Alaksandr Łukašenka siońnia ŭzhadniŭ pryznačeńnie staršyni KDK Viciebskaj vobłaści Vadzima Zarankina na pasadu staršyni Viciebskaha harvykankama, pieradaje BIEŁTA.
«Viciebsk — horad pryhožy, dobry, zručny, ale nie prosty. I nie tolki tamu, što tam mižnarodny konkurs prachodzić, a tamu, što heta, možna skazać, čysta słavianski horad. Bolš u śviecie niama takich haradoŭ, jak Viciebsk. Uzorna słavianski horad, dzie znajšli svajo miesca pradstaŭniki ŭsich nacyjanalnaściaŭ — ad jaŭrejaŭ da ruskich, ja ŭžo nie kažu pra biełarusaŭ. Tamu hety horad i pavinien zastacca aporaj voś hetaj talerantnaści i ŭmieńni budavać žyćcio z usimi hrupami roznych nacyjanalnaściaŭ», — padkreśliŭ Alaksandr Łukašenka.
Pa słovach kiraŭnika dziaržavy, pracavać u kiraŭnictvie hetaha horada hanarova, choć i niaprosta. «Ja čakaju (i tak tam niamała zroblena), kab my nie spynili hety praces i Viciebsk byŭ jašče pryhažejšym, — skazaŭ jon. — Mnie čym padabajecca Viciebsk — jon ŭzhorysty horad. Heta značna zručniej dla kamunalnikaŭ, čym u Minsku. Asabliva, kali daždžy, a daždžoŭ tam chapaje, i vilhaci taksama. I naohuł ja lublu harady, jakija raźmieščany na takich uzhorkach. Tamu heta pryhožy i zručny horad, i mahu tolki pažadać vam pośpiechaŭ i nie spyniacca. I pryncypovaści!»
