Usievaład Ścieburaka. Čas, u jakim my harym
Chto adšukaje, chto paznachodzić
siońniašni čas, što imkliva sychodzić…
Ci zachavaje čas tajamnicu,
tuju, što ŭ nočy biassonnyja śnicca?..
Śnicca ciapier nam
z-za miežaŭ, z-za krataŭ,
ćmianym nabytkam
i horkaju strataj.
Čas, u jakim
my žyviom i harym,
čas, što źnikaje
jak vodar, jak dym.
Dzie jaho miesca
ŭ archivie stahodździaŭ?
Ci pažyli-patryvali,
i hodzie?
Ci pierakročyli,
ci na miažy?
Ty adčuvaješ? —
Ty mnie skažy.
Anton Rudak. Kulinarnyja techniki
jaje klikali valkiryja valeryja
a jaho ŭsie zvali dynazaŭr dzianis
jany vyraśli na ŭskrainie impieryi
i aboje nie zaśpieli kamunizm
jon chacieŭ jaje vadzić u kafieteryi
jak ramantyk a nie srany prahramist
dy navokał ich byli adno aŭsteryi
z sušy-barami dy restaran kuchmistr
jaje klikali vampirkaju viktoryjaj
jon viadomy byŭ jak vaŭkałak aleh
navat błytali ich časam niekatoryja
ź pieršaj paraju zhadanych tut kaleh
jon chacieŭ kab prypyniłasia historyja
zapavoliŭ čas svoj chutkapłynny bieh
dy navokał abstupali jakitoryi
z prafitrolami dy biespraśvietny sveh
Nina Listota. Skroź Biełaruś
Ja raskažu,
jak my jechali
skroź Biełaruś.
Jak vabiŭ
chałodny i dziki
blask mahistrali.
Jak bačyli tych,
kaho zusim nie čakali.
I nie pačuli
tych, kaho varta
pačuć.
Spynilisia niepadaloku
ad samaj miažy.
Biazdonnaje voziera
źleva. A sprava:
ahni i zaleva.
Havoryš ty:
«Nie dryžy.
Chadziem na zapraŭku».
Dźvie kavy ŭ płastykoŭkach
i dva čyzkiejki —
siadajem na łaŭku,
i dychać užo valniej.
— A vuń čarada
palacieła
dziaciej biesprytulnych
u vyraj.
— Što, dzieci ŭmiejuć latać?
— Vidać.
Voś viestki
z pałonu,
z tvajoj kišeni
adzin za adnym
pasypalisia listy.
— Jak dobra,
što tam nie ty.
— I što tam nie ty…
My prosta patrebny
adno adnamu
da niematy,
da chrypaty…
Napieradzie vyraj.
A zzadu biazdońnie
lubimaj, siniaj vady.
— Ci hatovy ty?..
— Ci chopić sił u ciabie?..
Zastyvajem tut,
pad lichtarami nieba.
— Viartacca? Kudy?
— Chiba što k samim sabie.
