«Maje dumki razam z ukraincami, jakija mužna baroniać svaju Ajčynu. Razam ź mirnymi žycharami Ukrainy, jaje dzietkami, jaje žančynami. I razam z tymi, chto sam vyrašyŭ syści ŭ piekła, kab dapamahčy Ukrainie.
Nizki pakłon našym hieraičnym bajcam-dobraachvotnikam, našym vałancioram, usim biełaruskim udzielnikam inicyjatyŭ u padtrymku Ukrainy! Vy zaraz sapraŭdy na piarednim krai baraćby za našu ahulnuju svabodu!
Siońnia ja dumaju pra tych, chto taksama znachodziŭsia na piarednim krai našaha ahulnaha zmahańnia za svabodu. Za tych, chto zaznaŭ i dahetul zaznaje pieraśled za svaju hramadzianskuju pazicyju. Schilaju hałavu pierad čałaviečaj hodnaściu Uładzimira Mackieviča, Volhi Załatar, Źmitra Daškieviča, Mikity Jemialjanava i ŭsich tych, chto sustrakaje Vialikdzień u turmach.
Maju honar pavinšavać ź Vialikadniem śviatara Vasila Jahorava, ksiandza Andreja Bulčaka, ksiandza Alaksandra Barana, jakija ŭ hetyja dni adčuli na siabie represiŭny cisk. Vialikdzień — śviata miru, śviata, jakoje abjadnoŭvaje siemji.
Mnie chaciełasia b asabliva padtrymać tych, chto nie znachodzić parazumieńnia z rodnymi i blizkimi na hlebie roznaha staŭleńnia da dyktatury ŭ Biełarusi i vajny va Ukrainie. Viedajcie: vy nie adnyja — i vy robicie vielmi važnuju spravu, abaraniajučy svaje siemji ad razbureńnia. Vieru ŭ vas i ŭ toje, što dziakujučy takim, jak vy, praŭda i spraviadlivaść stanuć padmurkam miru ŭ našym hramadstvie.
Ź Vialikadniem, rodnyja! Śviatła vam i dabra!» — skazała Cichanoŭskaja.
