Fota: Sierhiej Prystaŭka
«Kali nie zjaŭlusia, to budzie kryminalnaja sprava»
Juryju 20 hadoŭ. Jon vučycca za miažoj, u adnoj z polskich VNU. Ź biełaruskaha ŭniviersiteta adličyŭsia ŭ kastryčniku, tady ž atrymaŭ pieršuju pozvu ŭ vojska. Ź Biełarusi Juryj vyjechaŭ, ale paśla daviedaŭsia, što jaho zrabili nievyjaznym.
«U mianie pryzyŭny ŭzrost, i ja padlahaju pryzyvu ciapier, — raskazvaje Juryj. — U Polščy ja ŭžo šeść miesiacaŭ. Vajenkamat mnie druhuju pozvu šle. Pavodle jaje, ja 26 krasavika pavinien zjavicca na mierapryjemstvy pryzyvu. I kali ja hetaha nie zrablu, to budzie kryminalnaja sprava. Tak jany skazali».
Juryj dadaje, što supracoŭniki vajenkamata razmaŭlali ź jaho baćkam, pazvanili prosta na mabilny numar. Novuju pozvu nichto ź jaho rodnych u rukach nie trymaŭ i pad podpis nie braŭ.
«Jany navat nie nazvalisia adrazu, a raspytvali, dzie ja znachodžusia i čym zajmajusia, — havoryć Juryj. — Tolki paśla ŭžo pryznalisia, što heta z vajenkamata. Pryčym supracoŭnik tak i nie pradstaviŭsia. Skazali baćku, što zaviaduć na mianie kryminalnuju spravu. Pryčym skazali, što viedajuć, što ja vyjechaŭ za miažu, i kali ja z univiersiteta pryšlu im daviedku pra toje, što ja vučusia, to atrymaju jašče adnu adterminoŭku, druhuju. Pryčym maja pieršaja adterminoŭka na vučobu skončyłasia ŭžo, a zakon dazvalaje tolki adnu».
Juryj kaža, što słać list sa svajho novaha ŭniviersiteta ŭ Biełaruś nie budzie. Viartacca na radzimu ŭ chutkim časie nie płanuje taksama. Havoryć, što prosta nie choča paviedamlać biełaruskim uładam, dzie jon dakładna ciapier znachodzicca i jakoj śpiecyjalnaści vučycca.
«Skazaŭ usim svaim rodnym, kab jany na pytańni pra mianie adkazvali, što ničoha nie viedajuć, — kaža Juryj. — Što zhubili sa mnoj suviaź.
Jak baćka zrazumieŭ z razmovy z pradstaŭnikom vajenkamata, u ich heta ciapier masavaja zjava (adsutnaść pryzyŭnikoŭ u krainie. — RS) i jany nie chočuć zavodzić stolki kryminalnych spraŭ.
Ja sam nie suprać słužby ŭ vojsku. Ale pakul u Biełarusi takaja ŭłada, to ja dakładna tudy nie pajdu. Ideałahična mnie niepryjemna było b siońnia asacyjavacca ź biełaruskimi siłavymi strukturami. Pry hetym u mianie pałova siamji — vajskoŭcy. Paśla źmieny ŭłady ja budu ŭ pieršych šerahach tych, chto pojdzie ŭ biełaruskaje vojska».
«Bajusia jechać u Biełaruś»
Alaksandr žyvie ŭ Litvie ŭžo niekalki hadoŭ, maje stałuju pracu. Vyjechaŭ jašče da padziej 2020-ha. Jon padpadaje pad pryzyŭ pa ŭzroście, ale pozvy pierastali prychodzić paśla adnoj ź miedkamisij, kali jaho pryznali niahodnym dla słužby ŭ mirny čas. Sioleta vajenkamat znoŭ zacikaviŭsia mužčynam.
«Pryjšła pozva na adras majoj rehistracyi ŭ Biełarusi, — raskazvaje Alaksandr. — Zaprašali zjavicca ŭ vajenkamat u suviazi z pačatkam pryzyvu, datu pryznačyli na kaniec sakavika. Ale ja nie pajechaŭ, nie chaču ź imi źviazvacca. Ciapier nie viedaju, što budzie dalej. Kali pajedu ŭ Biełaruś da rodnych, to mahu nie viarnucca. Ja nie viedaju, što mnie rabić, bajusia tudy jechać».
Alaksandr kaža, što adnoj z pryčyn niežadańnia zjaŭlacca ŭ vajenkamacie byli padziei va Ukrainie. Jon nie vieryć, što Biełaruś mahła b adpravić na vajnu sałdataŭ terminovaj słužby, ale ŭsio adno vyrašyŭ nie ryzykavać.
«Ja prosta vyrašyŭ pakul nie jechać, paśla budzie vidać, — kaža jon. — Pozvy paprychodzili nie tolki mnie. Ja viedaju i inšyja vypadki, kali chłopcam, jakija ŭžo daŭno ŭ Litvie žyvuć i pracujuć, taksama ŭ Biełarusi prychodzili zaprašeńni zjavicca ŭ vajenkamat. Pryčym i tym, chto ŭžo adsłužyŭ. Ludzi ciapier čakajuć, što budzie dalej. U Litvie kažuć, što miažu ŭvohule mohuć začynić».
«U vajenkamat nie pajšoŭ, vyrašyŭ zjechać»
Andrej (imia źmienienaje. — RS) vučyŭsia ŭ adnoj z «siłavych» VNU da 2021 hoda, kali jaho spačatku zabrali na dopyt, a paśla adličyli. Jon uładkavaŭsia na pracu i da lutaha 2022 hoda znachodziŭsia ŭ Biełarusi. Pakul nie atrymaŭ pozvu z vajenkamata na terminovyja zbory.
«Heta było na pačatku lutaha, — raskazvaje Andrej. — Pryjści ŭ vajenkamat mnie treba było 10 sakavika, zbory pryznačalisia na 22 sakavika. Ja nie pajšoŭ tudy, vyrašyŭ prosta vyjechać za miažu. Razmaŭlaŭ z baćkami, pakul nijakaj novaj cikavaści da mianie niama. Ale ja vyrašyŭ zastacca za miažoj, budu sprabavać praciahnuć vučobu».
Andrej raskazvaje, što sprabavaŭ daviedacca, što heta za vučeńni, čym jamu tam treba budzie zajmacca. Jamu patłumačyli, što zbory projduć niedzie na terytoryi Hrodzienskaj vobłaści. Ale kali va Ukrainie pačałasia vajna, to jon vyrašyŭ nie čakać i vyjechaŭ za miažu. Čas ad času jon pierapisvajecca sa svaimi byłymi adnakurśnikami.
«Padtrymlivaju kantakt ź niekalkimi ludźmi z byłoha miesca vučoby, — havoryć Andrej. — Usie jany zastalisia davučvacca. Kažuć, što ŭsio spakojna, jeździli na vučeńni».
Čytajcie taksama:
«Pazvaniŭ paprasić lekaŭ ad vanitaŭ, padumali — u pałonie, a akazałasia, što myje ruskija tanki ad pareštkaŭ», — svajaki biełaruskaha sałdata
