Paetu Uładzimiru Karyźnie, jaki ŭziaŭ za asnovu tekst himna BSSR, napisany pieršym staršynioj Sajuza piśmieńnikaŭ BSSR Michasiom Klimkovičam, pryjšłosia vytrymać šmat krytyki, časam balučaj. Pra toje, jak pisaŭsia hałoŭny muzyčny tvor Biełarusi, aŭtar raskazaŭ u intervju haziecie «SB. Biełaruś siehodnia».
Paet Uładzimir Karyzna. Fota Vitala Hila.
— Mianie mnohija paprakali, što ja pierapracavaŭ tekst Michasia Klimkoviča, choć zaŭsiody i ŭsiudy, kali zachodzić havorka pra aŭtarstva himna, ja staŭlu jaho imia na pieršaje miesca! Ale skažycie, jak možna było admovicca ad samaha pieršaha radka: «My, biełarusy …»? Adyści ad nacyjanalnaj samaśviadomaści, ad našaj samaidentyfikacyi? Zaraz, pa skančeńni času, ja słuchaju i razumieju: usio skłałasia pravilna, atrymaŭsia dobry himn.
Paet uspaminaje, jak chvalavaŭsia i pieražyvaŭ, kali atrymaŭ prapanovu paŭdzielničać u konkursie na stvareńnie Dziaržaŭnaha himna:
— Skazać «nie» absalutna niemahčyma — nie kožny dzień tabie akazvajuć taki davier, ale i pahadzicca z chodu było ciažka: ja ž vydatna ŭśviedamlaŭ, nakolki składanaja čakaje sprava. Tut aŭtaram treba tak padskočyć, kab zorki sarvać! Takija byli pačućci.
Słovy himna — heta nie liryčny vierš, tut pravilniej skazać «tekst». I muzyka nie pieśnia ŭ zvyčajnym sensie.
Što značyć napisać himn svajoj krainy? Heta vielmi surjozna, ale mnie skazali «treba», i ja ŭziaŭsia.
U stvareńni himna paet pavinien adšturchoŭvacca ad miełodyi, prapanavanaj kampazitaram, paličyŭ Uładzimir Karyzna i pačaŭ pošuki saaŭtara:
— U krainie było šmat nadziva talenavitych kampazitaraŭ, byccam jość z kaho vybirać, ale ja pryjšoŭ da dumki, što nikomu z našych sučaśnikaŭ takoje nie pad siłu. Mnie tady tak zdałosia. Užo da čaho, naprykład, Juryj Siemianiaka byŭ piesieńnik, niepieraŭzydzieny nikim, ale — nie dla himna. Heta zusim inšaha paradku reč. Himn u niekatorym rodzie — źjava pryrody, jak hrom. I tady ja, pierasłuchaŭšy jašče raz himn BSSR, składzieny Niestaram Sakałoŭskim, spyniŭsia na raniejšaj muzycy.
