«Nie fakt, što Pucin zahadzia padrabiazna infarmavaŭ Łukašenku pra svaje płany, — kaža Kłaskoŭski. — Vyhladaje, što Łukašenka nie kantraluje dziejańni rasijskich vojskaŭ na terytoryi Biełarusi.
U hetaj situacyi jon ad pačatku ŭviazaŭsia ŭ avanturnuju i vielmi ryzykoŭnuju hulniu, staŭ padhulvać Pucinu ŭ jahonym cisku na Zachad.
Ale, zdajecca, Łukašenka da apošniaha spadziavaŭsia, što da sapraŭdnaj vajny nie dojdzie, i jon zmoža na situacyi atrymać dyvidendy, niejkuju ŭznaharodu ad Rasii.
Jon i siońnia padkreślivaje, što biełaruskija vojski ŭ hetaj apieracyi nie ŭdzielničajuć, što nijakaj niebiaśpieki dla Biełarusi niama… Ale heta sproba zrabić dobruju minu pry kiepskaj ihry, bo zrazumieła, što ad Łukašenki ŭ hetaj situacyi ničoha nie zaležała i nie zaležyć. Pucin razhladaje jaho prosta jak svoj instrumient.
Ciapier užo ŭ Łukašenki niama vyjścia z hetaj situacyi. Choć jon vydatna razumieje, jakija strašennyja vydatki ŭsio heta pryniasie dla Biełarusi, vyskačyć z kalainy jon užo nie moža, choć robić adčajnyja sproby navat ciapier naciahnuć na siabie tohu miratvorca.
Jon ža prapanavaŭ, kab pamiž Ukrainaj i Rasijaj adbylisia pieramovy ŭ Biełarusi, ale vidavočna, što heta pustaja rytoryka, bo Kijeŭ na takoje nie pojdzie — ad siońnia dla ukrainskaj nacyi i ŭładaŭ biełaruski režym — saŭdzielnik ahresii, jak by Łukašenka ni sprabavaŭ vykrucicca».
Jak rasijskaja ahresija va Ukrainie adabjecca na Biełarusi?
«Ničoha dobraha nie budzie. I nie tolki dla režymu, ale i dla Biełarusi ŭ cełym, — daje sumny prahnoz ekśpiert. — Pa-pieršaje, buduć sankcyi jak suprać Rasii, tak i suprać Biełarusi.
Zachad adnaznačna budzie razhladać pavodziny biełaruskaha režymu jak spryjańnie ahresii, jak saŭdzieł. Tamu sankcyi buduć, i, napeŭna, mocnyja.
Ja b jašče adznačyŭ, što češski prezident Zeman, jaki zaŭždy ličyŭsia prarasijskim palitykam, zaklikaŭ adklučyć Rasiju ad sistemy SWIFT. Padobnyja zachady mohuć być užytyja i suprać Biełarusi, nie vyklučaju.
Taksama buduć spyniacca kanały ekspartu biełaruskich tavaraŭ u Jeŭropu.
U biełaruskim hramadstvie, jak pakazvajuć apošnija daśledavańni, ideja ŭdziełu Biełarusi ŭ vajnie absalutna niepapularnaja. Dumaju, navat siarod prychilnikaŭ Łukašenki niama masavaha žadańnia vajavać. Tamu situacyja znoŭ abvastraje raskoł u biełaruskim hramadstvie.
Jaje moža vykarystać biełaruskaja apazicyja — adnak čakać vuličnych pratestaŭ suprać ahresii ŭ Biełarusi nie varta. Bo pratesty zakatali ŭ asfalt i ŭzrovień strachu ŭ hramadstvie vielmi vysoki. Tamu niezadavolenaść ludziej budzie pakul tolki łatentnaja, ale ž heta taksama ŭzmacniaje hramadska-palityčny kryzis unutry Biełarusi.
Taksama vidavočna, što i kramloŭski režym, i biełaruski, ŭ jašče bolšaj stupieni supraćpastavili siabie cyvilizavanamu śvietu. Ciapier Minsk i Maskva apynulisia ŭ jašče macniejšaj źviazcy, i abodva režymy stanuć jašče bolš žorstkimi.
Bo hublać im niama čaho, treba trymać pad kantrolem unutranuju situacyju, i ŭvohule, fiłasofija «abłožanaj krepaści» vymušaje da jašče bolšaha zakručvańnia hajek. Tak što pierśpiektyvy ŭ hetym płanie dla biełaruskaha hramadstva kiepskija.
Dla Minska začyniajucca taksama apošnija pierśpiektyvy dla dyjałohu z Zachadam».
«Pucina zadavalniaje hetaja «paŭzučaja ekspansija»
Pucin u čarhovy raz pakazaŭ, što jon zdolny dziejničać absalutna iracyjanalna i avanturna, kaža Kłaskoŭski, i heta pavyšaje pahrozy dla biełaruskaj niezaležnaści.
