Dziesiać hadoŭ nazad, pierad śviatarskimi śviačańniami, kali starejšy śviatar nastaŭlaŭ mianie i maich kaleh, jon skazaŭ takija słovy: «Vam daviadziecca zmahacca z kamunizmam». Ja mocna ździviŭsia, bo jaki ž kamunizm u 2006 hodzie, u XXI stahodździ?! Z kožnym čarhovym hodam svajho śviatarstva, ja pierakonvajusia nanova, što toj śviatar mieŭ racyju: kamunizm — heta rečaisnaść, u jakoj my žyviem.
Toje, što adbyvajecca ŭ Kurapatach siońnia — heta viaršynia ajśbierhu baraćby kamunizmu i chryścijanstva. Idzie zmahańnie nie prosta za zachavańnie miesca, na jakim zahinuli i byli pachavanyja achviary stalinskich, kamunistyčnych represij… Idzie baraćba za bačańnie, viziju ČAŁAVIEKA.
Dla kamunistyčnaj ideałohii čałaviek zaŭsiody byŭ ničym. Jon moh być «harmatnym miasam», jaho hodnaść prynižali ŭ łahierach. Kamunizm kultyvavaŭ i praciahvaje kultyvavać žachlivyja mižčałaviečyja adnosiny: zdradu, nianaviść, idałapakłonstva i abyjakavaść. Jak ža doŭha jon praciahvaŭ i praciahvaje rujnavać siamju, zabivać sumleńnie čałavieka! Čałaviek dla kamunizmu nie maje nijakaj vartaści, akramia adnoj — čałaviek moh «śmieła» achviaravać saboj «za Lenina, za Stalina».
Siońnia ideałohija kamunizmu žyvie i isnujuć ludzi, jakija nie saromiejucca nazyvać siabie kamunistami, nie saromiacca hanarycca nkvdšnaj formaj! My nadalej špacyrujem pobač z pomnikami leninam-dziaržynskim pa vulicam paŭlikaŭmarozavych i adpraŭlajem svaich dziaciej na ekskursiju na liniju stalina.
Chryścijanstva va ŭsie časy, u adroźnieńni ad kamunizmu, zaŭsiody padkreślivała ŭnikalnaść i vartaść čałavieka, taho, jaki byŭ stvorany «na vobraz i padabienstva Boha». Hodnaść čałavieka była šmatkroć uzvyšana Boham, a asabliva tady, kali Spradviečnaje Słova, Isus Syn Božy staŭsia Čałaviekam!
Kali źniščać Kurapaty, to chryścijanstva prajhraje klučavuju bitvu za Čałavieka. Kali źniščać Kurapaty, to ŭžo nie budzie chryścijanskaj Biełarusi, a lepiej skazać nijakaj Biełarusi nie budzie. Kali budzie ździejśnieny nialudski čyn, to paŭstanie iznoŭ Nialudski čałaviek, jaki źniščyć reštu svabody, reštu hramadskaha i asabistaha sumleńnia čałavieka. My dałučymsia da cyvilizacyi śmierci, pra jakuju šmatkroć kazaŭ Papa Jan Pavieł II.
Moža ŭžo chopić vieryć «u duše», moža ŭžo čas biełarusam pakajacca, naviarnucca da viery ŭ Chrysta, uzhadać zapaviedzi? Moža ŭžo chopić słuchać tych, jakija pakazvajuć «šlach kamunizmu», vučać nas jak žyć i svajoj praŭdzie praz televizar? Davajcie słuchać taho, Jaki sam kaža pra siabie tak: «Ja - daroha, i praŭda, i žyćcio» (Jan 14:6).
