Alaksandar Kurban
Svoj pratest Alaksandar Kurban źviazaŭ z palityčnaj sytuacyjaj u krainie paśla vybaraŭ, jakija jon ličyć sfalšavanymi, piša «Radyjo Svaboda».
15 kastryčnika pracaŭnik «Biełaruśkaliju» Alaksandar Kurban paśla źmieny na znak pratestu prykavaŭ siabie da kleci šachty na hłybini 440 metraŭ. A 9-j ranicy techničnyja admysłoŭcy razrezali zamok, i Kurban dobraachvotna padniaŭsia na pavierchniu.
«Chacieŭ, kab ludzi bačyli, što ja pieraadoleŭ svoj strach»
«Heta maja hramadzianskaja pazycyja, — kaža Alaksandar Kurban. — Pradumanaja, nikim nie naviazanaja mnie, nichto mianie nie padbuchtorvaŭ. Apošniaj kroplaj stała toje, što suprać starych, jakija vyjšli na marš pensijaneraŭ, užyli hranaty, truciać ich hazam. Žančynie stałaha vieku złamali ruku — heta stała apošnim krajem».
Heta druhi vypadak na «Biełaruśkalii», kali šachtar prykavaŭ siabie ŭ šachcie. Raniej hetak zrabiŭ šachtar Jury Korzun.
Alaksandar Kurban tłumačyć, što vybraŭ miesca dla svajho pratestu nievypadkova.
«Ja heta zrabiŭ kala kleci, dzie źbirajecca vielmi šmat šachtaroŭ, kali padymajecca na pavierchniu ŭsia źmiena. Chacieŭ, kab ludzi bačyli, što ja pieraadoleŭ svoj strach, ja nie chaču bolš być rabom hetaj systemy. Nie chaču płacić padatki tym, chto źbivaje našych mirnych biełaruskich ludziej».
Jak ciapier Alaksandar aceńvaje vynik svajoj akcyi? Ličyć, što jaho pačuli?
«Tak, mnie vielmi šmat pišuć słovaŭ padtrymki. Tolki što sustreŭ na vulicy svajho byłoha načalnika, dyk jon, čałaviek stałaha vieku, taksama całkam padtrymaŭ», — adkazaŭ Alaksandar Kurban.
Pavodle jaho, reakcyja šachtaroŭ na jahony ŭčynak tam, u šachcie, była roznaja.
«Bolšaść usio ž kali prachodzili mima, dyk advodzili vočy.
Heta paźniej u kamentach, u asabistaj pierapiscy pišuć słovy adabreńnia i padtrymki, ale ŭsio ž strach jašče žyvie ŭ ludziach. I jon pakul macniejšy za salidarnaść. Ale ja liču, što svaju misiju ja vykanaŭ. Navat tyja, chto prajšoŭ mima, apuściŭšy hałavu, jany ŭsio roŭna ŭbačyli mianie, zadumalisia, što jość ludzi, jakija nie bajacca i buduć adstojvać svaju pazycyju, mirnaje nieba nad Biełaruśsiu.
Kab tut była mahčymaść i pracavać, i biznes raźvivać, nie apasajučysia za budučyniu dziaciej. Voś što ja chacieŭ danieści».
«Dziela budučyni svaich dziaciej ja hatovy praz usio prajści»
Pavodle Alaksandra Kurbana, pry padjomie z šachty hvałtu da jaho nie ŭžyvali. Jon abvierh źviestki, što jaho adčaplali ad kleci šachty z dapamohaj hornych ratavalnikaŭ.
«Nie, byli tolki techničnyja pracaŭniki. Prosta razrezali zamok, i ja padniaŭsia, jak usie, dobraachvotna. Načalstva mnie potym ničoha nie narakała. Miarkuju, u dušy jany mianie padtrymlivajuć, ale ŭ ich takija pasady, što nie pavinny niešta pakazvać. Kažuć, što heta tvaja pazycyja, kožny maje prava na svaju pazycyju».
Alaksandar Kurban paćvierdziŭ, što pa vychadzie z šachty jaho pavieźli ŭ psychaneŭralahičny dyspanser na pravierku.
