Apoŭdni, paśla śviatočnaj Imšy, Papa źviarnuŭsia z centralnaj łodžyi vatykanskaj bazyliki z tradycyjnym vielikodnym pasłańniem «Urbi et Orbi» — «Horadu i śvietu»:
«Darahija braty i siostry, ščaślivaha Vialikadnia! Jezus uvaskros z pamierłych, - skazaŭ Papa. - U Kaściole va ŭsim śviecie hučyć hetaja viestka, razam sa śpievam Alleluja: Jezus — Pan, Ajciec ŭvaskrasiŭ Jaho z pamierłych i Jon žyvie siarod nas navieki.
Płošča Śviatoha Piatra ŭ Vatykanie. Fota AP.
Sam Jezus pradviaściŭ svaju śmierć i ŭvaskrasieńnie z dapamohaj vobraza pšaničnaha ziernia. Jon kazaŭ: «Kali pšaničnaje ziernie, upaŭšy ŭ ziamlu, nie pamre, to zastaniecca adno, a kali pamre, to pryniasie bahaty plon» (Jan 12,24). Adbyłosia mienavita heta: Jezus, pšaničnaje ziernie, jakoje było pasiejana Boham u baraźnie ziamli, pamior, zabity hrachom śvietu, dva dni zastavaŭsia ŭ mahile; ale ŭ hetaj Jaho śmierci była zaklučana ŭsia moc Božaj lubovi, jakaja vyzvaliłasia i abjaviłasia na treci dzień, jaki siońnia my śviatkujem: Paschu Chrysta Pana.
My, chryścijanie, vierym i viedajem, što ŭvaskrasieńnie Chrysta — heta sapraŭdnaja nadzieja dla śvietu, nadzieja, jakaja nie rasčaruje. Heta siła pšaničnaha ziernia, moc lubovi, jakaja prynižajecca i addaje siabie až da kanca, i jakaja pa-sapraŭdnamu abnaŭlaje śviet. Heta siła prynosić plon taksama i siońnia, u baroznach našaj historyi, paznačanaj mnostvam niespraviadlivaści i nasilla. Jana prynosić plony nadziei i hodnaści tam, dzie biednaść i adčužeńnie, dzie hoład i biespracoŭje, siarod pierasialencaŭ i biežancaŭ — jakija šmatrazova byli adrynuty aktualnaj kulturaj adčužeńnia, — siarod achviar narkatrafika, handlu ludźmi i sučasnaha rabstva.
Siońnia my prosim ab plonach miru dla ŭsiaho śvietu, pačynajučy z darahoj i spakutavanaj Siryi, nasielnictva jakoj užo daviedziena da krajnaści vajnoj, jakoj niabačna kanca. Niachaj u hety Vialikdzieć, śviatło Uvaskrosłaha Chrysta aśviecić sumleńni ŭsich palityčnych i vajskovych lideraŭ, kab byŭ nieadkładna pakładzieny kaniec tryvajučaj bojnie, kab pavažałasia humanitarnaje prava i byŭ zabiaśpiečany dostup da dapamohi, u jakoj našyja braty i siostry majuć terminovuju patrebu, harantujučy, adnačasova, naležnyja ŭmovy dla viarnańnia tych, chto zastaŭsia biez dachu nad hałavoj.
Molimsia ab plonach prymireńnia dla Śviatoj Ziamli, paranienaj kanfliktami, što nie škaduć navat biezabaronnych, dla Jemiena i ŭsiaho Blizkaha Uschoda, kab dyjałoh i ŭzajemnaja pavaha ŭziali vierch nad padziełami i nasillem. Niachaj našy braty ŭ Chryście, jakija niaredka pakutujuć ad nasilla i pieraśledu, buduć źziajučymi śviedkami Uvaskrosłaha i pieramohi dabra nad złom.
U hety dzień prosim ab plonach nadziei dla ludziej, jakija prahnuć bolš hodnaha žyćcia, asabliva ŭ tych častkach afrykanskaha kantynienta, jakija cierpiać ad hołada, staradaŭnich kanfliktaŭ i teraryzma. Niachaj supakoj Uvaskrosłaha zahoić rany ŭ Paŭdniovym Sudanie: niachaj adkryje sercy na dyjałoh i ŭzajemarazumieńnie. Nie zabudziem pra achviar hetaha kanfliktu, asabliva dziaciej! Niachaj nie budzie niedachopu ŭ salidarnaści z mnohimi ludźmi, vymušanymi pakinuć svaje ziemli i pazbaŭlenymi minimuma, nieabchodnaha dla žyćcia.
