Hastomiel. Fota: AP
24 lutaha kala abiedu Bahdan pačuŭ huł viertalotaŭ.
«Ja ŭbačyŭ, što heta viertaloty ź litaraj V, zrazumieła, što nie našy. My z žonkaj i dačkoj pabiehli ŭ padvał, jak i mnohija susiedzi — nabiłasia až 40 čałaviek. Kali apošni zabiahaŭ u padvał, jaho litaralna zaniesła ŭnutr vybuchnoj chvalaj. Snarad upaŭ prosta pierad našym padjezdam — abstreł vioŭsia prosta pa žyłym kvartale».
U padvale było šmat piensijanieraŭ i maleńkich dziaciej, tamu ludzi vyrašyli zastacca tam, a nie iści ŭ Buču.
Uviečary 25 lutaha pryjšli čačency. Pra čačencaŭ Bahdan adhukajecca dobra. Jany, u asnoŭnym, maradzioryli i zapisvali videa z padziakami Kadyravu.
«Čačency byli havarkija, pačali nam raspaviadać, što pryjšli nas abaraniać pa ŭkazańni Ramzana Achmataviča Kadyrava. Tamu što raniej — heta taki paradoks u ich cikavy — u pieršuju čačenskuju vajnu ŭkraincy pryjazdžali dapamahać čačencam. U 1994 hodzie ŭ Čačni [na baku Ičkieryi] vajavaŭ nacyjanalist Saško Bieły. I voś jany kažuć: «My ŭ vas nacyjanalistaŭ šukajem, ale vašy nacyjanalisty nas abaraniali. Voś my vajavali raniej z Rasijaj, ale ciapier my ŭ miry žyviom, ciapier naša Čačnia jašče lepšaj stała, my ŭsio adbudoŭvajem, u nas usio tak viasiołkava, pryhoža. My vam pastavim novaha prezidenta — chutčej za ŭsio, [byłoha prezidenta Ukrainy Viktara] Janukoviča, i budzie Ukraina kvitnieć, a Zialenski zdasca praz dva dni, jaho tam pasadziać…»
Ucirali nam takija historyi, a potym dadali, što nam jašče pašancavała, što heta jany da nas pryjšli, a nie rasijanie. Kazali, što ŭ Hroznym rasijski sałdat, kali zachodziŭ u kvateru, pierš za ŭsio kidaŭ hranatu. Tady pry hetych začystkach zahinuła vielmi šmat mirnaha nasielnictva Hroznaha», — uspaminaje Bahdan.
Čačency prasiadzieli ŭ Hastomieli da siaredziny sakavika.
Hastomiel, 4 krasavika 2022 hoda. Fota: AP
«Miarkujučy pa tym, što jany pryvozili ŭkrainskija tavary, čačency zajmalisia ŭ asnoŭnym tym, što jeździli ŭ zaniatyja vioski i tam rabavali kramy. A jašče adzin raz pryjšli da nas zapisvać videa ŭ «padziaku» Ramzanu Kadyravu».
Paśla čačencaŭ zajechaŭ ruski śpiecnaz.
Potym ich źmianiŭ desant z Omska.
«Hetyja byli mocna demaralizavanyja abstrełami: abmiarkoŭvali pamiž saboj, jak možna chutčej razarvać hety kantrakt, praklinali Pucina i ŭsich, chto dasłaŭ ich na hetuju vajnu», — kaža Bahdan.
Ludzi spadziavalisia, što ich buduć evakujavać abo ŭ bok Kijeva, abo ŭ bok Koraścienia. Ale im skazali, što ich adviazuć u Biełaruś.
17 sakavika a šostaj ranicy ŭsich padniali i terminova pahruzili ŭ aŭtobusy. U pieršuju čarhu jechali siemji ź dziećmi. I praz Baradzianku, Ivankaŭ, Čarnobyl ludziej vyvieźli ŭ Biełaruś.
Biełaruś
U Biełarusi ŭkraincaŭ adpravili žyć u sanatoryj «Čonki» kala Homiela.
Na druhi dzień vyviezienych ludziej naviedaŭ pradstaŭnik sanatoryja i skazaŭ: «Majo proźvišča Vienhier, ja sam z Čarnihava. Viedaju, da čaho vaša zładziejskaja ŭłada daviała narod. Ale vy viedajcie, što Łukašenka i Pucin nie spyniacca, pakul nie dabjuć da kanca hetuju vašu zhraju zładziejskuju». Nam prapanoŭvali dać intervju biełaruskamu TB.
Fota: chenki.by
Siarod piensijanieraŭ pačali raspaŭsiudžvać čutki, što tych, kaho vyvieźli ŭ Biełaruś, abviaścili va Ukrainie zdradnikami, mnohija pavieryli, što doma ich čakaje turma, i vyrašyli zastacca ŭ Biełarusi».
Niekatoryja sprabavali vybracca ŭ Jeŭrasajuz. Ich, pa słovach Bahdana, nie trymali, ale ŭsialak imknulisia dezaryjentavać u hetym pytańni.
«Vy možacie jechać, ale vas tam nie prapuściać na miažy». Ludzi z Čyrvonaha Kryža Biełarusi śćviardžali, što mužčyn-ukraincaŭ ź Biełarusi ŭ Polšču nibyta nie prapuskajuć. Da nas prychodziŭ i niejki pradstaŭnik nibyta z AAN, paŭtaraŭ, što Polšča pierapoŭnienaja, tam humanitarnaja katastrofa, i raiŭ zastavacca ŭ Biełarusi», — raspaviadaje Bahdan.
Jamu ŭdałosia zachavać noŭtbuk — z samaha pačatku schavaŭ u rečach. U Biełarusi narešcie vyjšli ŭ internet, źviazalisia z rodnymi.
«Praz kalehu žonki nas paznajomili ź miascovymi vałanciorami. Nam mocna dapamahli, kupili telefon. Padkazali nam i našym susiedziam, jak pierasiekčy miažu. Atrymałasia pieravieźci dziaŭčynu z Nachvardyi, jakaja była ŭ našym padvale ŭvieś hety čas», — kaža jon.
Ciapier Bahdan u Estonii i čakaje, kali zmoža viarnucca va Ukrainu. «Nie chutka, ale my vierym u toje, što ŭ Rasii niešta pamianiajecca. Tamu što pakul u Rasii tak, jak jość, miru ŭ nas nie budzie», — miarkuje jon.
