vy mnie adkažycie na adno pytańnie — u nas carkva dziejničaje ŭ adpaviednaści z zakonam, Kanstytucyjaj? Viadoma. A chto stvaraje zakon i Kanstytucyju? Dziaržava, jaje pradstaŭniki. Voś i adkaz na pytańnie ab realnym stanoviščy spraŭ».
«Dyj carkva ŭ apošni čas, paśla raspadu Savieckaha Sajuza, — z tych časoŭ ja nie čuŭ, kab jana piedaliravała temu — my pa-za dziaržavaj. Ja nie čuŭ, kab naša Ruskaja pravasłaŭnaja carkva pra heta zajaŭlała».
«Carkva jak była, tak i zastaniecca adnym z słupoŭ, asnoŭnych apiryščaŭ našaj dziaržavy». «I ŭsie ŭ carkvie, prabačcie mianie za hetuju zaŭvahu, jak prezident i kiraŭnik dziaržavy ja mahu heta skazać, pavinny razumieć: carkva dziejničaje i funkcyjanuje va ŭmovach suvierennaj i niezaležnaj dziaržavy».
«Tak, my častka hetaha pravasłaŭnaha śvietu, jaki nazyvajecca Ruskaja pravasłaŭnaja carkva. My nie imkniomsia tam da niejkaj niezrazumiełaj aŭtanomii i samastojnaści, choć ščyra skažu — my heta abmiarkujem jašče na sustrečy sa śviatarami — carkva pavinna raźvivacca».
«Carkva nie pavinna spyniacca na adnym i tym ža. Ja ŭžo nie adnojčy źviartaŭ na heta ŭvahu — našaj carkvie treba ŭdaskanalvacca. I ja jak kiraŭnik dziaržavy, nakolki heta mahčyma, budu hetamu spryjać, nia nahniatajučy abstanoŭki».
«My nie byli suvierennaj niezaležnaj dziaržavaj u takoj stupieni, u jakoj źjaŭlajemsia ciapier. Naturalna, usie instytuty ŭłady i arhanizacyi, u tym liku carkva, pavinny prystasoŭvacca da hetaha, taksama ŭdaskanalvacca ŭ hetym kirunku. Ale jašče raz padkreślivaju, usie my, i carkva pavinny razumieć — my suvierennyja i niezaležnyja».
«Viedaju, što ŭ nas jość šmat śviataroŭ, jakija čahości čakajuć ad prezidenta. Jašče raz padkreślivaju — nie miesca siońnia debatavać na hetuju temu, my heta abmiarkujem na našaj majučaj adbycca sustrečy. Ale hałoŭnaje ja skazaŭ — vy dziejničajecie u suvierennaj i niezaležnaj dziaržavie. U nas zaŭsiody była adzinaja i pryhožaja carkva, ja maju na ŭvazie nie tolki našy budynki i chramy, — dušoj naroda była carkva. I jana zaŭsiody taki zastaniecca». «Nikomu nie budzie dazvolena parušyć adzinstva našaj carkvy. Jak chočacie, tak i razumiejcie mianie. Carkva ŭ nas była prykładam dla pierajmańnia va ŭsim śviecie. Takim jana i zastaniecca». «Niedachopy jość usiudy, ale ŭ nas u cełym dobryja śviatary. Daj Boh, kab takija byli ŭ luboj dziaržavie. I ja dumaju, što zdarovyja siły, a ich pieravažnaja bolšaść, zaŭsiody buduć mieć i pieravahu ŭ vyznačeńni šlachoŭ raźvićcia našaj carkvy, roŭna jak i našaj dziaržavy».
