Pra heta «Silnym novostiam» raspavioŭ student univiersiteta, starasta adnoj z hrup. Małady čałaviek pažadaŭ zastacca ananimnym.
— 12 sakavika «Ukantakcie» mnie napisała niejkaja dziaŭčyna. Nie nazvałasia. Niezrazumieła, chto jana i adkul. Paprasiła dać joj fatahrafii studentaŭ pa śpisie, jaki ŭ jaje byŭ, dla niejkaj respublikanskaj bazy BRSM.
Ja pahladzieŭ śpisy i skazaŭ, što ŭ ich jość studenty, jakija ŭ BRSM nie znachodziacca. Paprasiŭ jaje pakazać dakumienty, na asnovie jakich jana moža prasić hetyja fatahrafii. U adkaz pačuŭ: «Ciapier my raźbiaremsia». Padobna na toje, što jana napisała jašče kamuści, paśla čaho mnie skazali: «Svaju fatahrafiju možaš nie skidać, ale astatnim pieradaj». Ja paŭtaryŭ, što biez padstavy ničoha pieradavać nie budu. Tady mnie pierasłali paviedamleńnie ad sakratara piarvičnaj arhanizacyi «BRSM» u BiełDUT. U im havaryłasia, što hetyja bazy ŭ lubym vypadku buduć zapoŭnienyja z našaha abo biez našaha viedama. Pytałasia, što ŭ hetym takoha i čamu ja zadaju stolki pytańniaŭ. Ja napisaŭ, što hetaja infarmacyja mianie nie zadavalniaje, i dalej ja budu mieć znosiny tolki ŭ prysutnaści administracyi ŭniviersiteta.
Paśla taho, jak jany daviedalisia, što sam ja ŭ BRSM nie znachodžusia, skazali: maŭlaŭ, naša pamyłka była ŭ tym, što my źviarnulisia da vas, tym časam jak vy tam nie znachodziciesia. Na što ja adkazaŭ, što pamyłka nie ŭ hetym, a ŭ vašym niapravilnym padychodzie da pracy.
Paśla hetaha dyjałohu sakratar piarvički napisała mnie sama. Spytała: maŭlaŭ, u vas, chłopiec, niejkija prablemy? Kali jość, prychodźcie da mianie. Ja adkazaŭ, što ŭ mianie prablem nijakich niama. Chaj daduć mnie padstavy dla pieradačy asabistaj infarmacyi — i ja ź imi pahutaru. Ale, znoŭ ža, u prysutnaści administracyi. Zatym jana napisała mnie vielmi šmat paviedamleńniaŭ, zaprašała na asabistuju hutarku «papić čajok» i va ŭsim razabracca. Tamu što «ja surjozny małady čałaviek» i jana «nie choča kanfliktaŭ», pryciahvać administracyju i h.d.
Na što ja adkazaŭ, što naša hutarka pryniała zusim inšy rakurs i mieć znosiny ŭ takim tonie ja nie budu. Heta nie prafiesijna. Adkazała: «Dobra», zatym vydaliła ŭsie paviedamleńni. Na ščaście, ja paśpieŭ usio heta zaskrynić.
Paśla hetaha małady čałaviek źviarnuŭsia ŭ dekanat. Tam adpravili da prarektara. Na razmovu zaprasili i sakratara BRSM.
— Sakratar vykazała svaju viersiju, vielmi karotkuju. Pra toje, što było ŭ paviedamleńniach, nie raskazała. Tady ja sam pakazaŭ pierapisku prarektaru. Prarektar u pierapiscy ničoha abraźlivaha nie pabačyła, ničoha takoha, što mahło b vyklikać niehatyŭnyja vodhuki. Ja skazaŭ: «Nie ŭbačyli vy — ubačać žurnalisty».
Chto adpraviŭ samaje pieršaje paviedamleńnie ŭ hetaj historyi, chłopiec tak i nie zrazumieŭ. Nichto hety fakt nie prakamientavaŭ. Navošta i što heta za «baza» taksama niezrazumieła.
— Moža, im sapraŭdy treba zapoŭnić niejkuju bazu. Mahčyma. Ale jany nie zmahli zrabić heta pa-čałaviečy. Niekampietentna. Ja ŭvohule spačatku padumaŭ, moža, im patrebnyja našy fatahrafii, kab usich uklučyć u BRSM biez našaha viedama.
Pakidać hetuju historyju jak jość, chłopiec nie źbirajecca. Rychtuje zajavu na imia rektara.
— U mianie paprasili prabačeńnia. Usio dobra abyšłosia. Ale ja skazaŭ, što nie chaču pakidać heta tak. Napišu zajavu na imia rektara ŭ dačynieńni da sakratara BRSM, kab u dalejšym heta nie paŭtaryłasia. Na našym kursie adsotkaŭ 30—40 znachodziacca ŭ BRSM. A paśla hetaj historyi dva čałavieki z hrupy napisali zajavy ab tym, kab vyjści z abjadnańnia.
U kamientary «Silnym novostiam» u piarvičnaj arhanizacyi admovili. Pahavaryć z prarektaram taksama nie ŭdałosia: «Niama na miescy», — byŭ adkaz na niekalki zvankoŭ.
