«Bolš pieražyvaŭ nie praz toje, što nie pastupiŭ, a praz toje, što razłučajuć z bratam»
Naradzilisia Alaksiej i Maksim u Minsku. Kali baćki razyšlisia, pierajechali na radzimu mamy — u viosku Čaromuški pad Mahilovam. U stalicy Loša i Maksim zajmalisia himnastykaj, u Čaromuškach ŭpieršyniu stali na łyžy.
— Adnojčy ŭpotaj ad dzieda ŭziali jaho draŭlanyja łyžy i ŭ vyniku złamali ich, za što potym atrymali, — śmiajucca braty. — Acaniŭšy naš spryt, mama vyrašyła navučyć nas katacca: jana — majstar sportu.
U 14 hadoŭ chłopcy pastupili ŭ licej MNS u Homieli.
— Adpravić nas tudy było mamčynym rašeńniem, — uspaminaje Alaksiej. — Paradoks u tym, što ŭ siamji nie było vajskoŭcaŭ, ale mama zaŭsiody bačyła nas z bratam u formie. Viadoma, pierajezd i redkija sustrečy davalisia ciažka — i nam, i mamie.
— U licei my adrazu zrazumieli, što dziacinstva skončyłasia. Pačałosia darosłaje, bolš śviadomaja žyćcio.
Tak chłopcy pražyli čatyry hady. Zatoje mamčyn pryjezd u licej byŭ jak śviata.
— Z domu jana pryvoziła smakatu: katletki, adbiŭnyja, ale asabliva my radavalisia firmovamu «murašniku».
Paśla liceja ŭ chłopcaŭ byŭ vybar: syści ŭ hramadzianskaje VNU abo praciahnuć vučobu ŭ MNS. Kažuć, navat nie razvažali — tolki MNS. Maksim zdaŭ CT lepš: prajšoŭ na dzionnaje ŭ Homieli. Alaksieju bałaŭ nie chapiła — a značyć, treba było iści na zavočnaje i šukać pracu ŭ Mahilovie.
— Bolš pieražyvaŭ nie praz toje, što nie pastupiŭ, a praz toje, što razłučajuć z bratam. A my zaŭsiody i ŭsiudy razam, a tut — usio, šlachi razyšlisia.
«Toje, što siły ja nie raźličyŭ, zrazumieŭ jašče na pieršym kiłamietry…»
Alaksieja ŭziali ŭ pažarnuju častku ŭ Mahilovie, a Maksim vučyŭsia ŭ Homieli: byŭ staršynoj kursa.
— Paśla navučańnia mianie raźmierkavali ŭ pažarnuju čaść Drybinskaha rajona Mahiloŭskaj vobłaści. Pačynałasia ŭsio ź lohkich vyjezdaŭ na tušeńnie pažaraŭ u lasnych masivach abo na padpalenyja adryny ŭ pryvatnym siektary. Praz paŭhoda ja ažaniŭsia i pieravioŭsia nazad u Homiel, u rajonny adździeł MNS. Z žonkaj paznajomiŭsia jašče va ŭniviersitecie: jana taksama pracuje ŭ MNS, maje zvańnie kapitan.
Ciapier bratoŭ abjadnoŭvaje nie tolki prafiesija, ale i ahulnaje chobi. U 2017 hodzie Alaksiej ubačyŭ u znajomaj videa honki ź pieraškodami: usia ŭ hrazi, ale zadavolenaja i ščaślivaja. Padumaŭ, čamu b nie pasprabavać.
— Adnamu biehčy nie chaciełasia, ja paklikaŭ brata, stryječnuju siastru i tavaryša z pracy. Start byŭ u Kalinkavičach, adlehłaść — 7 km, kala 20 pieraškod. Ščyra kažučy, my asabliva nie ŭčytvalisia ŭ praviły, absalutna nie mieli vopytu. Toje, što siły ja nie raźličyŭ, zrazumieŭ jašče na pieršym kiłamietry … Prybiehli adny z apošnich, tak što paśla honki maja samaacenka abvaliłasia, — uśmichajecca Alaksiej.
Siastra i tavaryš z pracy skazali: «Dziakuj, bolš my nie chočam!» Maksim taksama ŭziaŭ paŭzu. Alaksiej zadaŭsia metaj: paŭdzielničać u druhoj honcy i palepšyć vynik.
Śpiecyjalizavanych załaŭ dla trenirovak u Mahilovie niama, a jeździć štotydzień u Minsk chłopiec nie moh — praca. Treniravaŭsia na turnikach, biehaŭ krosy. Dapamahła i padrychtoŭka da prafiesijnych spabornictvaŭ MNS.
