Alaksandr Łukašenka na sustrečy z Uładzimiram Pucinym u Sočy 23 maja. Fota: Ramil Sitdikov, Kremlin Pool Photo via AP
«Jość cikavyja niejkija rečy niečakana va Ukrainie. Vy heta vydatna viedajecie. Nas, dy i vas heta pavinna turbavać, što jany ŭžo robiać kroki da taho, kab raździalić Ukrainu», — zajaviŭ Alaksandr Łukašenka na sustrečy z Uładzimiram Pucinym u Sočy 23 maja.
«Nas turbuje toje, što jany hatovyja, — palaki, nataŭcy — vyjści, «dapamahčy» takim čynam zabrać, jak da 1939 hoda, Zachodniuju Ukrainu. Nas heta naściarožvaje nie tolki z punktu hledžańnia siońniašniaj biaśpieki. Heta ich stratehija i pa Zachodniaj Biełarusi. Tamu my vucha trymajem.
I, jak ja kazaŭ, jašče ŭkraincam daviadziecca nas prasić, kab my nie dapuścili adryvu hetaj zachodniaj častki i inšych častak ad Ukrainy. Heta maja takaja pazicyja, ale vy heta dakładna viedajecie», — skazaŭ Alaksandr Łukašenka.
Heta chłuślivyja zajavy. Nasamreč, heta Rasija ŭ 2014 hodzie zachapiła Krym i častku Danbasa, a ŭ 2022-m pasprabavała zachapić Ukrainu całkam, ale zdoleła zaniać tolki častki Chiersonskaj, Zaparožskaj, Danieckaj, Łuhanskaj i Charkaŭskaj abłaściej i adstupiła z poŭnačy, bo sutyknułasia z upartym supraciŭleńniem ukraincaŭ.
Polšča nie tolki nie pretenduje na ziemli Ukrainy, a akazała hihanckuju dapamohu Kijevu — jak finansavuju, tak i zbrojaj, kab jon moh baranić niezaležnaść i terytaryjalnuju cełasnaść, a taksama prytuliła na čas vajny miljony žančyn i dziaciej z Ukrainy. Tym nie mienš, rasijskaja prapahanda, a na jaje zahad i biełaruskaja, i navat asabista Łukašenku prystasavali, pušać temu nibyta namieru Polščy zaniać Zachodniuju Ukrainu.
Raspaŭsiudžańnie dezynfarmacyi pra Polšču i raniej było ŭlubionym pryjomam łukašenkaŭcaŭ. Aŭtarytarnym režymam uvieś čas treba źniešni vorah, jon słužyć apraŭdańniem dyktatury i represij i adciahvaje ŭvahu ad unutranych ekanamičnych prablem i niekampietentnaści. My nie z palityčnymi praciŭnikami zmahajemsia, my niejtralizujem ahientaŭ polskaha impieryjalizmu. Tak u 2020-m, na piku narodnych pratestaŭ, Alaksandr Łukašenka arhanizavaŭ vučeńni na miažy Polščy i Litvy — maŭlaŭ, voś tam lalkavody.
Pa-druhoje, Alaksandru Łukašenku patrebnaja lehienda, čamu stračany suvierenitet krainy — a dajšło ž užo da taho, što rasijskija vojski napadajuć ź Biełarusi na inšuju krainu, niby sa svajoj ułasnaj terytoryi. Łukašenka prykryvaje stratu niezaležnaści vydumanaj pahrozaj z boku Polščy. «Kali b nie sajuznaja dziaržava, to palaki byli b pad Minskam». Heta taksama raźličana na niedalokich ludziej. Palaki nie stajać pad Vilniaj, Lvovam i Bracisłavaj, našto im stajać pad Minskam?
Adnak u vypadku z apošnimi zajavami pa Ukrainie ŭnutranyja matyvy druhasnyja, tut inšaje (i daloka nie biaskryŭdnaje).
