Paŭlina Skurko z tatam u Mahilovie. Fota: paulina.babina.1 / Facebook
Mahiloŭ — poŭny vieličnaj hodnaści horad.
«Viedaješ, z usich haradoŭ, kudy ciabie mahli adpravić, Mahiloŭ mnie padabajecca bolš za ŭsio».
«Mnie taksama», — kaža Andrej.
Pieršuju chvilinu śmiajomsia ad ščaścia.
Tydzień tamu bačyła Andreja ŭ Mahilovie. Heta było naša druhoje z dvuch dazvolenych paśla sudu spatkańniaŭ. Adbyłosia nie biez pryhod, budzie što ŭspomnić.
Reč u tym, što pamiž prysudam i apielacyjaj čałavieku dazvalajuć dva spatkańni: pieršaje na praciahu niekalkich dzion paśla suda, druhoje — u luby čas, pakul sprava nie sydzie na apielacyju.
I voś my sustrelisia adrazu paśla prysudu.
A potym prajšoŭ čas, pryjechali jakraz Andrejevy baćki ŭ Minsk, i my vyrašyli zapytać druhoje spatkańnie.
Schadzili z zajavami ŭ sud (a heta štoraz vialikaja pryjemnaść, sami razumiejecie), atrymali nieabchodnyja podpisy-piačatki… Na Vaładarcy jość čatyry hadziny dla spatkańniaŭ: 9.00, 10.00, 14.00 i 15.00. U pryncypie, i baćki, i ja mahli b patrapić da Andreja ŭ adzin dzień. Ale pakolki dazvoł na spatkańnie dziejničaje try dni, ja — prydumščyca — kažu: davajcie zrobim jamu try dni śviata, davajcie chadzić pa čałavieku ŭ dzień!..
Karaciej, u aŭtorak, adrazu paśla pachodu ŭ sud, my adpravili da Andreja baćku.
U sieradu ranicaj pajšła maci. Padaje papieru ŭ akienca dla zaćviardžeńnia času, a joj kažuć: «A jaho ŭčora viečaram etapavali ŭ Mahiloŭ».
Uf-uf-uf. Nam spatrebiłasia trochi času, kab pryjści ŭ siabie.
A potym my pajechali ŭ našu ždanovickuju «Karonu», nakupili vialikuju-vialikuju pieradaču, i a 5.20 u čaćvier vyjechali ŭ Mahiloŭ. Treba było da 8 paśpieć zapisacca, kab patrapić na spatkańnie siońnia ž. Peŭnaści nie było. Dazvoł naš dziejničaŭ apošni dzień.
Ja jechała i dumała: Hospadzi, jakoje spakojnaje budzie ŭ nas niekali žyćcio!.. I jašče: i jakija heta ŭ nas byli kłopaty da 2020-ha? Ciapier i nie ŭspomnić, za što my ŭ minułyja časy pieražyvali…
Pryjechali. Paśpieli.
Pieršaj da Andreja pajšła jaho mama. Potym jana raskazvała, što kali Andrej pabačyŭ, kudy jaho pryviali i chto pierad im, nie zmoh strymać śloz. Jamu nie paviedamili, kudy viaduć, jon i nie dumaŭ, što my pryjechali.
My z maim tatam tym časam mieli paŭtary hadziny i palacieli ŭ centr. Ja ŭpieršyniu bačyła hety horad, choć pierad tym mnoha čytała (najpierš Alaksieja Baciukova) — i ciapier była začaravanaja jarami i pahorkami, hustatoj prajaŭ žyćcia, pryvatnym siektaram, jaki ŭvieś — adbitak charaktaraŭ haspadaroŭ.
Paśpieła jašče pahladzieć freski i prosta z kaścioła śviatoha Stanisłava pryjechała na spatkańnie.
Andrej stryžany pad nul, chudy, padciahnuty. Spakojny i viasioły. Taki jak zaŭždy.
Pieršyja chvilin dvaccać my havaryli pra: reljef mahiloŭskaj trasy i Mahilova; teoryi praradzimy słavian (i Andrej raskazaŭ, što jość teoryja, niby słavianie — heta moŭnaja hrupa, a nie plemia). Ja raskazvała toje, što niadaŭna vyčytała pra Źmiejevy vały i Kamiennuju Mahiłu — archieałahičny zapaviednik pad Mielitopalem. Jon raskazaŭ, ź jakim zachapleńniem čytaje adnu z knižak, što ja dla jaho kuplała — «Maja dahistaryčnaja siamja. Hienietyčny detektyŭ». U mianie až usio zaśpiavała ŭnutry.
