«U pytańniach abjektyŭnaści daviaraju vyklučna ŭłasnym vačam i vušam. Ale navat u daakreścinskija ŭ maim žyćci časy repartaž z tych miescaŭ vyklikaŭ skiepsis, što niadziŭna.
Sproba zirnuć na znajomyja interjery ŭžo paśla vyzvaleńnia z treskam pravaliłasia na momancie, dzie aryštantam prapanujecca zaniacca himnastykaj va ŭnutranym dvoryku dla prahułak.
Dyk voś, karespandent Azaronak. Kali b tvajoj metaj byŭ abjektyŭny repartaž, to ty nie moh by nie zaŭvažyć ślady ad čałaviečych dałoniaŭ na bietonnaj ścianie pa ŭsim pierymietry panadvorka. Adbitki dałoniaŭ na vyšyni čałavieka, jaki stajaŭ nie va ŭvieś rost, a na kaleniach.
Hetyja adbitki ja i kožny, chto byvaŭ u hetym dvoryku, bačyli ŭłasnymi vačyma. Ich navat nie paturbavalisia zmyć abo zafarbavać.
Tak užo atrymałasia, što pryroda ŭźniknieńnia hetych adbitkaŭ mnie taksama dobra viadomaja. Dva maich siabra prastajali tam siarod inšych chłopcaŭ na kaleniach usiu noč 9 i 10 žniŭnia. Prosta ŭličvaj takija drobiazi ŭ nastupnym svaim kino, Hryša.
Kožny volny vyrašać, dzie čerpać infarmacyju, kaho ci ŭ što vieryć. Asabliva, kali heta tyčycca pašyreńnia kruhahladu ŭ toj častcy, jakaja adkazvaje na pytańnie, jak daloka hatovaja pajści dziaržprapahanda ŭ žadańni pavieści za saboj ludziej, jakija nie ŭmiejuć bačyć, čuć i dumać.
Heta ŭsio da taho, što nasupierak usim namahańniam, ŚMI, jakim daviarajuć, jak i imiony sumlennych žurnalistaŭ, nie majuć patreby ŭ statusach. Čytać i hladzieć ich buduć navat na płocie, kali nie zastaniecca inšych miedyjaplacovak.
Azaronki, Charaŭcy i Mukavozčyki, čytajcie ŭvažliva nie tolki hramaty i raznaradki z ukazańniami «źvierchu», ale i kłasiku. Vašy proźviščy ŭžo papoŭnili śpis chadziačych nazvaŭ. Dziakujučy vam u nas užo jość svaje Skałazuby i Małčaliny».
