Biełaruskaja vice-čempijonka Alimpijskich hulniaŭ — adna z tych spartovak, chto vystupaje suprać Alaksandra Łukašenki i kaža ad imia niazhodnych biełaruskich spartoŭcaŭ. Jana asabista dabivałasia taho, kab Mižnarodny alimpijski kamitet uvioŭ sankcyi ŭ dačynieńni da ŭładaŭ i asabista Alaksandra Łukašenki.
U kastryčniku stała viadoma, što Hierasimienia pierajechała ŭ Litvu, dzie ŭznačaliła abjadnańnie Biełaruski fond spartovaj salidarnaści.
U efiry «Nastojaŝieho vriemieni» Hierasimienia raskazała, jak heta być niazhodnym biełaruskim spartoŭcam i čamu siońnia spartoŭcy zacikavilisia palitykaj.
— Alaksandra, jašče vosieńniu na vaš klub u Miensku čyniŭsia cisk. Što z hetym klubam, ci pracuje jon ciapier?
— Tak, na žal, paśla taho, jak ja vykazała svaju hramadzianskuju pazycyju, vykazałasia suprać hvałtu i falsyfikacyi vybaraŭ, litaralna praz paru dzion mnie pazvanili i paviedamili pra toje, što mnie nie padaŭžajuć arendu dla maich zaniatkaŭ płavańnia. Viadoma ž, ja ŭdakładniła pryčynu, na što mnie byŭ dadzieny adkaz, što heta prafilaktyčnyja miery ŭ suviazi z karanavirusam, i što zaniatki pakul nie adkryvajuć. Naturalna, ja razumieła pryčynu, čamu da mianie tak pastavilisia, bo litaralna praz tydzień usie arandadaŭcy pačali spakojna svaje zaniatki, ale mienavita ŭ majho klubu byŭ karanavirus, adpaviedna, ludziej prosta nie dapuścili da zaniatkaŭ.
Ščyra kažučy, było krychu kryŭdna, ale nie za siabie — kryŭdna było za dziaciej, jakija chadzili, zajmalisia. Moža, chtości ź ich staŭ by ŭ budučyni čempijonam. U pryncypie sport, zdaroŭje, raźvićcio, — našaja kraina nibyta ŭ hetym kirunku išła, i my duža staralisia taksama dapamahać i azdaroŭlivać nacyju. Adpaviedna, jak tolki stałasia hetaja sytuacyja, ja razumieła, što dalej ja ŭžo pracavać nie zmahu. Bałazie, maje partnery prosta padchapili dziaciej: zabrali treniravacca da siabie.
— Vy vyjechali ź Biełarusi i ŭznačalili Biełaruski fond spartovaj salidarnaści i pravodzili pieramovy ź Mižnarodnym alimpijskim kamitetam nakont sankcyj, u pryvatnaści, persanalna suprać Łukašenki. Apaviadzicie padrabiaźniej pra hetyja pieramovy z MAK.
— My nia stavili jakichści žorstkich patrabavańniaŭ suprać Nacyjanalnaha alimpijskaha kamitetu. My chacieli dać mahčymaść našym spartoŭcam vystupać na mižnarodnaj arenie, dać mahčymaść adabracca na Alimpijskija hulni i paŭnapraŭna zajmacca svajoj spartovaj karjeraj. Ułasna, z hetaj zajavaj my źviartalisia ŭ MAK, my padali ŭsie fakty dyskryminacyi našych spartoŭcaŭ, my padali ŭsie fakty zvalnieńnia za ichnuju palityčnuju pazycyju. Zdavałasia b, što dva miesiacy — heta doŭha, ale nasamreč heta vielmi chutka, navat pa našych mierkach, MAK nasamreč adreahavaŭ, jon pravioŭ ułasnaje raśśledavańnie, jon parazmaŭlaŭ z kožnym spartoŭcam asabista, daviedaŭsia, ci nasamreč heta tak, i pryniaŭ takija sankcyi da Nacyjanalnaha alimpijskaha kamitetu.
I tut užo vynik taho, jak buduć dalej praciahvacca padziei, budzie zaležać ad samoha Nacyjanalnaha alimpijskaha kamitetu. Nakolki jany dalej praciahnuć dyskryminavać spartoŭcaŭ, nakolki jany buduć dalej im pahražać za ichnuju palityčnuju pazycyju, nakolki jany dalej im buduć nie davać mahčymaści treniravacca, niahledziačy na toje, što ŭ ich niejkija absalutna inšyja pohlady.
