Viktar Kuŭšynaŭ. Fota sa staronki ŭ Fejsbuku
«Ź vieraśnia 2020-ha pa žnivień 2021-ha mnie daviałosia pažyć u šasnaccaci roznych pakojach, — napisaŭ jon na svajoj staroncy ŭ Fejsbuku. — U niekatorych ja spyniaŭsia nie bolš čym na sutki, u inšych žyŭ tydniami i miesiacami, a ŭ adnoj pravioŭ praktyčna paŭhoda. Ale asobna ŭ hetym šerahu staić pakoj, u jakim ja apynuŭsia hod tamu — na pačatku śniežnia 2020-ha. I chacia paśla ŭžo ŭ inšym horadzie (havorka idzie pra SIZA ŭ Žodzinie, — zaŭv. NN) mnie daviałosia jašče raz pažyć u pakoi takoha ž typu, pieršy dośvied zaŭsiody asablivy. Dy i pa atmaśfiernaści hety pakoj mocna vyłučaŭsia na fonie astatnich».
«Ništo nie abciažarvaje pobyt»
«Pakoj ź vielmi cikavy kubaturaj i interjeram: šyrynia kala adnaho mietra, daŭžynia i vyšynia pakoja mietry pa čatyry. Pienał. Bietonna-kamienny, nadziejny. Jarkaje biełaje śviatło ad lampy dzionnaha śviatła. Maleńkaje akienca z kratami pad samaj stollu.
Nivodny švied sa svajoj IKEA i praktyčnaściu nie zmoh by arhanizavać prastoru tut lepš. U kancy pakoja na dvuchstupienistym pastamiencie raźmieščany sanvuzieł. Unitaz, vynachodstva savieckaj inžyniernaj dumki, umuravany ŭ padłohu, utvarajučy ź im roŭnuju pavierchniu. Hetaje rašeńnie dazvalaje vizualna palehčyć usprymańnie prastory. Na mietrovaj vyšyni nad im šmatfunkcyjanalny kranik. Heta i źliŭ, i miesca dla myćcia ruk i čystki zuboŭ, i naboru pitnoj vady, i inšaje. All-in-one. Vielmi zručna, bo nie treba nikudy chadzić.
Spalnaje miesca ŭ vyhladzie draŭlanaha ščyta, apraŭlenaha mietałam, ubudavanaje ŭ ścianu. Na čas niaspańnia, u składzienym stanoviščy, fiksujecca naviasnym zamkom. Akramia hetaha, paŭkresła ŭ vyhladzie paŭkruha i takoha ž pamieru stolik ź mietaličnaj rombapadobnaj akantoŭkaj na prutach prymacavanyja da ściany. Usio heta vyfarbavana ŭ ciopły bardovy koler.
Biaśpiečnaje znachodžańnie ŭ hetym pakoi zabiaśpiečvajecca kamieraj nazirańnia na stoli i arhškłom, ubudavanym dla vonkavaha nazirańnia ŭ nadziejnyja mietaličnyja dźviery. Ništo nie abciažarvaje pobyt. Z asabistych rečaŭ — kubak, myła, ručnik, zubnaja ščotka z pastaj i tualetnaja papiera. Adzieńnie — udałaha kroju čornaja kurtka i štany. Paściel — na noč. Bolš ničoha».
«U dzień z 16 hadzin ja chadžu kala 12»
«Ježa ŭ hetym pakoi źjaŭlajecca nie tolki krynicaj pažyŭnych rečyvaŭ, ale i najvažniejšaj krynicaj ciapła. Pa-pieršaje, jana haračaja. Pa-druhoje, arhanizm pačynaje pracavać i vydzialaje ciapło. Čym bolš jasi, tym daŭžej hreje. Tamu jeści treba, navat kali i nie chočacca. Abo ŭborka. U začynienym pakoi ź minimalnaj kolkaściu rečaŭ i padziej śmiećcie hienierujecca pavolna. Ale dva razy na dzień, pa raskładzie, ty atrymlivaješ invientar dla vilhotnaj uborki. I heta zaŭsiody pryjemnaja padzieja, bo dadaje raznastajnaści i asensavanaści. Vynikam uborki źjaŭlajecca nie tolki čystaja padłoha, ale i pryŭźniaty nastroj».
Z kožnym dniom nohi huduć usio bolš. U hałavie adličvaju šeśćdziasiat siekund, na palcach — kolki razoŭ ja prachodžu pakoj. Dvaccać try. Dvaccać try razy na chvilinu abo 1380 raz u hadzinu. Za vylikam pastamienta, dastupna prykładna try mietry. Atrymlivajecca 4140 mietraŭ za šeśćdziasiat chvilin. Jakim by pryvabnym ni było majo bardovaje paŭkresła, siadzieć na im doŭha niemahčyma. Dy i astyvać nielha. Pa maich acenkach, u dzień z šasnaccaci hadzin niaspańnia ja chadžu kala dvanaccaci hadzin. Ale heta z ulikam prahułki. A prahułki ja lublu. Dajuć ciopły sini kažuch, možna sahrecca. I, viadoma, bačnaje nieba, choć i ŭ kletačku. Časam z krykam pralatajuć biełyja čajki. Navat pachnie moram».
«My ŭsio jašče žyviom u ciemry, ale śviatło nieŭzabavie zaźziaje»
«Uviečary ŭ susiednim pakoi znoŭ śpiavajuć. Śpiavajuć kožny dzień. I ŭžo pačynajučy z abiedu ja čakaju, kali jany pačnuć śpiavać. Heta stała pryjemnaj štoviačerniaj padziejaj».
«Maleńki čorny pavuk. Pavuk — heta dobra, heta značna lepš, čym prusak. Dy i jak by tam ni było, a ŭdvaich viesialej. Ale patrebnaje imia. Piecia! Pavučok Piecia. Heta vielmi śmiešna, dy i jamu pasuje. Naohuł, mnie było rekamiendavana, aproč inšaha, sačyć za tym, kab pavucińnia ŭ pakoi nie było, kali ja nie chaču praciahnuć svajo pražyvańnie tut. A ja nie chacieŭ, i ja sačyŭ. Ale hetaja pavucina ŭ zacišnym miescy, jaje možna zachavać. Tym bolš raniej mnie nie vypadała mahčymaści zajmacca nazirańniem i vyvučeńniem pavodzinaŭ pavukoŭ. A heta akazałasia vielmi zajmalnaj spravaj».
«Hrymić kalaska z posudam. Abied. Značyć, kala hadziny dnia. Ciemra dazvalaje całkam sfakusavacca na smakavych jakaściach ježy. Meaningful eating. Jem pavolna, dumaju pra toje, chto i jak vyroščvaŭ, źbiraŭ, zachoŭvaŭ, dastaŭlaŭ i, narešcie, hatavaŭ. Doŭhi i składany łancužok. I ŭsio heta dla taho, kab ja ciapier moh pajeści, dziŭna. Kapusta smačnaja, a hałoŭnaje — haračaja.
Chtości z susiedziaŭ, demanstrujučy erudycyju, kaža:
— My ŭsio jašče žyviom u ciemry, bł**, ale śviatło nieŭzabavie zaźziaje!
Što ž, pahladzim».
