Aktavaja zała Miunchienskaha ŭniviersiteta 11 listapada była pierapoŭnienaja: achvotnych pasłuchać adrazu dźviuch pratahanistak sučasnaj litaratury sabrałasia niamała. Maderataram vystupiŭ redaktar «Süddeutsche Zeitung» Jens Biski (Jens Bisky).
Kali Śviatłanu Aleksijevič pradstaŭlać biełaruskaj publicy niama patreby, pra Hiertu Miuler varta skazać paru słovaŭ. Jana naradziłasia ŭ Rumynii, u 1987 hodzie pierajechała ŭ Niamieččynu. Asnoŭnaj temaj jaje tvoraŭ staŭ dośvied tatalitarnaj štodzionnaści. U 2009 hodzie ŭznaharodžanaja Nobieleŭskaj premijaj — za stvorany ŭ jaje tvorach «krajavid biazdomnaści (Heimatlosigkeit)».
Tema, jakaja abmiarkoŭvałasia, vielmi balučaja dla niamieckaj piśmieńnicy, maci jakoj była ŭ łahiery i jakaja sama pieraśledavałasia ŭ sacyjalistyčnaj Rumynii. U dyskusii jana padsumavała svaju spraktykavanaść u «movie pryhniečanych», jakaja najčaściej była maŭčańniem abo karotkimi, zahadkavymi vyrazami: «viecier chaładniejšy za śnieh» ci «smaha horšaja za hoład».
Uspaminami pra svajo dziacinstva hetyja razvažańnia raźviła Aleksijevič. Jana raskazała pra viaskovych kabiet, jak jany ŭspaminali svaje apošnija načnyja razmovy z sužencami — pierad tym, jak tyja pajšli na front. Heta taksama pra movu: nikoli bolš nie čuła Aleksijevič takich razmoŭ pra kachańnie. Mienavita hety dośvied paźniej pryvioŭ Aleksijevič da jejnych «ramanaŭ u hałasach».
Jak adznačyła žurnalistka niamieckaj haziety, razmova piśmieńnic była vielmi žvavaj. Jany nikoli raniej nie sustrakalisia, ale šmat čuli adna pra adnu. Heta macavała ich uzajemny intares. «Publika mieła ŭražańnie, nibyta jana padsłuchoŭvaje mastakoŭskuju razmovu na najvyšejšym uzroŭni».
Cytata Aleksijevič: «My žyviem u second-hand-časie. Usio viartajecca»