Paprosim ab plonach dyjałohu dla karejskaha paŭvostrava, kab tryvajučyja pieramovy paspryjali harmonii i prymireńniu ŭ rehijonie. Niachaj tyja, chto maje niepasrednuju adkaznaść, dziejničajuć z mudraściu i razvažlivaściu, kab sadziejničać dabru karejskaha naroda i budavać davierlivyja adnosiny ŭ łonie mižnarodnaj supolnaści.
Paprosim ab plonach mira dla Ukrainy, kab byli ŭmacavany kroki na karyść prymireńnia i było ablehčana ździajśnieńnie humanitarnych inicyjatyvaŭ, jakich patrabuje nasielnictva.
Molimsia ab plonach suciašeńnia dla vieniesuelskaha naroda, jaki — jak napisali jaho pastyry, — žyvie na peŭnaha rodu, «čužoj ziamli» va ŭłasnaj krainie. Niachaj, dziakujučy mocy Uvaskrasieńnia Pana Jezusa, zmoža znajści słušny šlach, mirny i humanny, kab jak maha chutčej vyjści z palityčnaha i humanitarnaha kryzisa, jaki jaho ściskaje. Niachaj nie adčuvajuć niedachopu ŭ haścinnaści i padtrymcy tyja jaho syny, jakija byli vymušany pakinuć svaju Ajčynu.
Niachaj Uvaskrosły Chrystus pryniasie plony novaha žyćcia dzieciam, jakija pa pryčynie vojnaŭ i hoładu rastuć biez nadziei, pazbaŭlenyja adukacyi i miedycynskaj dapamohi; a taksama pažyłym asobam, adrynutym ehaistyčnaj kulturaj, jakaja adsoŭvaje ŭ bok tych, chto nie źjaŭlajecca «praduktyŭnym».
Pamolimsia ab plonach mudraści dla tych, chto va ŭsim śviecie maje palityčnuju adkaznaść, kab zaŭsiody pavažali čałaviečuju hodnaść, z addanaściu prykładali namahańni ŭ słužeńni supolnamu dabru i zabiaśpiečvali raźvićcio i biaśpieku dla svaich hramadzian.
Darahija braty i siostry, taksama da nas, padobna jak da žančyn, što prybiehli da mahiły, skiravana hetaje słova: «Čamu vy šukajecie žyvoha siarod miortvych? Jaho tut niama; Jon uvaskros» (Łk 24,5-6). Śmierć, samotnaść i strach — bolš nie apošniaje słova. Jość takoje słova, jakoje vychodzić za miežy čałaviečaha ŭjaŭleńnia i jakoje tolki Boh moža pramović: heta słova Uvaskrasieńnie (par. Jan Pavieł II, Pramova na zakančeńnie Kryžovaha šlachu, 18 krasavika 2003 h.). Mocaj Božaj lubovi jano «prahaniaje złość, zmyvaje praviny i viartaje łasku ŭpaŭšym, a zasmučanym radaść. Źniščaje nianaviść, jadnaje ŭ zhodzie i skaraje ziamnyja ŭłady» (himn «Exultet»). Ščaślivaha Vialikadnia ŭsim!»
Siońnia ž pantyfik asabista chryściŭ niekalkich čałaviek, uklučajučy nihieryjskaha biežanca Džona Ohu, jaki zatrymaŭ uzbrojenaha złačyncu. Mihrant nie moh znajści pracu i prasiŭ u Rymie miłaścinu kala adnaho z supiermarkietaŭ. U vieraśni minułaha hoda tam jon staŭ śviedkam rabavańnia: złamyśnik u mascy i z nažom napaŭ na kasira i skraŭ hrošy. Džon nie dazvoliŭ rabaŭniku uciačy i pieradaŭ jaho palicyi. Paśla hetaha miascovyja ŭłady vydali biežancu aficyjny dazvoł na pracu.
