Padčas hutarki abmiarkoŭvajecca šerah situacyj, źviazanych z pratestami ŭ Biełarusi.
Ihar Padvojski skardzicca, što zamučyŭsia, bo ŭ hety dzień biŭ čałaviek siemdziesiat ravarystaŭ i zajmaŭsia aŭtamabilistami, jakija sihnalili.
Raspaviadaje surazmoŭcu, što kali žančyna-kiroŭca zapatrabavała ad siłavikoŭ patłumačyć joj pravy, jon padyšoŭ, vyciahnuŭ jaje za vałasy z mašyny, udaryŭ nahoj, a potym jašče i stuknuŭ hałavoj. Ubačyŭšy heta, inšy pasažyr aŭto sam pabieh u busik. Z hetaha surazmoŭcy śmiajucca i anansujuć, što kamuści «zaŭtra daduć laščoŭ».
Sa słoŭ, mierkavana, Padvojskaha vynikaje, što ŭ dzień razmovy zabrali kala dvaccaci mašyn. BMWX6 uziali za pytańnie kiroŭcy: «U čym sprava? Što, pasihnalić nielha?» «Nielha. I mašyny ŭ ciabie bolš niama». Śmiech.
Padvojski taksama raspaviadaje pra svoj dakład kiraŭnikam siłavych viedamstvaŭ, dzie byŭ i Raŭkoŭ (tahačasny dziaržsakratar Savieta biaśpieki), i Vakulčyk (tahačasny kiraŭnik KDB), i asabistyja razmovy ź im, paśla jakich u jaho «kašula była mokraja».
