«Siońnia ŭsio zaležyć ad Carkvy.
Carkvy ŭ šyrokim sensie — jak supolnaści viernikaŭ Isusa Chrysta. Boh spytaje za hetu ziamlu z chryścijanaŭ. Takim čynam, toje, jak pavodzić siabie Carkva Biełarusi, i jość vyrašalnym.
Pa vialikim rachunku, Carkva — heta častka naroda, adkaznaja za vieru. Biez «vierym» nia moža być ani «možam», ani, tym bolš, «pieramožam».
Tamu ciapier ciažkaje maŭčańnie Carkvy aznačaje tolki adno: ahulnaje pačućcio bieznadziejnaści.
Słava Hospadu — jość «Novaje žyćcio» i taja častka Kaściołu, jakaja nie baicca śviacić. Jość niekalki inšych zichotkich jevanhielskich cerkvaŭ i ich kiraŭnikoŭ. Jość asobnyja pravasłaŭnyja i hreka-katalickija śviatary, pastary i vierniki, što stajać u prałomie za Biełaruś. Jość ahulnaja malitva štodnia a 21.00 i kruhłasutkavaja estafietnaja niaspynnaja malitva za Biełaruś, jość malitvy pa cerkvach.
Ale bolšaja častka Carkvy — i pravasłaŭnaj, i katalickaj, i jevanhielskaj — na žal, apuskaje vočy dołu i robić vyhlad, što ničoha nie adbyvajecca.
Pa viery vašaj budzie vam, vierujučyja biełarusy!
Boh choča vyzvaleńnia našaj ziamli ad biezzakońnia i zła — padziei, adkryćci i cudy letaś pierakanaŭča pra heta śviedčać.
Kali my, biełaruskija chryścijanie, chočam taho ž — tady treba:
1. Adkryta, na poŭny hołas kazać praŭdu.
2. Vykryvać biezzakońnie i abaraniać svoj narod ad zła.
3. Vieści ludziej za Isusam Chrystom, Jaki havoryć pa-biełarusku.
Boh nie budzie rabić biełaruskich chryścijanaŭ volnymi, advažnymi i ščaślivymi suprać ich voli. Niekatoryja rečy daviadziecca rabić samim. Mienavita heta i značyć viera».
«Tamu malicie Haspadara žniva, kab vyvieŭ pracaŭnikoŭ na žnivo Svajo» (Maćvieja 9:38)»
— havorycca ŭ zvarocie Paŭła Sieviarynca.