«Pravieryli na alkahol, ničoha nie znajšli, i acanili psychičny stan zdaroŭja. Taksama ŭsio dobra. Pieradali daviedku mnie i supracoŭniku RAUS. Ale nijakaha cisku ad milicyi ci administracyi nie było», — skazaŭ Alaksandar Kurban. Ź jahonych słovaŭ, milicyja nie składała na jaho pratakoł ab parušeńni, ale ŭ dalejšym jon takoha nie vyklučaje.
«Napeŭna ž niešta prydumajuć, bo jany ž ničoha biez nastupstvaŭ nie pakidajuć. Pahladzicie, jak dziejničajuć adnosna dziejačoŭ kultury, navuki, sportu. Da ŭsich, chto nie z režymam, u toj ci inšaj miery ŭžyvajuć sankcyi. Ale što mnie nakanavana prajści, toje ja prajdu. Dziela budučyni svaich dziaciej, dziela budučyni svajoj krainy, kab my žyli ŭsio ž u volnaj krainie, ja hatovy praz usio prajści».
«Uvieś śviet u nas zakachaŭsia»
Jak Alaksandar stavicca da narodnaha ŭltymatumu, jaki Śviatłana Cichanoŭskaja abviaściła Alaksandru Łukašenku?
«Napeŭna, kali narod abjadnajecca vakoł adnoj idei, kali pa kropli abjadnajucca ŭ adnu płyń, dyk vynik budzie. Kožny musić pa kropli ad siabie ŭnieści. Moža, chto nia vyjdzie na vulicu, ale, moža, niejkija hrošy pieraličyć tamu ž strajkamu.
Voś ja šmat razoŭ pieraličaŭ hrošy «Našaj Nivie», kali jany prasili dapamahčy finansava. Kali voś tak kožny niešta zrobić, tady my zmožam pakazać vynik, ja ŭ heta vieru. Kali b nia vieryŭ i bajaŭsia, ja b hetaha nie zrabiŭ».
Alaksandar Kurban miarkuje, što biełarusy ŭžo dasiahnuli šmat na šlachu da demakratyi.
«Uvieś śviet u nas zakachaŭsia, ubačyŭ, što z nami možna mieć spravu, što my nia niejkija łajdaki, darmajedy, chulihany, narkamany dy prastytutki, a my prystojnyja ludzi. Pracoŭnyja, nia zdradniki. Kali my abjadnajemsia i pieramožam, nam budzie dapamahać uvieś śviet. Da nas buduć pryjaždžać samyja viadomyja ludzi».
Da tych biełarusaŭ, jakija nie padzialajuć jahonych palityčnych pohladaŭ, u Alaksandra zbolšaha lajalnaje staŭleńnie.
«Za heta my i zmahajemsia, kab jany adumalisia. Biełaruski narod taki, što jon i daruje, kali čałaviek adumajecca, i dapamoža znoŭ stać na nohi. Kali niedzie ŭ kazarmie čałavieku zaduryli hałavu, to mahčyma i daravańnie».
U Alaksandra Kurbana dźvie dački. Šachtar spadziajecca, što dočki buduć jaho zaŭsiody padtrymlivać.
«Padrastuć i zrazumiejuć, što tata heta rabiŭ nia dziela niejkaj vyhady, a dziela ich budučyni. Kab jany žyli ŭ volnaj krainie i nie bajalisia ludziej u pahonach. Kab pierad imi nie stajaŭ vybar: albo stać karnikam-nahladčykam, albo niavolnikam.
A takaja budučynia čakaje našych dziaciej, kali kraina padzielicca na dva lahiery: niečyja dzieci pojduć dubinkami machać, a niečyja — harbacicca za kapiejki ŭ šachtu. Ja suprać takoha vybaru».
Z 15 kastryčnika Alaksandar Kurban dałučyŭsia da stački pracaŭnikoŭ «Biełaruśkaliju», jakija patrabujuć adstaŭki Alaksandra Łukašenki, vyzvaleńnia palitviaźniaŭ i praviadzieńnia novych svabodnych vybaraŭ.
«Kvitniej, maja Biełaruś!» — salihorski šachcior Alaksandr Kurban prykavaŭ siabie na hłybini 440 mietraŭ
Salihorski šachcior Aleh Kudziołka admoviŭsia vychodzić z šachty na pavierchniu ŭ znak pratestu
Šachcior Jury Korzun, jaki prykavaŭ siabie na hłybini: Heta była akcyja suprać hvałtu i biezzakońnia, jakija panujuć u krainie