«Kali raniej zdavałasia, što mahčymaja akupacyja Biełarusi heta absalutna nieracyjanalny krok dla Maskvy, to ciapier možna kazać, što ŭsio moža być. I ryzyki straty niezaležnaści pavialičvajucca, — tłumačyć analityk. — Ja i raniej adznačaŭ, što dla prychilnikaŭ pieramienaŭ u Biełarusi isnuje dźvie prablemy: jak skinuć režym i jak paźbiehnuć uvarvańnia Rasii paśla hetaha.
Bo navat u žniŭni 2020 Pucin trymaŭ svaich siłavikoŭ na miažy ź Biełaruśsiu. A kali ŭjavić, što budzie niejkaja biełaruskaja revalucyja i da ŭłady pryjduć demakratyčnyja siły, to tut usio bolšaj stanovicca ryzyka, što Rasija ŭvarviecca i siłaj zadušyć hety paryŭ biełarusaŭ da svabody. I treba ŭžo siońnia trymać heta ŭ hałavie.
Situacyja atrymlivajecca paradksalnaja. Siońnia Pucinu nie patrebny sapraŭdny zachop Biełarusi, bo adbyvajecca «paŭzučy» zachop jaje. Hibrydny, tak by mović. Bačym, što Łukašenka puściŭ rasijskija vojski i nie moža ŭpłyvać na ich pavodziny. Uvohule, rasijskaja vajskovaja prysutnaść apošnim časam vielmi ŭzmacniliasia, zhadajem usie supolnyja vučeńni.
Tamu pakul Pucina zadavalniaje hetaja «paŭzučaja ekspansija». I ŭ ekanamičnaj halinie padpisali ž 28 ekanamičnych prahram — heta nie pazbaŭleńnie suvierenitetu Biełarusi adrazu, ale znoŭ ža, pavolnaja ekspansija, forma ŭsio macniejšaj pryviazki da Rasii.
Rasija pacichu zapuskaje ščupalcy ŭsio hłybiej, a Łukašenka — nu chaj pakul zastajecca, da pary da času. Ale ž praz hod, dva, try Rasija moža adčuć mahčymaść adsunuć i jaho, kapryznaha i taksičnaha kiraŭnika, i pastavić bolš siervilnuju fihuru».
Ale ci nie pojdzie Rasija dalej? Na ahresiju suprać Hruzii, krain Bałtyi?
«Šmat budzie zaležać i ad taho, jaki supraciŭ zaraz akaža Ukraina, jakoj kryvioju skončycca hetaja avantura dla Pucina. I ad taho, jak žorstka adreahuje Zachad, miarkuje Kłaskoŭski. — Bo heta vyklik nie tolki dla Ukrainy, ale i dla NATA i ŭsiaho zachodniaha śvietu.
Ahresar stanovicca ŭsio bolš nachabnym, kali nie adčuvaje supracivu. I kali Pucin adčuje, što žorstkaści i ćviordaści ŭ Zachada niama, to jon praź niejki čas moža zachacieć praciahnuć toje ž samaje i na inšych kirunkach. Hruzija, krainy Bałtyi — siońnia ani ad čaho nielha zarakacca.
Niadaŭna ž zdavałasia, što Pucin racyjanalna ŭzvažvaje «za» i «suprać», što sankcyi i pierśpiektyvy izalacyi nie vartyja taho. Ale pramova jaho padčas pryznańnia ŁNR i DNR mnohich uviała ŭ žach, bo my ŭbačyli čałavieka na čale jadziernaj krainy, jaki ŭsprymaje realnaść absalutna nieadekvatna, pa-impiersku, u katehoryjach niejkich histaryčnych kryŭdaŭ.
Heta strašna, kali čałaviek apanavany takimi kompleksami, fobijami, uznačalvaje jadziernuju dziaržavu, i heta ŭsio vylivajecca ŭ ahresiŭnuju palityku. Pramova Pucina mnohim raspluščyła vočy, bo jon faktyčna pastaviŭ pad sumnieŭ niedatyčnaść postsavieckich miežaŭ i niezaležnaść postsavieckich dziaržaŭ.
Zbolšaha jaho pafas byŭ nakiravany suprać Ukrainy, ale lohka toje ž možna sprajecyravać i na Biełaruś. Bo va ŭjaŭleńniach Pucina nie tolki Ukrainu stvaryli balšaviki, ale i BSSR. I ŭ niejki momant moža prahučać u adras Biełarusi toje ž, što prahučała ŭ adras Ukrainy. Impierskaja matryca dla apraŭdańnia ahresii ž užo jość.
Tamu pierśpiektyvy vielmi zmročnaja nie tolki dla Ukrainy i Biełarusi, ale i dla ŭsiaho demakratyčnaha śvietu».