Alaksandra Łukašenku apošnija hady Maskva vykarystoŭvała — kryŭdnaje dla kiraŭnika farmalna suvierennaj dziaržavy pryznačeńnie, ale ž fakt — dla ahučvańnia patrebnych rasijskaj prapahandzie ŭstanovak. Tak było z «Nikam i Majkam», tak było z Navalnym, tak było z «da kanca zimy ŭ našym rehijonie adbuducca vielmi važnyja źmieny», tak było z «my vyzvalim našu Ukrainu rana ci pozna», tak było z «vajna praciahniecca try-čatyry dni», kali Kramlu treba było padrychtavać hramadskuju dumku da bojni, raspalić šavinistyčny šał.
Čarhovaja dezynfarmacyja pra namiery palakaŭ maje apraŭdać napad Rasii na Ukrainu. Maŭlaŭ, palaki źbiralisia, a my prosta apiaredzili ich. Vajna, jakaja zadumvałasia jak maleńkaja i pieramožnaja, doŭžycca ŭžo try miesiacy, zabrała ŭžo niekalki dziasiatkaŭ tysiač žyćciaŭ, i narodu treba heta niejak tłumačyć. «Nas turbuje toje, što jany hatovyja, — palaki, nataŭcy — vyjści, «dapamahčy».
Ciapierašnija zajavy kładucca na časavy intervał, kali ŭ Rasii zahavaryli pra anieksiju akupavanych častak Chiersonskaj i Zaparožskaj abłaściej. Pryčym hetym razam havorka idzie pra anieksiju biez šyrmaŭ i cyrymonij u vyhladzie niejkich tam «Narodnych respublik». Prosta dałučyć u jakaści subjektaŭ RF, i ŭsio. I heta vielmi realnaja pierśpiektyva, kali tolki ŭkrainskaja armija nie skinie intervientaŭ u Čornaje mora.
Uvohule to, u zadumie Pucina, likvidacyja Ukrainy ŭ ideale pavinna była adbycca pa schiemie raździełu Rečy Paspalitaj ci raździełu Centralnaj Jeŭropy Hitleram i Stalinym u 1939 hodzie. Heta lehitymizavała b dziejańni Pucina — «nie ja adzin» — i ŭ toj ža čas nie źmianšała b jahonaj zdabyčy, bo jamu dastałasia b samaja kaštoŭnaja častka ŭ vyhladzie Uschodniaj i Paŭdniovaj Ukrainy. «Rasija vystupaje za prava narodaŭ Ukrainy na samavyznačeńnie», — hetyja słovy Pucina 24 lutaha hučali niedvuchsensoŭna. Jakija ž «narody Ukrainy» mieŭ na ŭvazie Pucin, kali etničnyja ŭkraincy składajuć bolšaść va ŭsich abłaściach krainy? Niekalki rajončykaŭ Zakarpaćcia, dzie žyvuć vienhry, prymiežnyja vioski Bukaviny, dzie rumyny i małdavanie, i rajon Bołhrada ŭ Adeskaj vobłaści, zasieleny mocna zrusifikavanymi bałharami? Što da Polščy, to ci mohuć u Kramli i Drazdach vieryć va ŭłasnuju prapahandu nakont zachopnickich namieraŭ Polščy? Pry ŭsim adryvie ad realnaści — naŭrad ci.
Raniej abjektam kpinaŭ stała zajava Alaksandra Łukašenki pierad Pucinym «a ja vam pakažu, adkul na Biełaruś rychtavaŭsia napad, čatyry pazicyi». Abvinavačvańni na adras Polščy — heta takaja ž oruełščyna (niezdarma «1984» zabaranili). Pucin adkusvaje ad Ukrainy vobłaść za vobłaściu, a Łukašenka na sustrečach ź im vinavacić Polšču, jakaja tym časam Ukrainie dapamahaje adstajać svajo.
Čytajcie taksama:
Pradčuvańnie vajny i pieradziełu. Nie tolki z boku Rasii? — mierkavańnie
