«Naša Niva» ŭžo apisvała biazradasnyja tendencyi ŭ RNPC imia Alaksandrava — darosłaj ankałohii ŭ Baraŭlanach, adkul zvalniajucca i emihrujuć tałkovyja śpiecyjalisty.
Čytajcie: Emihracyja miedykaŭ z RNPC ankałohii nabyvaje tryvožny maštab: «Zona kamfortu źniščana ludźmi ŭ čornym»
Akazvajecca, i ŭ Respublikanskim navukova-praktyčnym centry dziciačaj ankałohii, hiematałohii i imunałohii adbyvajecca niešta padobnaje.
Paśla padziej leta — vosieni i prymusovaha zvalnieńnia papiaredniaha dyrektara Natalli Kanopli, jakuju kalehi apisvajuć jak «śpiecyjalista ekśpiertnaha ŭzroŭniu, prystojnaha i dobraha čałavieka», pracesy karozii paskorylisia.
Fota: justarrived.by
Centr składajecca z čatyroch ankahiematałahičnych adździaleńniaŭ, adździaleńnia reanimacyi, transpłantacyi, dzionnaha stacyjanara, kansultatyŭna-palikliničnaha adździaleńnia, adździeła funkcyjanalnaj dyjahnostyki, łabaratoryi i navukovaha adździeła.
Jašče ŭ listapadzie asnoŭnych śpiecyjalistaŭ — ankołahaŭ-hiematołahaŭ — było 27 čałaviek. Ale ciapier ich mienš na 20% — «Našaj Nivie» viadoma pra sychod prynamsi 6 čałaviek.
Jak i ŭ darosłaj ankałohii, miedyki vykazvajuć niezadavolenaść mnohimi aśpiektami rabočaha pracesu, ale apošniaj kroplaj nazyvajuć palityku.
«Ź leta dzieviać z našych daktaroŭ prajšli praz aryšty», — kaža adzin z našych surazmoŭcaŭ.
Najbolš hramadstva viedaje pra byłuju zahadčycu adździaleńnia dla dziaciej starejšaha ŭzrostu Nadzieju Piatroŭskuju — niadaŭna jaje zatrymlivali prosta na vychadzie z «Łade».
Čytajcie taksama: «Mnie matam tłumačyli, chto ŭ hetaj krainie doktar, a chto — nie»: ankołah Piatroŭskaja raskazała pra svajo zatrymańnie paśla vychadu z «Łade»
Čytajcie taksama: «Ja bolš nie mahu»: zahadčyca adździaleńnia RNPC dziciačaj ankałohii zvolniłasia, bo nie moža narmalna pracavać ad chvalavańniaŭ za kaleh
U lutym Piatroŭskaja emihravała. Jana nie stała kamientavać svajo rašeńnie.
A voś što kažuć inšyja:
«Z 9 žniŭnia my, supracoŭniki centra, u mieru svaich mahčymaściaŭ supraćstaim hvałtu. Ź siaredziny žniŭnia i da listapada my pisali zvaroty ŭ Minzdaroŭja, da struktur ułady, my padkreślivali, što miedyki suprać biaźmiežža i biezzakońnia, vychodzili ŭ łancuhi salidarnaści.
Ale ŭ lepšy bok ničoha nie mianiałasia, da nas pryjazdžali pradstaŭniki Minzdaroŭja, prafsajuza, siadali nasuprać i pačynali havaryć tak, što zastavałasia ŭražańnie — da nas, dziciačych ankołahaŭ, staviacca jak da biestałkovych padletkaŭ ź junackim maksimalizmam, jakija nie viedajuć, čaho jany chočuć, i ni ŭ čym nie raźbirajucca.
Miedyki — tyja, kamu ciažej za astatnich pracavać u biazdumnaj sistemie, bo naša rabota patrabuje intelektu i krytyčnaha myśleńnia.
Kali zamiest spynieńnia hvałtu i viartańnia zakonnaści na ciabie sprabujuć uździejničać niejkimi ściažkami na pracoŭnym miescy, zahonam u prafsajuz, podpisam niejkich tam listoŭ za nieviadoma što, tolki nie za toje, što sapraŭdy treba, to niekatoryja nie vytrymlivajuć.
