«Darahi syn!
Namalavaŭ tabie carkvu-krepaść u Muravancy. Heta, jak i ŭ Synkavičach, chram Isusa, dzie ludzi mahli schavacca i abaraniacca, kali što. My z mamulečkaj adnojčy byli ŭ joj, zachodzili i malilisia. Voś takija pryhožyja damy Božyja ŭ Biełarusi byli ŭ šmatlikich miastečkach i viosačkach. Na viežy (levaj, kali stajać tvaram da ŭvachoda) visić zvon — vidać pierakładzinu. I, kali ludziej sklikajuć na malitvu, zvon robić «Dziń! Dziń!».
Kali budavali i Muravanku, i carkvu ŭ Synkavičach, u Biełarusi byŭ Załaty viek. Ludzi tady malilisia Bohu try razy na dzień: jutrań, abiednia i viačernia! Malilisia Bohu, lubili Biełaruś — i žyli cudoŭna, i byli mahutnyja!
Hospad Boh šukaje ŭ Biełarusi takich ludziej — jakija lubiać Jaho, molacca i šanujuć svaju siamju i svaju Radzimu. Voś što kaža Boh: «Uchilajsia ad zła i rabi dabro, i budzieš žyć viečna».
Abdymaju i całuju ciabie, synie! My ciabie vielmi lubim!
Tvoj tata»
Hladzicie taksama:
Sieviaryniec u turmie namalavaŭ partret syna FOTA
