Na adkryćci miemaryjała staršynia Zhurtavańnia biełarusaŭ u Vialikaj Brytanii (ZBVB) Mikoła Pačkajeŭ skazaŭ, što našy suajčyńniki tradycyjna źbiralisia la kryžoŭ-hałhofaŭ, kab ušanavać pamiać tych, da čyich mahiłaŭ jany nie mahli pryjści. Pamiać pra tych, chto zahinuŭ za Baćkaŭščynu, padtrymlivaje ŭsich nas ciapier. U 2020 hodzie ludzi ŭ Biełarusi vyjšli na vulicy nie za peŭny hiepalityčny vybar, nie za Zachad ci Uschod, navat nie za niejki kankretny palityčny vybar. Jany vyjšli z patrabavańniem prava na vybar, za spraviadlivaść i suprać machlarstva.
Pačkajeŭ zaŭvažyŭ, što hetyja pamknieńni adpaviadajuć i chryścijanskamu ideału, bo, jak kaža Pisańnie: «Vy kuplenyja darahoju canoju: nie rabieciesia rabami ludziej» (1 Kar. 7:23). Našy suajčyńniki ŭ 2020 hodzie vyjšli za svaje naturalnyja pravy, bo čałaviek naradžajecca svabodnym.
Ajciec Siarhiej Stasievič zaklikaŭ prysutnych nie stračvać nadziei, dapamahać nie tolki suajčyńnikam u Biełarusi, a hurtavacca i kłapacicca pra biełaruskaje žyćcio ŭ dyjaspary. Prykładam hetamu jon nazvaŭ biełaruski asiarodak u paŭnočnym Łondanie, stvorany ŭ 1948 hodzie, dzie śviatary i vierniki malilisia ab lepšaj doli dla našaha naroda ciaham dziasiacihodździaŭ kamunizmu, kanca jakomu tady nie było bačna.
Pobač ź biełaruskaj carkvoj u Łondanie płanujecca ŭźviadzieńnie pomnika ŭsim, chto zahinuŭ za Biełaruś ciaham historyi.