Moj sychod — ad biaśsilla i rasčaravańnia.
Paŭtara miesiacy tamu ja nie ličyła, što budu zadumvacca pra pierajezd. A ciapier jon voś tut, zusim pobač, zastałosia zrabić krok», — skazała doktarka, jakaja ŭžo zvolniłasia z RNPC.
Usie, z kim my havaryli, z asablivym niehatyvam padkreślivali fakt taho, što namieśnikam dyrektara ŭ centr prysłali śpiecsłužbista, jaki ni dnia nie pracavaŭ u miedycynie. Jaho funkcyi — niešta kštałtu kantralora, ideołaha i śpiecyjalista pa kadrach.
U Redakcyju pieradali aŭdyjazapis vystupleńnia hetaha čałavieka pierad rabotnikami centra, da jakich jon źviarnuŭsia «kalehi», što vyklikała śmiech.
«Ja — Aleksijevič Viktar Kanstancinavič, 1972 hoda naradžeńnia, śpiecyjalnaść «matematyka i fizika», skončyŭ Viciebski piedahahičny, z 1995 hoda na słužbie ŭ orhanach biaśpieki. Śpiecyjalizacyja — supraćdziejańnie teraryzmu, handlu zbrojaj, dobra ŭ hetym pytańni raźbirajusia […], — kaža śpiecsłužbist pry znajomstvie z kalektyvam. — Potym ja znachodziŭsia na kadravaj rabocie, u Minsku z 2019 hoda, namieśnik načalnika ŭpraŭleńnia kadraŭ […].
Zvolniŭsia ŭ studzieni 2020, była prapanova pazajmacca prafsajuznaj rabotaj. Hod ja prazajmaŭsia prafsajuznaj rabotaj — heta važny składnik našaha hramadskaha žyćcia, u pryncypie, u prafsajuzie mocna nie kryŭdzili, i zarobku chapała, nu a ŭ peŭny čas pryjšła infarmacyja, što buduć stvaracca pasady ŭ arhanizacyjach achovy zdaroŭja. Cikavaści vialikaj spačatku nie było: nu stvarajucca dy stvarajucca, u mianie tam pasada dobraja, sam sabie načalnik. […]
Słužbovaja instrukcyja jašče rychtujecca. Ja tak razumieju, tam buduć pytańni biaśpieki: unutranaj pahrozy ŭ kalektyvie i źniešnija pahrozy.
Pry ŭsim pluraliźmie mierkavańniaŭ vakoł centra jość nieabaviazkova dobraja aktyŭnaść, treba ŭ hetym razabracca. Tamu, pavažanyja, kab vy razumieli, budziem znajomicca».
U abhruntavańnie svajoj kampietentnaści Viktar Aleksijevič skazaŭ, što «čytaŭ knižku pra centr».
Voś takaja ciapier situacyja ŭ centry.
«Ludzi sychodzili i raniej. Ale apošnija zvalnieńni ankołahaŭ z centra, uklučajučy dyrektara Natallu Kanaplu, pryviali da taho, što na tych, chto zastaŭsia, lahła praźmiernaja nahruzka», — kažuć ludzi, što pracujuć u centry.
«U adździaleńni doktar viadzie jak minimum ŭ paŭtara razu bolš pacyjentaŭ, čym pałožana na staŭku. Ludzi zaŭsiody stomlenyja. U kansultatyŭna-palikliničnym adździaleńni pry normie na staŭku 13 čałaviek siaredni pryjom zvyčajna — 18-20 čałaviek.
Pryjšła novaja partyja internaŭ — heta zialonaja moładź, jakuju treba davučvać. Jany ŭžo ŭ šoku. Jašče nie navučanyja, a na ich užo lahła nahruzka nie pa mahčymaściach, interny viaduć u adździaleńniach najciažejšych pacyjentaŭ, praktyčna ŭ kožnym adździaleńni zastałosia pa dva daśviedčanyja miedyki, jakija nie mohuć razarvacca».
Ci atrymlivajecca ŭ novaj dyrektarki, Anžaliki Soncavaj, dać rady kryzisu?
