«My ŭśviedamlali, što budzie adbyvacca na terytoryi našaj krainy. Bolš za toje, data napadu była nie 24 lutaha, a 22-ha. Jany 22 lutaha pavinny byli napaści na našu krainu ŭ tym farmacie, jaki jość ciapier.
Adzinaje, čaho my nie čakali, — heta toje, što budzie zadziejničanaja terytoryja Biełarusi. Dyskusii byli ab hetym, ale ŭ vyniku my ličyli, što heta budzie pa-inšamu. Ale zdaryłasia jak zdaryłasia» — padzialiŭsia Alaksiej Daniłaŭ.
«Ale (dokazam) taho, što my rychtavalisia, naša hramadstva rychtavałasia, i ŭsie rychtavalisia, źjaŭlajecca toje, što ŭžo 50-y dzień my trymajem abaronu. Nivodnaja raźviedka śvietu nie davała našaj krainie bolš, čym 21 dzień. Kiraŭnik francuzskaj vyviedki 31 sakavika syšoŭ u adstaŭku, pakolki nie prahnazavaŭ, što adbyłosia. (…) I vinavacić nas, što my nie rychtavalisia, — całkam niekarektna. My nie mahli vyjści i publična skazać nasielnictvu: «siabry, 22 lutaha pačynajecca vajna». Heta niedapuščalnyja rečy z punktu hledžańnia dziaržaŭnaha kiravańnia. Ale my rychtavalisia» — dadaŭ sakratar RNBA.
