Žonka Andreja Skurko Paŭlina kala Vaładarki.
My byli ź im udvaich. Nichto bolš na spatkańni nie zapisaŭsia. Tam było vosiem kabinak dla pieramoŭ, i my ź im adnyja na ŭvieś hety kalidor — heta taksama nakładała peŭny adbitak. Było vielmi spakojna, vielmi viesieła.
Andrej aściarožna pacikaviŭsia, jak kalehi, jak vydańnie. Napeŭna, ž tam słuchajuć praz hetuju trubku. Ja skazała, usio dobra. Jon kiŭnuŭ z palohkaj.
Jon byŭ taki spakojny, taki viasioły. Kazaŭ, rasstroiŭsia trochi, kali pačuŭ, kolki prakuror zapatrabavaŭ. A paśla ŭžo byŭ spakojny.
Kazaŭ, tak dobra papracavaŭ pierad prysudam i ŭ sudzie. Jon pa pamiaci pierakładaŭ Ajbalita. U jaho Ajbalit budzie nazyvacca «Doktar Budźzdaroŭ». «Dobry doktar Budźzdaroŭ lečyć zajcaŭ i karoŭ». Taksama ałfavit jon prydumaŭ vieršavany, spadziajecca, moža, atrymajecca vydać maleńkaj knižačkaj.
Vielmi dziakavaŭ kožnamu, chto byŭ na sudzie. Havaryŭ, što kožnaha pryjemna było bačyć.
Raspavioŭ, što čytaje zaraz druhi tom «Vajny i miru» — «nie bieź cikavaści».
Kampanija ŭ ich tam dobraja, jość ludzi, «ź jakimi i ŭ budučyni budzie pryjemna kamunikavać».
Ja skazała, što pieražyvaju, jak tam u kałonii ź jaho dyjabietam, jak z charčavańniem tam budzie. Nu, nibyta jamu raskazvajuć, što charčavańnie tam lepšaje, čym u SIZA, i masła kožny dzień, i małočnyja pradukty, i nibyta niejkaje častkovaje vyzvaleńnie ad rabot, ale jamu rabota, naadvarot, cikaviejšaja.
Jon pierakanany i prasiŭ baćkam davieści, što 2,5 hady — heta taki maksimum. Jon nie dumaje, što 2,5 hady pryjdziecca siadzieć. Chacia ŭ kałoniju, jon nazyvaje «na łahier», pajechać pryjdziecca.
Pahavaryli pra palityku. Ja ŭžo heta pakinuła na kaniec, kali raptam nam praz palityku suviaź adklučyli b. Kažu, viedaješ, čatyroch hienierałaŭ rasijskich zabili va Ukrainie, a ŭkrainskich ‒ nivodnaha. Premjer-ministry pryjazdžali va Ukrainu Polščy, Čechii i Słavienii, a jon kaža, što viedaje. Ja pytaju, adkul? Jon adkazaŭ, što čytaje biahučy radok pa telebačańni ŭ kamiery, tam mnoha cikavaha možna pračytać. Ja tak zrazumieła, što jany tam u kursie taho, što adbyvajecca va Ukrainie.
Ja spytała, jak jon adznačyŭ dzień naradžeńnia, u jaho byŭ 12 sakavika. Adkazaŭ, što papili čaju z paściłoju i ziefiram, što ja pieradała, potym byŭ jašče niečy dzień naradžeńnia, pastavili tort niejki turemny z karžoŭ z prapitkaj, atrymlivajecca nibyta smačna.
Jon skazaŭ, što raniej dumaŭ, što voś dažyŭ da 40 hadoŭ ‒ usio pabačyŭ, usio ŭžo było, dalej takoje žyćcio pa nakatanaj. A voś ciapier takija niečakanyja pryhody, takoje novaje spaznaješ ‒ i pra śviet i pra siabie i pra ludziej.
Ja pytaju, ty i dahetul dumaješ, tak, jak u pačatku, što heta samyja cikavyja pryhody ŭ tvaim žyćci? Jon kaža, nu ŭ pryncypie, tak.
Paŭlina Skurko: Pramova advakata na sudzie nad Andrejem i Jahoram budzie ŭklučanaja ŭ chrestamatyi