— Jość dumka, što hetyja persanalnyja sankcyi MAK suprać Łukašenki ŭdaryli pa im bolej, čym treci pakiet sankcyj Eŭraźviazu ci ŭvohule ŭsie sankcyi Eŭraźviazu. Ci zhodnyja z hetym?
— Ja liču, što sport dla Łukašenki byŭ svojeasablivaj cackaj, svojeasablivym sposabam prajaŭleńnia svajoj ułady, jaje lehitymizacyi. Adpaviedna, heta byŭ taki dobry ŭdar dla jaho, heta byŭ mocny ŭdar dla jaho, bo spartoŭcy — heta zaŭždy byli tyja, kim možna hanarycca, tyja, chto zaŭždy skaža toje, što treba, i tyja, čyimi vynikami možna pachvalicca. A atrymałasia tak, što adnymi ź pieršych stali spartoŭcy, jakija nie pahadzilisia z tym hvałtam, jaki čyniŭsia i čynicca dahetul u Biełarusi. U pryncypie ŭžo samo paŭstańnie spartoŭcaŭ naniesła nieacenny ŭdar dla Łukašenki.
— Vy kazali pra toje, što vaš fond nia spynicca na tym, što buduć tolki sankcyi MAK. Što dalej?
— Ciapier u nas idzie kampanija admieny čempijanatu śvietu pa chakiei ŭ Biełarusi. My ciapier taksama viadziem aktyŭnuju pierapisku z federacyjami, u toj ža čas budziem aktyŭna kamunikavać z chakiejnymi federacyjami dla taho, kab, mahčyma, chtości ź ich zmoh by ŭziać na siabie chakiejnuju častku ź Biełarusi. Znoŭ-taki, my pryvodzim fakty parušeńniaŭ, my pryvodzim fakty dyskryminacyi. Ja dumaju, što nieŭzabavie ŭ nas užo buduć vyniki, i my spadziajomsia, što Rene Fazel taksama na heta adreahuje, jon nia moža hladzieć na heta skroź palcy, i jamu treba budzie dać adkaz.
— To bok, chutčej za ŭsio, čempijanat śvietu pa chakiei nie adbudziecca ŭ nastupnym hodzie ŭ Biełarusi?
— Navat ciapier, pavodle našych źviestak, prynamsi ŭ Miensk, nichto nie rychtujecca da čempijanatu śvietu pa chakiei.
— A ci nia ŭdaryć heta pa samich spartoŭcach-biełarusach?
— A jak jano moža ŭdaryć pa samich biełarusach? Jany ŭ lubym vypadku prymuć udzieł: ci budzie heta ŭ Biełarusi, ci ŭ inšaj krainie. Tut chutčej, peŭna, treba kazać pra hramadztva, jakoje samo nia choča, kab čempijanat śvietu prachodziŭ ciapier. Bolš za 90% biełarusaŭ prahałasavali za toje, kab čempijanat śvietu pieranieści ź Biełarusi, bo heta budzie śviata na kostkach. Kamu heta treba? My razumiejem, što pierad čempijanatam śvietu pasadziać jašče sotni ludziej, paśla — jašče bolej. Zaŭziatary i tyja ž hulcy, jany akažucca absalutna nie ŭ biaśpiecy, jany hetaksama mohuć akazacca pad udaram, bo nichto nia dzielić: chto spartoviec, chto nie spartoviec, chto pryjechaŭ, chto svoj. My bačym, što Chierše, jakaja ciapier siadzić za toje, što jana prosta źniała masku z amapaŭca, — zamiežnaja hramadzianka, jakaja apynułasia na mitynhu, jakaja źniała masku, jana ciapier siadzić užo niekalki miesiacaŭ, i joj daviadziecca realna jašče niekalki hadoŭ prasiadzieć. Dzie harantyja taho, što pryjeduć spartoŭcy, dzie harantyja taho, što pryjeduć zaŭziatary, i jany nie apynucca za kratami, nie akažucca pabitymi, nie akažucca na sutkach? Nichto nie daje hetych harantyj.
— Kali Łukašenka raptam budzie jašče doŭhi čas va ŭładzie, jakoj vy bačycie svaju dziejnaść za miežami Biełarusi?