Takaja razmova moža padacca duraściu — maŭlaŭ, majučy raz na try miesiacy mahčymaść pahavaryć, pahavary pra važnaje. Ale ciapier dumaju, što heta byŭ ci nie samy važny momant spatkańnia. Taki sihnał, što ŭsio narmalna i ŭsio budzie narmalna, kali turma skončycca. (Usio nie budzie tak, jak było, bo budzie značna lepš, pisaŭ niekali Andrej.)
Raskoša zvyčajnaj siamiejnaj hutarki.
Ja bačyła, što Andrej supakoiŭ chvalavańnie i zasiarodziŭsia, kab havaryć hetymi prostymi chatnimi intanacyjami na temy kuchonnych razmoŭ.
Sa mnoj było toje samaje. Pryciskaješ trubku da vucha, a ŭ hałavie raicca: siekundy iduć! Što ja chacieła spytać?! Kali ja nastupny raz jaho pabaču? Boža, jaki pryhožy. Boža, kali heta skončycca? Siekundy, siekundy iduć!!..
Tak, spakojna. (Chto viedaje Andreja, viedaje i hetu jaho intanacyju.) Supakoili adno adnaho pozirkami.
Ja adzieła na spatkańnie viazanyja pacierki — višańki na halincy — jakija siastra vosieńniu kupiła mnie na Andrejeŭskim uzvozie, u majstrychi z-pad Kijeva. A Andrej rasšpiliŭ bajku i pakazaŭ majku ź pinhvinam, jakuju ja padaryła na dzień naradžeńnia-2021.
Ja raskazała, što vychodziać mulciki na jaho komiksy, jon uzradavaŭsia. Abmiarkoŭvali padrychtoŭku knižki dziciačych vieršaŭ (daść Boh, skora jana vyjdzie).
Zajšła razmova, Andrej kaža: ja vyrašyŭ nie pisać vieršy pra niavolu, bo heta ŭsio emocyi, heta minaje. Ja padumaŭ, što treba rabić toje, što niasie praktyčnuju karyść.
Havaryli pra prodkaŭ. Chaciełasia b niekali padniać ich sudovyja dakumienty z 1940-50-ch. Andrej u liście cudoŭna byŭ pažartavaŭ pra prysud, što atrymaŭ siamiejny minimum (dvoje pradziedaŭ i dzied atrymlivali bolš). Ale potym uspomniŭ, što byvała i mienš — jaho prababa siadzieła paŭhoda. Jaje pasadzili za toje, što kuchtalami vyhnała z chaty pjanaha miascovaha deputata, jaki pryjšoŭ paździekavacca.
«…Usie my starejem», — padahulniŭ Andrej u niejki momant. «A ja nie stareju», — kažu i strasianuła novaj pryčoskaj. «Ty heta ŭvohule», — kaža jon.
U Mahilovie ŭ bližejšyja paŭtara miesiaca budzie majo serca.
(Apielacyja pryznačanaja na 20 maja, paśla jaje Andreja pieraviaduć u kałoniju.)
Niachaj śviaty Stanisłaŭ, jaho freskavyja čapli, koni i aleni bierahuć ciabie, moj charošy. Lublu ciabie kaśmična.
- Hałoŭny redaktar «Našaj Nivy» Jahor Marcinovič i kiraŭnik adździeła rekłamy Andrej Skurko znachodziacca za kratami z 8 lipienia 2021 hoda.
- 15 sakavika jany byli asudžanyja da dvuch z pałovaj hadoŭ kałonii praz absurdnaje abvinavačvańnie ŭ «naniasieńni majomasnaj škody biez prykmiet kradziažu, ździejśnienaje hrupaj asobaŭ pa papiaredniaj zmovie, u bujnym pamiery».
- U krasaviku našaniŭcaŭ pieraviali ŭ SIZA Mahilova. Jany buduć znachodzicca tam na čas razhladu apielacyi.
Padtrymajcie Andreja i Jahora listami:
ST-4, Mahiloŭ, vuł. Krupskaj, 99A, 212011.
Skurko Andreju Hienadzieviču,
Marcinoviču Jahoru Alaksandraviču.