Anžalika Soncava — hałoŭny dziciačy endakrynołah Biełarusi, fota: «Miedicinskij viestnik»
«Novaja dyrektarka čakana akazałasia słabaj u arhanizacyi raboty dziciačaj ankałohii, tamu imkniecca prajavić siabie ŭ farmalizacyi. Ažno da rejdaŭ na skład z kantrolem litaralna kožnaha viadra dla śmiećcia», — kažuć rabotniki centra.
Miedyki narakajuć, što razam z pavieličeńniem nahruzki i farmalizmaŭ zarobki stali nižejšymi — u siarednim na 200 rubloŭ za minuły miesiac. Tyja, chto pracavaŭ na paŭtary staŭki, ciapier nie moža ich atrymać.
«Prykład: doktar na sutačnym dziažurstvie, paśla jakoha zastajecca na svoj pracoŭny dzień. I zaŭtra jamu znoŭ na rabotu, nijakich adsypnych dzion. A novaja dyrektarka ŭvodzić prapuskny režym z kantrolem adpracavanaha času — heta plavok u rabotnikaŭ, jakim i tak nie sałodka, dziažurstvy ŭ dziciačaj ankałohii i tak apłočvajucca horš, čym u darosłaj.
Usie majuć padpracoŭki, časam u inšym adździaleńni, časam u navukovym adździele, a jana sočyć, jak by chto nie zrabiŭ svaju rabotu chutčej i nie pajšoŭ «chałturyć». Śmiešna.
Pry tym što nichto nie dapłačvaje ŭ rehularnych situacyjach, kali, naprykład, pacyjent u apieracyjnaj, a doktar paśla zakančeńnia pracoŭnaha dnia čakaje, kab raśpisać list pryznačeńniaŭ i pieradać dziažurnaj źmienie», — narakajuć daktary.
Taksama tryvožna ab stanie rečaŭ adhukajucca z navukovaha adździeła RNPC. Navukovy adździeł — heta ruchavik dziciačaj ankahiematałohii i imunałohii. Heta jany raspracoŭvajuć i ŭkaraniajuć novyja mietady lačeńnia i dyjahnostyki, daśledujuć kletačnuju terapiju i ŭsio toje astatniaje, čym potym lečać biełaruskich dziaciej.
«Šmat hod RNPC byŭ adnym ź pieradavych u rejtynhu navukovych publikacyj, vyniki daśledavańniaŭ vychodzili pieravažna ŭ zamiežnych vydańniach. Novaśpiečanamu dyrektaru zdałosia mała: u zahadnym ładzie dadziena ŭstanoŭka pavialičyć kolkaść publikacyj u «Miedycynskim vieśniku», — kaža doktar-navukoviec.
«Ci varta tłumačyć, što ŭ navucy važna nie kolkaść publikacyj, a ich jakaść, što taki padychod — abiasceńvańnie šmathadovaj raboty daśledčykaŭ?
Mnie dakładna viadoma ab šaści kalehach, jakija ciapier rychtujuć dakumienty na adjezd i znachodziacca ŭ pošuku navukovych pazicyj za miažoj. Adnaznačna, što napieradzie samaja mocnaja chvala adtoku navukovych supracoŭnikaŭ pačynajučy z 2000-ch. Za 20 hod sfarmiravalisia daśviedčanyja śpiecyjalisty vysokaha ŭzroŭniu, jakija zabiaśpiečvali padrychtoŭku maładych kadraŭ, ale ludzi nie chočuć bolš tak pracavać».
Niezrazumieła, jak zmahacca z adtokam kadraŭ praz palityčny kryzis. Zamiežnyja krainy ŭdała karystajucca situacyjaj u Biełarusi, pieraciahvajučy da siabie zorak u pryvatnyja centry abo siaredniačkoŭ, kab zakryvać ułasnyja prablemy ŭ sistemie achovy zdaroŭja.
U hety ž čas biełaruskija ŭłady admaŭlajucca ad dyjałohu z hramadstvam i sprabujuć utrymać kadry, adpraŭlajučy da ich kadebistaŭ, «jakija čytali knihi».