— U kožnym razie ŭ nas jość ludzi, u nas jość spartoŭcy, jakija, na žal, akazalisia nie patrebnymi našaj dziaržavie tolki za toje, što ŭ ich absalutna inšaja pazycyja ŭ žyćci za toje, što ŭ ich absalutna inšaja hramadzianskaja pazycyja. Ich treba vieści da Alimpijskich hulniaŭ, nastupny cyklu sezonu — heta buduć zimovyja Alimpijskija hulni. Taksama ludzi jość u nas ad «Frystajła», jakija akazalisia taksama całkam nie patrebnymi.
Plus naš fond nie abmiažoŭvajecca tolki dapamohaj biełarusam. Jak tolki sytuacyja stabilizujecca ŭ nas u Biełarusi, u nas jość plany, u nas jość dalejšy plan padrychtoŭki i stažyroŭki našych ludziej, i pierakvalifikacyi našych specyjalistaŭ, i reabilitacyi našych spartoŭcaŭ, jakija atrymali traŭmu. I heta budzie tyčycca nia tolki biełarusaŭ — heta budzie tyčycca spartoŭcaŭ z usiaho śvietu.
— Jak vy ličycie, čamu tyja, chto ciapier pry ŭładzie ŭ Biełarusi, tak žorstka abyšlisia persanalna z Volhaj Chižynkovaj, jakaja adsiedzieła ŭ SIZA 42 dni?
— Ja dumaju, što šmat chto zadaje hetaje pytańnie: «Čamu takaja žorstkaść da krochkaj sympatyčnaj dobraj dziaŭčyny?» Nasamreč jana vielmi spahadlivaja. My viedajem, što pakul jana siadzieła, u jaje doma było niekalki biazdomnych katoŭ i sabak, jakich jana padabrała i časova ŭ siabie zładziła im prytułak. Ja dumaju, heta była asabistaja pomsta źvierchu za niejkuju niazhodu.
— Vy da sioletniaha žniŭnia prymali jakiści ŭdzieł u palitycy? Ci źviartali ŭvahu na toje, što adbyvajecca ŭ palityčnym žyćci krainy?
— Toje, što źviartali ŭvahu — biezumoŭna. My ž z čymści byli niazhodnyja, ale zaŭsiody byŭ u nas idealahičny pryncyp, što sport pa-za palitykaj. Nas usio žyćcio hetym našpihoŭvali, što my nia možam vykazvać svaju hramadzianskuju pazycyju. I ja skažu, šmat chto ličyć, što heta realna tak. U niejki momant, vidać, punkt kipieńnia prosta ŭžo pierajšoŭ, i kali pačałasia falsyfikacyja vybaraŭ i hvałt, i ŭsio heta skłałasia ŭ adno, kali spartoŭcy zrazumieli, što jany nia prosta niejkija lalki, jakimi možna kiravać za nitački, što jany — ludzi, hramadzianie svajoj krainy i majuć prava vykazvać svaju pazycyju, i nia važna: heta palityčnyja niejkija momanty abo prosta žyćciovyja sytuacyi.
— Vy vykazvali dapuščeńnie, što praź miesiac-dva ŭsia hetaja historyja zakončycca. Heta aptymistyčnaje dapuščeńnie. Adkul takija terminy?
— Kali nia vieryć u heta, to jak možna pracavać, jak možna iści da svajoj mety? Ja dumaju, što ŭsio heta davoli realna. Ja nie kažu, što heta abaviazkova zdarycca, ale my ŭ heta vierym, što heta mahčyma. Usio, mahčyma, pamianiajecca ŭžo zaŭtra. Ale ž nichto nia viedaje, što moža zdarycca zaŭtra i jakaja budzie sytuacyja. I zdaroŭje ŭžo nia toje, i sankcyi ŭvodziać.
— Jak vy staviciesia da tych spartoŭcaŭ, jakija padpisali praŭładny list, jakija potym tłumačyli tym, što «my nia viedali, što padpisvajem»?
— Mnie zdajecca, heta čystaje apraŭdańnie. Ja nia budu ich sudzić, nia budu ich nijakim čynam asudžać. Heta ichnaje prava. Ja dumaju, jany svoj vybar zrabili i potym pračujuć staŭleńnie hramadztva da ich.
— Vy atrymlivali ŭznaharody ad Łukašenki. Što b vy skazali jamu ciapier?
— Ja atrymlivała ŭznaharody za svaje pośpiechi, a nie tamu, što jon prezydent. Što b ja skazała ciapier? Ja b chacieła skazać: «Sychodź».