— Našy spabornictvy čymści padobnyja na honki ź pieraškodami, tolki my vykarystoŭvajem admysłovaje abstalavańnie: sutnaść u tym, kab apieratyŭna zmadelavać nadzvyčajnuju situacyju, prajavić vynoślivaść i pakazać fizičnyja jakaści.
Z kožnym razam vyniki Alaksieja stanavilisia lepšymi. U mai 2018 hoda ŭ Zone Race jon uvajšoŭ u dziesiatku najmacniejšych u katehoryi prafiesijanałaŭ — heta była jaho treciaja ŭ žyćci honka.
— U svajoj pieršaj honcy Bison Race vykanaŭ kvalifikacyju na čempijanat Jeŭropy 2019 hoda ŭ Polščy. Nastupnuju honku vyrašyŭ pasprabavać siabie ŭ spryncie, da hetaha biehaŭ tolki vialikija dystancyi.
U kastryčniku 2018 hodu Alaksiej zaniaŭ pieršaje miesca ŭ svajoj uzrostavaj katehoryi Bison Race na doŭhaj dystancyi, u 2019 hodzie ŭziaŭ Hran-pry ŭ spryncie: 5 km z 34 pieraškodami. Startavali tady 75 čałaviek, da finišu pryjšli čaćviora, i Alaksiej u ich liku.
«Hladzi, Loška pieršym prybieh!»
Pahladzieŭšy na vyniki brata, Maksim taksama vyrašyŭ viarnucca da honak.
— Ja nie trenirujusia tak, jak Loša: šeść razoŭ na tydzień, — pryznajecca jon. — Rychtujusia da prafiesijnych spabornictvaŭ u MNS, i prosta niama času jašče zajmacca.
Kali abodva ŭdzielničajuć u adnoj i toj ža honcy, supiernictva pamiž imi niama.
— My zaŭsiody tolki padtrymlivali adzin adnaho i padkazvali, jak lepš. Praŭda, na spabornictvach pamiž pažarnymi chłopcy z padraździaleńnia mohuć skazać: «Hladzi, Loška pieršym prybieh!» — ale mianie heta nie kranaje, — uśmichajecca Maksim.
Zatoje Loša natchniŭ Maksima na stvareńnie YouTube-kanała.
— Kali stali ŭdvaich ŭdzielničać u honkach, ja padumaŭ: było b kruta zdymać našy emocyi i dapamahać tym, chto taksama cikavicca bieham ź pieraškodami. Ciapier my zdymajem ahlady, raskazvajem pra asnoŭnyja pamyłki, dajem parady pačatkoŭcam.
Razam «bracielniki» byvajuć na ŭsich biełaruskich honkach. U krasaviku, naprykład, «zateścili» biełaruskuju navinku — Betta OCR Race. Hałoŭnaje adroźnieńnie — u tym, što ŭ joj mohuć udzielničać ludzi z roznym uzroŭniem fizpadrychtoŭki. Meta arhanizataraŭ, Volhi Kaściučenka i Vitala Savanoviča, u budučyni pryciahnuć da sportu jak maha bolš ludziej: nie tolki ŭ Minsku, ale i ŭ rehijonach. Alaksiej kaža: kali čałaviek choča pasprabavać svaje siły ŭ takoha rodu spabornictvach, to Betta — taja honka, ź jakoj možna pačać.
Za kanałam bratoŭ sočać tavaryšy pa pracy. Mierkavańni, viadoma, razychodziacca. Chtości ličyć toje, što robiać chłopcy, vielmi krutym. A chtości nie razumieje: niaŭžo nie chapaje źmien na takoj niaprostaj pracy? Treba i rassłablacca.
— Ci možna adpačyvać, kali ŭ śviecie jašče stolki cikavaha? — azartna kaža Loša. — U mianie šmat metaŭ. Kali kazać pra karjeru, dyk chaču pieramahčy ŭ konkursie «Lepšy načalnik dziažurnaj źmieny». Kali pra honki, to maru ŭziać pryzavoje miesca na čempijanacie Jeŭropy siarod prafiesijanałaŭ.
— Chaj brat dasiahaje samych vysokich vynikaŭ, a ja budu dapamahać, — uśmichajecca Maksim. — Svaim prykładam Loša dakazvaje: zvyčajny pažarny ź vioski moža zavajoŭvać pryzavyja miescy na spabornictvach. A značyć, hałoŭnaje — mieć žadańnie i vieru ŭ siabie.