Zusim niadaŭna ŭ Stoŭbcy byŭ nakiravany ksiondz Ihar Łašuk, viadomy svajoj pracaj pa adnaŭleńni chramaŭ. Pieraviali jaho ŭ staŭbcoŭskuju parafiju Śviatoha Kazimira, bo dvoje byłych ksiandzoŭ-palakaŭ adznačylisia skandałam.
Kaścioł Śviatoha Kazimira. Fota z sacsietak
Ciapier pra hetuju historyju nieachvotna ŭzhadvajuć i sami ksiandzy, i ich prychadžanie. Čutki chodziać roznyja: kažuć, i što dvoje ksiandzoŭ panapisvali skarhi adzin na adnaho, i što adzin navat padaŭ u sud na druhoha.
Ale, pa infarmacyi «Našaj Nivy», padziei raźvivalisia prykładna tak.
1 žniŭnia 2017 hoda dvuch ksiandzoŭ pamianiali miescami. Ryšard Piežchała, jaki słužyŭ u Dziaržynsku, u parafii Śviatoj Hanny, nakiravaŭsia ŭ Stoŭbcy. A były ksiondz sa Stoŭbcaŭ — Adam Urubiel — pajechaŭ na novaje miesca pracy ŭ Dziaržynsk.
Ale praź niejki čas Ryšard pačaŭ aburacca situacyjaj u kaściole Śviatoha Kazimira, jaki budujecca ŭžo niekalki hadoŭ. Maŭlaŭ, z hrašyma, jakija źbiralisia na budoŭlu chrama, byli pytańni.
Ksiondz Ryšard — źleva. Fota dzr.by
«Prapali hrošy pry budaŭnictvie. Byli rastraty», — kaža siońnia Ryšard Piežchała. Ale padrabiaznaściaŭ paviedamlać nie choča. Śćviardžaje tolki, što ŭ sud nie padavaŭ.
Jak kažuć niekatoryja miascovyja žychary, ksiondz Ryšard nie chavaŭ svajho abureńnia ad prychadžanaŭ. Tak, u sud jon sapraŭdy nie padavaŭ. Ale adrazu niekalki viernikaŭ nakiravali ŭ milicyju zajavy z prośbaj razabracca, što tam adbyłosia z tymi hrašyma.
«Hrošy ŭ kaściole — ciomnaja sprava, — tłumačyć «Našaj Nivie» adzin z prychadžanaŭ. — Ludzi pastajanna źbirajuć hrošy. Roznyja sumy, kaniečnie, i nie zaŭsiody šmat. Ale nibyta viadziecca žurnał uliku, jość buchhałtar, kab paśla pakłaści ŭ bank. Kali pajšło mima — heta parušeńnie».
Ksiondz Ryšard vyrašyŭ, što niešta «prajšło mima». Jaho pazicyja i spravakavała miascovych źviarnucca ŭ milicyju. Praviali pravierku. Ale vyniki jaje nie ahučvajuć.
«Staŭbcoŭskim RAUS skončanaja pravierka. Jana była praviedzienaja ŭ poŭnym abjomie, ab jaje vynikach paviedamili zacikaŭlenym bakam. Kryminalnaja sprava nie zavodziłasia», — prakamientavała historyju milicyja Minskaj vobłaści.
Ludzi paśla pryznalisia: pra fakty złačynstvaŭ ci kradziažoŭ jany nie viedali. Prosta adzin ksiondz pačaŭ aburacca, voś jany i pačali pieražyvać.
Ciapier abodvuch śviataroŭ pieraviali ŭ Polšču. Ksiondz Adam Urubiel, jaki i vyklikaŭ padazreńni ŭ ksiandza Ryšarda, kamientavać pavodziny staŭbcoŭskich viernikaŭ i svajho kalehi nie choča. «Ja ŭ Biełarusi bolš nie pracuju, nijakich adkazaŭ», — kaža jon.
Ksiondz Adam Urubiel. Fota z sacsietak
Miascovyja žychary taksama asabliva nie chočuć uzhadvać padrabiaznaści. Jakuju mienavita infarmacyju pa vynikach pravierki milicyjanty pieradali katalickamu «načalstvu», taksama nieviadoma. Adkazny za suviaź z presaj u katalickaj carkvy niedasiažny ciaham niekalkich dzion.
